تمام کارکنان مشمول قانون کار که طبق تعریف این قانون «کارگر» شناخته می‌شوند، مشمول عیدی و پاداش پایان سال هستند. عیدی این گروه، متفاوت با میزان عیدی کارکنان دستگاه‌های اجرایی و دولتی است و به تناسب میزان «حقوق پایه» متفاوت است.

مبنای پرداخت عیدی کارگران در صورتی که یک سال کامل در محل کار خود سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشند، حداکثر (سقف عیدی کارگران) ۱۲میلیون و ۵۳۹هزار و ۲۵۰تومان و حداقل (کف عیدی کارگران) نیز ۸میلیون و ۳۵۹هزار و ۵۰۰تومان است.

کارگرانی هم که کمتر از یک سال یعنی از یک تا ۱۱ماه سابقه پرداخت حق بیمه دارند، مشمول عیدی پایان سال هستند. این دسته از کارگران به میزان «دو برابر حقوق پایه مندرج در فیش حقوقی، تقسیم بر ۱۲، ضربدر تعداد ماه کارکرد» عیدی دریافت می‌کنند.

مبنای تعیین عیدی پایان سال همه کارگران مشمول قانون کار، حداقل دو و حداکثر سه برابر مصوبه دستمزد شورای عالی کار است و کارفرمایان باید دو ماه پایه حقوق را به عنوان حداقل عیدی و سه ماه پایه حقوق را به عنوان حداکثر عیدی و پاداش آخر سال به کارگران و نیروهای کار خود بدهند.

در واقع کارفرمایان مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار، معادل ۶۰روز آخرین مزد ‌به عنوان عیدی و پاداش بپردازند و مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارگران نباید از معادل ۹۰روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.

۱۹اسفند سال۱۴۰۰ شورای عالی کار، حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۱را ۵۷.۴ درصد افزایش داد که با تصویب آن پایه حقوق کارگران از دو میلیون و ۶۵۵هزار تومان به ۴میلیون و ۱۷۹هزار تومان رسید.

بنابر این گزارش، اگر عدد ۱.۳۹۳.۲۵۰ ریال که مبلغ دستمزد روزانه در سال ۱۴۰۱است را در ۶۰ضرب کنیم، حداقل عیدی سال ۱۴۰۱ به دست خواهد آمد. بنابراین حداقل عیدی سال ۱۴۰۱طبق فرمول‌هایی که از قبل ارائه شده است، مبلغ ۸۳.۵۹۵.۰۰۰ ریال معادل ۸میلیون و ۳۵۹هزار و ۵۰۰تومان خواهد بود.

اگر عدد ۱.۳۹۳.۲۵۰تومان که مبلغ دستمزد روزانه در سال ۱۴۰۱است را در معادله بالا قرار دهیم، به مبلغ سقف عیدی سال ۱۴۰۱ خواهیم رسید. بنابراین، حداکثر عیدی سال ۱۴۰۱طبق همین فرمول، مبلغ ۱۲۵.۳۹۲.۵۰۰ ریال است که معادل ۱۲میلیون و ۵۳۹ هزار و ۲۵۰تومان خواهد بود