روزنامه «جمهوری اسلامی»: اگر مردم با نظام نباشند، سقوط خواهد کرد

 بی‌عملی مطلق اپوزیسیون خارج نشین را نباید به معنای فقدان معارض برای نظام جمهوری اسلامی دانست. اگر چنین تصوری در ذهن مسئولین نظام و وفاداران به انقلاب وجود داشته باشد، باید پذیرفت که آن‌ها مرتکب بزرگ‌ترین خطای سیاسی شده‌اند. رقیب را نباید در خارج از مرزها جستجو کرد، نه آن دسته از ایرانیان خارج نشینی که مدعی تصاحب قدرت هستند و نه دولت‌های خارجی. این دو هرچند به همدیگر وعده‌های دلگرم‌کننده می‌دهند، ولی حتی خودشان هم اعتقادی به آنچه می‌گویند ندارند. اعضاء اپوزیسیون به دولت‌های خارجی اطلاعات غلط می‌دهند و دولت‌ها هم با وعده‌های سرخرمن، سر آن‌ها را گرم می‌کنند. این، روشی است که در چند دهه گذشته ادامه داشته و برای طرفین به نوعی اعتیاد تبدیل شده است با تمام ویژگی‌هائی که معتادان دارند ازجمله اینکه به بی‌نتیجه بودن کاری که می‌کنند واقفند، ولی باز هم به آن ادامه می‌دهند.

    رقیب را باید در داخل جستجو کرد آنهم نه در میان مردم بلکه در درون خود نظام. دوام نظام جمهوری اسلامی به عملکرد مسئولین نظام به ویژه رفتارشان با مردم وابسته است. این، یک نظام پدید آمده توسط مردم است و همانطور که مردم آن را به وجود آورده‌اند، تداوم آن نیز فقط با خواست و اراده مردم ممکن خواهد بود. این نظام حکومتی تا زمانی که محبوب قلوب مردم باشد، هیچ دشمنی با هیچ قدرتی نخواهد توانست به آن کوچک‌ترین ضربه‌ای وارد کند. مرگ یک نظام مردمی زمانی فرا می‌رسد که از مردم جدا شود و مردم هیچ احساس تعلق خاطری به آن نداشته باشند.

    با این معیار روشن و قطعی که در دست داریم، به راحتی می‌توانیم در چهل و چهارمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و در آستانه چهل و پنجمین بهار آزادی به ارزیابی جایگاه نظام حکومتی برآمده از این انقلاب بپردازیم و تصویر روشنی درباره آینده آن ارائه نمائیم. آنچه می‌تواند عامل موثری برای تداوم نظام جمهوری اسلامی باشد، موقعیت و جایگاه واقعی آن در داخل کشور و در میان مردم است. مردم اگر با نظام باشند، قطعاً می‌ماند و اگر با آن نباشند بدون آنکه نیازی به اقدام براندازانه از خارج باشد، سقوط خواهد کرد.

    دولتمردان، می‌آیند و می‌روند و اعتبار آن‌ها به میزان تلاشی است که برای حفاظت از پشتوانه مردمی انقلاب و نظام به عمل می‌آورند. برخلاف نظر و ادعای کسانی که امیدی به آینده ندارند، اعتقاد راسخ داریم که حفاظت از نظام جمهوری اسلامی با تصحیح عملکردها و تجدید نظر در سیاست‌ها امکان‌پذیر است. مسئولان نظام باید روش سلبی و یکجانبه‌گرائی در سیاست بین‌المللی را کنار بگذارند و با روی آوردن به روش موازنه مثبت راه را برای ایجاد گشایش در روابط منطقه‌ای و بین‌المللی و تعامل با مردم هموار نمایند و تاریخ ایران را ورق بزنند و دوران جدیدی از تاریخ انقلاب و نظام را که مطلوب عموم مردم باشد آغاز کنند.