این کشف شناخت تازه ای درباره چگونگی عملکرد «شنیدن» از نظر خودسازمان دهی سلولی فراهم می‌کند و همچنین امکان فهم بهتر اختلالات گوناگون مربوط به کاهش شنوایی را فراهم می سازد.

این تیم تحقیقاتی با حضور پروفسور «هیدیرو توگاشی» از دانشگاه «کوبه» و دکتر «سایاکا کاتسونوما» از بیمارستان کودکان کوبه به نتایجی رسیده است که به تازگی در نشریه «مرزهای بیولوژی سلولی » منتشر شده است.

این تحقیقات حاکی است که در اندام «کورتی» در گوش داخلی، دو نوع سلول وجود دارد که در یک الگوی موزاییکی مانند صفحه شطرنج قرار گرفته اند: سلول‌های مویی برای شنیدن و سلول‌های پشتیبان آنها. اما رابطه بین این الگوی صفحه شطرنجی و عملکرد شنیدن از گذشته تا کنون نامشخص بوده است.

در موش هایی که سلول های اندام کورتی آنها نمی توانستند به این الگوی شطرنجی تبدیل شوند، فقط سلول‌های مویی مردند یا به عبارت دیگر به آپوپتوز یا مرگ سلولی دچار شدند که این امر به ناشنوایی منجر شد.

برای اولین بار در جهان در این تحقیق مشخص شد که آرایش صفحه شطرنجی، نقش ساختاری بنیادین در حفظ سلول‌های مویی (hair cells) گوش و کارکرد آنها ایفا می‌کند؛ زیرا این آرایش (ترتیب)‌ مانع از آن می شود که سلول های مویی به یکدیگر بچسبند.

این الگوی موزاییکی سلول ها در اندام های حسی مختلف در انواع گوناگون حیوانات مشاهده شده است. شناخت مکانیسم پشت این قضیه که چگونه خود-سازماندهی سلول ها، این الگوهای موزاییکی را تشکیل می دهد، به روشن شدن کارکرد اندام های حسی مختلف و مکانیسم مسئول اختلال یاری خواهد رساند.

اندام کورتی یا “ارگان اسپیرال” که فقط در پستانداران یافت می شود، بخشی از حلزون گوش در گوش داخلی است و شامل سلول‌های مویی یا سلول‌های حسی شنوایی است