برخی با فریاد وارد ورزشگاه می شدند و باورشان نمی شد که رویای شان تحقق پیدا کرده است.عده ای خانوادگی آمده بودند؛مادر و دختر و پسران خردسال و حتی بین آن ها مادربزرگی بود که با نوه و عروس اش از خوزستان برای تماشای بازی به تهران و آزادی آمده بود. یا مادری که میان سال بود و می گفت برای چنین روزی لحظه شماری کرده و انتظار کشیده و حالا دیگر برای ابراز هیجانات جوانی دیر بود اما از روی دادن این اتفاق و دیدن شور و شعف و لذت دیگران شاد و خندان بود و کنار دختر جوانش به تماشای فوتبال نشسته بود.

مادرانی بودند که با فرزندان خردسال شان به ورزشگاه آمده و صورت آن ها را با نمادهای متعلق به استقلال رنگ آمیزی کرده بودند.

حضور و ذوق هواداران خانم کل ورزشگاه را تحت تاثیر قرار داده بود و پس از مدت ها شاهد بودیم که جو و فضای ورزشگاه تلطیف شد و دیگر مثل هفته گذشته که 90 دقیقه الفاظ رکیک در فضا می پیچید، خبری از شعارهای تند و زننده و رکیک نبود.

عکاسان، خبرنگاران، بازیکنان و کادرفنی استقلال و حتی تیم مهمان به احترام ورود خانم ها به ورزشگاه سنگ تمام گذاشتند و ادای احترام کردند و برد استقلال هم شیرینی این اتفاق تاریخی را برای هواداران خانم دو چندان کرد.

حتی هواداران مرد هم برای خوشامدگویی و استقبال از این رویداد تاریخی تلاش کردند که جو ورزشگاه را برای تشویق تیم شان هماهنگ کنند و بانوان هوادار استقلال را هم در شعارهای پینگ پنگی سهیم سازند که چند بار موفق شدند و دفعاتی هم به دلیل بی تجربگی هواداران خانم در پاسخ گویی، ناموفق بودند که خود این موضوع از نکات جالب و سرگرم کننده بازی استقلال و مس کرمان بود و باعث خنده می شد.

این رویداد با همه کم و کاستی هایی که در تجربه اول داشت بدون مشکل خاصی به ثبت رسید تا همگان امیدوار به تکرارش در دیدارهای آینده باشند