طی سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۵، ناسا سعی در ساخت هواپیماهای آزمایشی بدون بال به نام جسم‌های بالابر داشت. هواپیمای بدون بال، در واقع بی‌بال نیست، بلکه بیشتر نیروی بالابری خود را به‌جای بال، از طریق بدنه‌اش تأمین می‌کند.

ناسا چند نسخه از این هواپیماها را با ویژگی و امکانات متفاوتی ساخت. نورثروپ ام۲- اف۳ نمونه‌ای از آن‌ها بود که اولین پرواز الکتریکی خود را در ۲۵ نوامبر ۱۹۷۰ انجام داد.

خلبان این پرواز، بیل دانا بود که باتجربه محسوب می‌شد. نورثروپ ام۲- اف۳ اصلاح‌شده نمونه‌های قبلی خود بود و پایداری جانبی و ویژگی‌های کنترلی بهتری از خود نشان داد. پرواز بیل با این وسیله به‌صورت برقی انجام شد و شش دقیقه به‌طول انجامید.

کابین خلبان هواپیما

نورثروپ ام۲- اف۳ در تاریخ سه‌ساله پرواز خود ۲۷ پرواز انجام داد. بیشترین خلبانی با این وسیله را بیل دانا داشت که معادل ۱۹ پرواز بود. او در پروازهای بعدی توانست دیوار صوتی را نیز توسط همین هواپیما بشکند.

البته این هواپیما نیز مانند همه وسیله‌های پیشگام نقاط ضعف خود را داشت. به‌دلیل صاف بودن عرشه بالایی دماغه، توانایی خلبانان برای مشاهده ارتفاع محدود بود. همچنین کنترل جانبی هواپیما نیز مشکل بود و اصلاحاتی که برای بهبود آن انجام شد، تأثیر چندانی بر آن نداشت.

پس از آخرین پرواز، ناسا نورثروپ ام۲- اف۳ را به مؤسسه اسمیتسونین اهدا کرد. این هواپیما در حال حاضر در موزه ملی هوا و فضا در واشنگتن برای عموم به نمایش گذاشته شده است