رأی به روحانی یعنی نه به حجاب!

 در حالی که مشاجرات میان جریان های گوناگون سیاسی ادامه دارد تا هرکدام به نحوی آرای اختصاص یافته به دکتر روحانی را به نفع خود مصادره کنند، این بار برخی رسانه های غربی سعی دارند جوّی را القا کنند تا سوای گرایش های سیاسی، گروه های مختلف مردم نیز وارد این فضا شده و رئیس جمهور منتخب را فقط رئیس جمهور طیف فکری و فرهنگی خود بدانند.
“بلومبرگ” یکی از پایگاه های غربی است که تلاش در این زمینه را آغاز کرده است. در مطلبی که در این سایت خبری امریکایی می خوانیم، با زیرکی خاصی تلاش شده که جامعه ایران به دو گروه مذهبی و غیرمذهبی تقسیم و بدینوسیله بین مردم جامعه القای انشقاق شود.
در این مطلب در پوشش مصاحبه با افراد خاص، دروغ پردازی های آشکاری صورت گرفته که هر فرد منصفی را به تعجب وا می دارد. به عنوان مثال، ادعا شده که دکتر احمدی نژاد حضور زنان در جامعه را تهدیدی برای ایران می دانست ولی دکتر روحانی -با توجه به اینکه زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند و دولت نیز به حمایتشان نیاز دارد- این طرز فکر را نسبت به آنان نخواهد داشت!
این در حالی است که احمدی نژاد اولین رئیس جمهور ایران بود که در کابینه خود از وزیر زن استفاده کرد.
مصاحبه با زنان و دخترانی که پایبندی چندانی به حجاب ندارند، شگرد دیگر آن ها برای القای شکاف میان طیف های مختلف مردم است. بلومبرگ می نویسد: زنان حامی روحانی خوشحالند که با روی کار آمدن یک رئیس جمهور میانه رو، دیگر از بابت تذکر شنیدن در خیابان ها نگرانی کمتری دارند. حالا آن ها می توانند هرطور که می خواهند لباس بپوشند!
نویسنده این مطلب با اصرار بر سیاسی بودن نوع پوشش در ایران، آن را مقوله ای جدا از مذهب و فرهنگ می داند که با تغییر فضای سیاسی تغییر می کند.
وی برای اثبات مدعای خود، به نقل از “فائقه شیرازی” استاد بخش خاورمیانه شناسی دانشگاه تگزاس و نویسنده کتاب حجاب در فرهنگ مدرن، می نویسد: «در دوران ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی، پوشیدن جین رواج بیشتری یافت و زنان توانستند لباسهای متفاوتی -که دیگر گشاد نبودند- در بر کنند…»
اما با تمام این تفاصیل، دور بودن از فضای فرهنگی جامعه ایران مانع از این است که غرب تصور صحیحی از اوضاع اجتماعی جمهوری اسلامی داشته باشد؛ و اینگونه است که معمولا در برنامه های خود در رابطه با ایران دچار اشتباه می شود.
چند تذکر:
۱- حجاب و بی حجابی مخصوص قشرهای منفک و مختلف مردم نیست! در خانواده های ایرانی به وفور دیده می شود که افراد در کنار یکدیگر و در یک خانواده و فامیل زندگی می کنند و در عین اختلاف نظر در این باره، رابطه ای صمیمانه و دوستانه با هم دارند.
۲- این تفکر در ایران نهادینه شده که رئیس جمهور منتخب مردم، رئیس جمهور همه ملت ایران است نه تنها افرادی که به وی رأی داده اند. پس مصادره فرهنگی و سیاسی وی از نظر ملت -سوای گرایش های مختلف- امری مذموم و مردود است.
۳- در ایران همواره فصل الخطاب سخنان رهبری نظام است. ایشان در سخنان خود در استان خراسان شمالی (مهر ۹۱) مسأله برخورد با بدحجابی را به روشنی تبیین نمودند و دیگر شک و شبهه ای در این رابطه وجود ندارد.
۴- بی حجابی لزوما یک نماد سیاسی نیست؛ کما اینکه بارها مشاهده شده افراد بدپوشش در صداوسیما و یا فضای مجازی اعلام کرده اند طرفدار نظام اسلامی و رئیس جمهور وقت هستند.
به نظر می رسد عده ای دندان طمع تیز کرده اند تا جناب آقای دکتر روحانی را فقط به میل افرادی که از حضور گشت ارشاد و یا آمرین به معروف در سطح جامعه دل خوشی ندارند، مصادره کنند. این در حقیقت نوعی توهین به بانوان نجیب و عفیفی است که دکتر روحانی را شایسته ریاست جمهوری دیده و به ایشان رأی داده اند. همچنین جسارت به شخص رئیس جمهور منتخب است که علاوه بر ملبس بودن به کسوت شریف روحانیت، بارها بر لزوم پایبندی به ارزش ها تأکید کرده است.