البته اصلاً هیچ کنجکاوی‌ای در مورد مسئولان آموزش و پرورش، به خصوص مقام عالی وزارت ندارم ـ که ایشان انگار در وزارت‌خانه‌ی دیگری مشغول خدمت‌اند و ما در اشتباهیم؛ که بر شایعات گوش می‌داریم .

‎نمایندگان دو شهر مزبور نه تنها سوگند حفاظت از حقوق و منافع موکلانشان را خورده‌اند، که طبق قانون، وکیل همه‌ی کسانی هم هستند که به ایشان رأی نداده‌اند؛ سهل است؛ قانوناً این حق و بلکه وظیفه را دارند، که حامی و فریادگر حقوق و منافع آحاد شهروندان در سراسر کشور باشند؛ این را قانون می‌گوید و نه من‏‎ !

‎از اول آذرماه تاکنون، شاهد اتفاقی مرموز و خطرناک در دست‌کم دوازده مدرسه در قم و دو مدرسه در بروجرد بوده‌ایم، که جز یکی، همه دخترانه بوده‌اند؛ آیا این یک حادثه‌ی اتفاقی و اجتناب‌ناپذیر است؟ قطار نیست، که از ریل خارج شده‌باشد؛ متروپل یا پلاسکو نیست، که فروریخته باشد؛ کلینیک سینا اطهر نیست؛ که پزشک و بیمار را در کام شعله‌هایش بلعیده‌باشد؛ این نیست و آن نیست….پانزده مدرسه است، آن‌هم دخترانه، که با یک نظم و نسق و بر یک روال ثابت، دختران و اخیراً پسران را با امری مشکوک و مخوف راهی بیمارستان می‌کند… و از این واقعه، بیش از سه‌ماه می‌گذرد… گفتم؛ انگار نه انگار که متکفل وزارتی دارند؛ آیا متعهدِ نظارتی هم ندارند؟‏

طرح صیانت از حجاب و عفاف و فضای مجازی، که می‌گویند ضرورت سلامت روح و روان جامعه است، مدت‌هاست نمایندگان مجلس را به خود مشغول داشته و هزار دغدغه‌ی دیگر در مورد سفره و معاش مردمان را از دیدگانشان به محاق برده؛ آیا دغدغه‌ی تن و جان دخترانی که سریالی مسموم می‌شوند، گوشه‌ای از این سه‌ماه‌ونیم را به خود دیده!؟