تغییر بزرگ آقای لرستانی همه را شگفت‌زده کرد!(عکس)
روزنامه همدلی در گزارشی مروری کرده بر وضعیت «ترنس»ها در ایران به بهانه تغییر جنسیت بازیگر مشهور ایرانی.
در این گزارش می‌خوانیم:
«من، من نیستم.» کسی به درستی نمی‌داند این جمله در چه سنی مثل خوره به جان شهره لرستانی افتاد و او در خفا چقدر درد کشید و با خودش کلنجار رفت تا به جنسیت درونی‌اش رسمیت ببخشد و فریاد بزند، «شهره» تمام شد، من «مازیار»م.
شهره لرستانی، بازیگر سینما و تلویزیون در 56سالگی تکه‌های زخم‌خورده وجودش را یکپارچه کرد و از دنیای زنانه به جهان مردانه کوچ کرد. او در یک پست اینستاگرامی با انتشار عکسی از شمایلی مردانه و آهنگی تلخ و متنی تلخ‌تر هویت جنسی‌اش را آشکار کرد و از سردرگمی، رنج و تلاطمی سخن گفت که در تمام این سال‌ها کشیده است. شهره لرستانی دیروز و مازیار امروز بعد از خبر کوچ جنسیتی‌اش در اینستاگرام، در یک فایل صوتی نیز با صراحت گفت «دیگر زن نیستم.» البته زمزمه‌های کوچ جنسیتی این بازیگر از مدت‌ها پیش دهان‌به‌دهان می‌چرخید اما او هیچ‌گاه به آن واکنش نشان نداد تا چند روز پیش که به‌صورت رسمی آن را تایید کرد.
البته شهره دیروز و مازیار امروز تنها هنرمندی نیست که کوچ جنسیتی انجام داده است. سامان ارسطو، بازیگر، نویسنده و کارگردان نیز پیش‌تر این مسیر را طی کرد. او که در کالبد یک زن زندگی می‌کرد و نامش فرزانه بود، برای تطبیق دنیای درون و دنیای بیرونش تغییر جنسیت داد و نام ارسطو را بر خود گذاشت. وی در سال ۱۳۷۰ خورشیدی به‌عنوان یک زن و با نام فرزانه ازدواج کرد. سامان بعد از یک سال از همسرش جدا شد، اما او همواره از این واقعه به‌عنوان یک «تجاوز روحی» یاد می‌کند که آثارش همواره با او خواهند ماند.
شهره‌ها و فرزانه‌های دیروز و مازیار و ارسطوهای در جامعه امروز کم نیستند. افراد زیادی هستند که هویتشان با جنسیتی که به‌طور فیزیولوژیک برایشان تعریف‌شده هماهنگی ندارد و دنیای بیرونشان با دنیای درونشان به فاصله یک «جنس» با هم تفاوت دارد. سخن از «ترنس»هاست؛ همان افرادی که دارای هویت جنسیتی متناقض هستند و تطابقی میان هویت جسمی و اندام جنسی آن‌ها وجود ندارد و خود نیز در آن نقشی نداشته‌اند.
این افراد چون در اقلیت هستند، ازاین‌رو به‌درستی درک نمی‌شوند. چه‌بسا مورد تمسخر قرار گیرند، به آن‌ها انگ‌های غیراخلاقی زده شود، از گروه همسالان طرد یا از نظر شغلی هم دچار مشکل شوند. فعالان حقوق ترنس‌ها امیدوارند آشکارسازی هویت جنسی افراد معروفی مانند مازیار لرستانی بتواند بر تابوهای موجود و ناآگاهی اجتماعی در این زمینه تأثیر بگذارد تا از حجم فشاری که روی جامعه ترنس‌ها است کاسته شود.
آمارهای سازمان پزشکی قانونی کشور نشان می‌دهد سالانه بیش از 270ایرانی تغییر جنسیت می‌دهند. بر مبنای آمارهای سازمان پزشکی قانونی هرساله به تعداد متقاضیان این عمل جراحی افزوده می‌شود. بر اساس آمارهای رسمی از سال 1385 تا 1389 بیش از یک هزارو 366نفر مجوز تغییر جنسیت در ایران را دریافت کرده‌اند که از میان آن‌ها 56درصد خواهان تغییر به جنس مؤنث و 44درصد قصد دارند با تغییر جنسیت مرد شوند.
نباید فراموش شود این آمارها مختص به 10سال پیش است که تابوها در مورد تغییر جنسیت بیشتر از امروز بود. بدون تردید این آمار اکنون چندین برابر است. عمل تغییر جنسیت یکی از گزینه‌های پیش روی افرادی است که با وضعیت ترنسکشوال دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در ایران این عمل هم ازلحاظ قانونی و هم شرعی دارای اشکال نیست، اما در جامعه ایرانی به‌رغم به رسمیت شناخته شدن در قانون و دین اما همچنان یک تابوست و بسیاری افرادی که این عمل را انجام داده‌اند داغ ننگ و انگ اجتماعی بر پیشانی خود حس می‌کنند.
