خبرهای بی‌بی‌سی به ضرر رژیم شاه بود
آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی در گفت‌وگویی که از وی در کتابی با عنوان
«صراحت‌نامه» توسط انتشارات سیمای شرق با همکاری ماهنامه مدیریت ارتباطات
منتشر شده است علاوه بر پاسخ به مسائل سیاسی به سؤوالات متنوعی در حوزه
زندگی شخصی خود، مسائل ارتباطی و فرهنگی پاسخ می‌دهد.
شما خودتان از اینترنت استفاده می‌کنید؟
بله، استفاده می‌کنم.
یعنی شخصاً استفاده می‌کنید و پشت کامپیوتر می‌نشینید؟
بله، شخصاً استفاده می‌کنم.
بیشتر کدام سایت‌ها را می‌بینید؟
الان بیشتر سایت‌های خبری را میبینم.
بی‌بی‌سی را می‌بینید؟
بله، گاهی میبینم.
از بی‌بی‌سی چه تحلیلی دارید؟
بی‌بی‌سی در واقع برای نیل به اهدافی که دارد، حرفهای عمل می‌کند.
در مورد شبکه بی‌بی‌سی فارسی صحبت می‌کنید؟
هم عربی و هم فارسی. اینها حرفهای عمل میکنند. خبرنگاران و گوینده‌های
ورزیده‌ای دارند و از لحاظ جامعه‌شناسی و روابط عمومی مطلعند. در خیلی از
جاها خبرنگار دارند و با سیاستی که خودشان دارند، خبرها را انتخاب میکنند و
به خورد مردم می‌دهند، یعنی از لحن و شیوه‌هایی که تجربه شده استفاده
میکنند. حرف‌ها را فشرده می‌زنند و سعی میکنند موذیانه اهداف خود را
القا کنند.
در زمان انقلاب، آن موقع آنها طرفدار شاه بودند، اما خبرهایی که بی‌بی‌سی
می‌داد به ضرر رژیم شاه بود و خیلی وقت‌ها این اخبار به درد ما می‌خورد. در
همه دنیا هم همین کار را می‌کند. این سیاستی است که مستمع جذب می‌کند و
دولت‌ها گوش می‌دهند، برای اینکه بببینند چه دارد می‌گوید و چقدر به نفعشان
می‌گوید و چطور می‌توانند جلویش را بگیرند. مردمی هم که مخالفند، گوش
می‌دهند. آنها افکار و سیاست‌های خودشان را هم در اخبار می‌آورند و
سیاست‌های خودشان را مخلوط اخبار میکنند. خیلی حرفهای عمل میکنند.
ما چه باید بکنیم؟
اینکه باید چه کنیم خیلی مهم است. چون اطلاع‌رسانی الان یک علم است. گرایش
تبلیغی در علوم انسانی یک بحث بسیار وسیع است و دانشگاه‌ها اینها را بحث
میکنند و باید متخصصان ببینند راه نفوذ بیشتر در مردم چیست، راه تنفر درست
کردن چیست. راه مبارزه با این پدیده که سابقه‌ای طولانی هم در گذشته دارد،
امروزه یک علم است که باید آن را داشته باشیم و به جوانان خود تعلیم
بدهیم.
نظر شما به عنوان شخصیتی که هم تجربه‌اش را و هم مدیریتش را داشتید و همین
الان هم در رأس بالاترین نهاد مشورتی نظام نشسته‌اید، چیست؟
بالاخره می‌گویم که باید اولاً واقعیت محیط و مخاطب را بشناسیم. ثانیاً
حرف‌هایی که مخاطب را فراری بدهد، نگوییم و حرف‌هایی بزنیم که وجدان طرف را
قانع کند. البته اگر کسی خودش عقیده‌ای دارد، حرفهای خودش را هم در آن
قالب می‌تواند در بیاورد. ما توقع نداریم بی‌بی‌سی بیاید سیاست کشور خودش
را فراموش کند. سیاست آن کشور را در هر برنامه‌ای می‌بینید، حتی سیاست
استعماری‌اش را. با شیوه‌ای حرفهای خود را در مغز مردم جا می‌کند. ما باید
با دانش روانشناسی، جامعه‌شناسی و پیش‌بینی آینده آشنا باشیم. الان خیلی
چیزها در اطلاع‌رسانی شرط است.
فرض کنید آقای مهاجرانی به عنوان کسی که سال‌ها معاون شما بوده، وقتی شما
ایشان را در بی‌بی‌سی فارسی می‌بینید، چه احساسی به شما دست می‌دهد؟
مایل نیستم هیچ وقت از آن رسانه استفاده کنم. آنها خودشان می‌دانند و من
نمی‌دانم چه دلیلی برای خودشان دارند. حرف خودم را هم نمی‌خواهم به آنها
تحمیل کنم.
