حقیقت همواره مورد هجوم باطل است، گاهی حق در وجود آدمی است و باید آن را به نحوی با حذف کردن کنار گذاشت و گاهی حقیقت در پس انتزاع است و باید با تحریف و دروغ آن را واژگون جلوه داد. حقیقت تاریخ معاصر ایران در یک مفهوم خلاصه می‌شود: جمهوری اسلامی ایران. پس طبیعی است که چشمِ شور منکران در طمع حذف آن باشد و در این راستا از هر اقدامی کوتاهی نکنند. تحریف تاریخ یکی از ابزاری است که جریان رسانه‌ای سلطه غرب همیشه از آن برای کنار گذاشتن حقیقت بهره‌می‌برد. در رابطه با انقلاب و رأی به جمهوری اسلامی آنان مدعی هستند مردم از سر هیجان و نادانی این کار را کردند و چنین کنشی از سر تأمل نبوده است. برای پاسخ به این دروغ و بی‌انصافی مخالفان، با حجت‌الاسلام سعید فخرزاده مسئول تاریخ شفاهی حوزه هنری هم‌کلام شدیم تا او تاریخ را بنا به واقعیت عینی جامعه آن زمان روایت کند.

فخرزاده در ابتدا گفت: بهترین راه و طریق برای فهم و درک پیروزی انقلاب اسلامی و رأی به جمهوری اسلامی تدقیق و تحقیق درباره روند جریان مبارزه و نهضت اسلامی در بطن و متن جامعه ایران آن زمان است. اگر ما این موضوع را به خوبی پیگری کنیم تا حد زیادی برایمان روشن خواهد شد که آیا رأی به جمهوری اسلامی و قرار گرفتن زیر سایه رهبری امام خمینی (رحمة‌الله علیه) از سر «فعالیت» و تفکر بوده یا از سر «انفعال» و هیجان.

از توده‌ای‌های خادم شوروی تا مِلییّونِ اصلاح‌طلب

وی افزود: در ایران سه جریان مخالف در برابر سلطنت پهلوی قرار داشت. اولین آن‌ها چپ‌ها بودند که در رأسشان حزب توده قرار داشت. در ظاهر آن‌ها در پی ایجاد حکومتی کمونیستی یا شورایی در ایران بودند اما در حقیقت بیش از آن که توده‌ای‌ها منافع ملت را اولویت قرار دهند سعی و تلاششان در راستای سهم‌خواهی برای قبله آمالشان، یعنی اتحاد جماهیر شوروی بود و این قضیه در موارد متعددی مثل موافقت با تجزیه آذربایجان به نفع شوروی و جاسوسی برای روس‌ها کاملاً مشهود است.

او بیان داشت: طیف دوم ملییون بودند که با گرایش‌های لیبرال ـ دموکراسی دغدغه اصلیشان اصلاحات در دولت و عمل بر طبق قانون اساسی بود. احزاب ملی یا ملی ـ مذهبی معتقد بودند دولت باید پاسخگوی مجلس باشد درصورتیکه دولت در آن زمان پاسخ‌گوی دربار و محمدرضا بود. آنان با بودن شاه مشکلی نداشتند و حتی با سلطنت او در موارد متعددی همکاری می‌کردند و در حکومت صاحب منصب بودند، اما مشکل بزرگشان این بود که باید ارزش‌های دموکراتیک و پارلمانتیسم که پس از کودتای آمریکایی ـ انگلیسی ۲۸ مرداد زیر پا گذاشته شده است بار دیگر در عرصه سیاست به اجرا گذاشته شود.

بچه مسلمان‌ها به میدان می‌آیند

استاد تاریخ معاصر ادامه داد: پهلوی در صدد آن بود که با ساخت و پاخت سیاسی بتواند ملییون را مهار سازد که در چنین اوضاعی از سوی مذهبیون و در رأس آن‌ها امام خمینی با مخالفت شدیدی روبه‌رو شد. جریان نهضت اسلامی عقیده داشت سیاسی‌کاری پهلوی به دیانت اسلامی و ملت ایرانی ضربه می‌زند، پس باید جلوی آن گرفته شود. در چنین فضایی پهلوی تحلیلش بر آن بود که طیف مذهبیِ مخالف در اقلیت هستند و با اندک فشاری می‌توان آنان را ساکت کرد، پس با اعمال اهرم فشار نظیر تبعید امام و دستگیری و زندانی افراد وابسته به روحانیون تا حدودی سعی کرد ورق را به نفع خود برگرداند.

آغاز انقلاب فکری در بین مردم ایران

وی افزود: در آن دوران هنوز نفی پهلوی و ایجاد یک انقلاب مسأله جریانات اسلامی نبود، بلکه مهار سیاست‌های توسعه‌طلبانه پهلوی اولویت آن‌ها بود. اما پس از فشار سلطنت پهلوی جریان اسلامی و بالاخص حضرت امام (رحمة‌الله علیه) به فکر نفی حکومت حاضر افتادند و در گام اول سعی کردند با ایجاد یک جبهه فکری و فرهنگی از لحاظ اندیشه‌ای مردم را به سمت تشکیل حکومت اسلامی سوق دهند.

فخرزاده گفت: لازم به توضیح است که در بین بسیاری از روحانیون تفکری وجود داشت که هر حرکت و پرچم برافراشته شده قبل از قیام حضرت حجت باطل است. امام خمینی و جریان اسلامی با تصحیح این نگرش و تبیین حقیقت انتظار و مبارزه اساساً دست به یک انقلاب فکری در ایران زد. رفته‌رفته فعالیت فکری و فرهنگی انقلابیون گسترش یافت. برگزاری جلسات قرآن‌محور، ارتباط با قشر دانشگاهی، نفی تحجر حوزوی، گسترش انتشار مجلات و نشریات، نوشتن کتاب و… از مهم‌ترین فعالیت‌هایی بود که نهضت اسلامی در راستای فعالیت انقلابی خود برای آماده ساختن اقشار مختلف مردم انجام می‌داد.

حرف گزاف می‌زنند که مردم جوگیر شدند

او در پایان تصریح کرد: این بخش مغفول تاریخ انقلاب اسلامی است که مع‌الاسف باوجود اهمیت بسیار زیادی که دارد به خوبی برای آحاد جامعه و به خصوص نسل جوان تبیین نشده است. انقلاب اسلامی و ایده جمهوری اسلامی حاصل یک پروسه پیچیده ۱۵ ساله است که با جان و دل توسط مردم پذیرفته شد، اما باز هم انقلاب آن را به رأی گذاشت و در نتیجه قریب به صددرصد مردم به آن رأی مثبت دادند، حرف گزافی است بگوییم همه مردم در رأی به جمهوری اسلامی جوگیر شدند