این گروه از افراد با مشکلات زیادی مانند تنهایی، عدم پذیرش از سوی خانواده و جامعه، مشکلات اقتصادی و مالی، یافتن کار مناسب، اهانت و خشونت و …روبه‌رو می‌شوند، جوری که در بسیاری از موارد به خاطر رهایی از این انگ اجتماعی یا نگاه متفاوت جامعه به آنان، ناچار به مهاجرت اجباری می‌شوند. فشار اجتماعی بر این گروه اقلیت آن‌چنان است که در مواردی آنان خودکشی می‌کنند یا حتی توسط خانواده‌هایشان به قتل می‌رسند.
این حجم از فشار اجتماعی روی جامعه ترنس‌ها در حالی است که این عمل از نظر شرعی دارای اشکال نیست و امام خمینی (ره) در این زمینه فتوا داده است. ایشان در سال ۱۳۴۳ در کتاب «تحریرالوسیله» عمل تغییر جنسیت را مجاز دانسته بود. نخستین عمل تغیر جنسیت بعدازاین فتوا در اوایل دهه شصت در کشور اتفاق افتاد. مریم خاتون ملک‌آرا اولین تراجنسی شناخته شده در ایران است که توانست فتوای مشروعیت تطبیق جنسیت در ایران را از امام خمینی بگیرد. قبل از او در سال ۱۳۳۲ اولین ترنس ایرانی به نام فرهاد عمل جراحی و تغییر شناسنامه را انجام داده بود.
مریم ملک آرا (که آن زمان فریدون نام داشت) تلاش‌های زیادی را انجام داد تا حکم شرعی اجازه عمل تغییر جنسیت را دریافت کند. او پس از مخالفت‌های زیادی که در جامعه آن زمان نسبت به افراد تراجنسی وجود داشت، تصمیم گرفت با امام خمینی (ره) دیدار کند و مشکلات این دسته از افراد را با ایشان در میان بگذارد.
آن‌طور که سایت تخصصی حمایت از تراجنسی‌های ایران (محتا) نوشته است، او سعی کرد امام خمینی (ره) را در جماران ملاقات کند ولی کار ساده‌ای نبود زیرا جماران تحت تدابیر امنیتی شدید بود. ملک‌آرا کت‌وشلواری پوشید و راهی جماران شد. مأموران امنیتی جلویش را گرفتند و با او برخورد کردند ولی آیت‌الله پسندیده (برادر بزرگ‌تر امام خمینی) پس از دیدن ملک‌آرا اجازه ورودش را داد. پس از ورود، ملک‌آرا سعی کرد وضعیت خود را توضیح دهد ولی مأموران امنیتی به پارچه‌ای که به دور سینه وی پیچیده شده بود، شک کرده و تصور کردند مواد منفجره حمل می‌کند. بعد از باز کردن پارچه متوجه می‌شوند سینه‌بند است.
زنان حاضر در خانه به ملک‌آرا چادری می‌دهند تا خود را بپوشاند. در همین حال پسر امام خمینی، سید احمد خمینی، وارد شد و تحت تأثیر داستان ملک‌آرا قرار گرفت و قول کمک به ملک‌آرا را داد. ملک‌آرا تحت‌فشار عصبی بی‌هوش شد. ملک آرا در مورد این دیدار ملاقات گفته بود: «آنجا بهشت بود. فضا، لحظه و همه‌چیز برای من بهشت بود. در راهرو بودم و می‌شنیدم که امام خمینی از اطرافیان خود عصبانی هستند و فریاد می‌زنند که چرا با کسی که به ما پناه آورده این‌گونه برخورد می‌کنید و باعث آزار این فرد شده‌اید. امام خمینی می‌گفت: «این بنده خداست.»
امام با سه تن از پزشکان مورد اعتماد خود مشورت کرد و درباره تفاوت تراجنسی و دوجنسه و خنثی مشکل از ایشان پرسید. بعدازاین همه‌چیز برای من فرق کرد.
بعدازاین جریانات امام خمینی فتوای تاریخی صادر و اعلام کردند: «تغییر جنسیت برای این دسته از افراد اشکال شرعی ندارد.» پس‌ازاین فتوا سرنوشت بسیاری از این افراد تغییر پیدا کرد و تا به امروز افراد بی‌شماری پس از طی مراحل قانونی توانسته‌اند عمل تغییر جنسیت را انجام دهند.
