الهه رضایی، مجری محبوب و باسابقه کودک و نوجوان، با اشاره به ضرورت افزایش تولیدات حوزه کودک و نوجوان گفت: از آنجایی که در چند سال اخیر، تولیدات تلویزیون نسبت به گسترش تنوع و سلیقه مردم کم شده است، همان‌قدر که ضرورت در تولید محتوای مخصوص به حوزه بزرگسال در شبکه نمایش خانگی احساس می‌شود، لزوم تولید برنامه‌های کودک در پلتفرم‌ها بیشتر از بزرگسالان است.

او افزود: «در شرایط فعلی، متأسفانه تلویزیون بنا به هر دلیلی، در این حوزه کم‌کاری می‌کند. برنامه‌های کودک در شبکه‌های یک و دو نسبت به گذشته کمتر و بی‌کیفیت‌تر شده؛ بنابراین نمایش خانگی باید به تولیدات حوزه کودک بپردازد».

مجری برنامه‌های کودک تصریح کرد: «با این حجم از دسترسی کودکان به انواع محتواها بهتر است بستری ایجاد شود که این گروه سنی، تماشاگر محتواهای متناسب با سن خودش باشد. درواقع باید این مسئله را پذیرفت که فقدان برنامه‌های اختصاصی حوزه کودک، آنها را به سمت تماشای محتوایی می‌برد که برای سن و سالشان مناسب نیست».

وی ادامه داد: «زمانی که ما بچه بودیم و بچه‌هایمان را بزرگ می‌کردیم، تلویزیون دغدغه کار کودک داشت و به این حوزه اهمیت می‌داد؛ بنابراین کودکان محتواهای مختص خودشان را داشتند، الان هم شرایط باید همان‌طور باشد. درست است که آگاهی و اطلاعات بچه‌ها بیشتر شده اما به‌هرحال باید دوران کودکی و نوجوانی را طی کنند و بعد وارد دنیای بزرگسالان شوند. نیاز به محتوای مناسب و علاقه به مسائل سرگرم‌کننده در کودکان امروز، ضرورت وجود برنامه‌های مناسب برای کودک و نوجوان را دوچندان کرده است‌ اما متأسفانه درحال‌حاضر رسانه ملی، تأمین‌کننده این نیازها نیست و باید انتظار تولید این محتواها را از نمایش خانگی داشته باشیم».

او با اشاره به اینکه نمایش خانگی، با مناسب‌سازی محتواهای خارجی، امکان تماشای آنها را برای کودکان ایجاد کرده است، افزود: «ما ادعای یک فرهنگ اصیل ایرانی را داریم که متفاوت از فرهنگ‌ سایر کشورهاست. در فرهنگ ما کودکان باید کودکی کنند و سالم بزرگ شوند و وارد مسائل بزرگ‌ترها نشوند تا سنی که باید اطلاعات در اختیارشان قرار بگیرد. از طرفی هم گسترش تنوع در سلیقه کودکان، گاهی باعث می‌شود این قشر در جست‌وجوی محتواهای متنوع‌تر، برخی از برنامه‌های حوزه کودک را از شبکه‌های ماهواره‌ای تماشا کند. در این صورت به دلیل عدم سانسور در این شبکه‌ها ممکن است حوزه فکری کودک و نوجوان دچار آسیب ‌شود. در اینجا نقش پلتفرم‌های نمایش خانگی در مناسب‌سازی محتواهای به‌روز دنیا برای استفاده گروه کودک، پررنگ می‌شود».

او ادامه داد: «در برخی موارد هم دیده‌ایم که متأسفانه در بعضی از خانواده‌ها کودکان پا به پای والدینشان، به تماشای محتوای بزرگسال می‌نشینند و در این شرایط با مفاهیمی روبه‌رو می‌شوند که در این سن‌وسال قدرت درک آن موضوعات را ندارند و سبب ایجاد بحران‌هایی می‌شود که نتیجه خوبی به همراه ندارد. این موارد زنگ هشداری است که هم تلویزیون را نسبت به تبعات عدم تأمین محتوای کودک، هوشیار کند و هم به نمایش خانگی متذکر شود که تمرکز بیشتری را به سمت حوزه کودک، معطوف کند».

رضایی در ادامه به اشتغال‌زایی و ایجاد بستر برای فعالان حوزه کودک اشاره کرد و گفت: وقتی یک برنامه یا سریال تولید می‌شود، هزینه‌هایی دارد که خرج عوامل برنامه‌ساز می‌شود. فعالان حوزه کودک مدت‌هاست که یا بی‌کارند یا فعالیت محدود و اندکی دارند. نمایش خانگی اگر با توجه به ظرفیت‌های موجود و متخصصان برنامه‌سازی در حوزه کودک، اقدام به برنامه‌سازی کند، ضمن استفاده از توانایی هنرمندان حوزه کودک و تولید محتوای مناسب برای این رنج سنی، به لحاظ معیشت نیز کمک قابل‌توجهی به هنرمندان خواهد کرد».

او ادامه داد: «توجه به کسانی که به کار کودک علاقه‌مندند و دغدغه این حوزه را دارند، از ضروریات حوزه فرهنگی است. این فضا باید به برنامه‌سازان کودک داده شود و از آنها دعوت به کار شود و البته نمایش خانگی باید توجه داشته باشد که مثل تلویزیون، سنگ‌های ریز و درشت جلوی پایشان نریزد و بگذارد متخصصان این امر با تمرکز و علاقه، مشغول به برنامه‌سازی شوند. این افراد تجربه و سابقه خوبی در تولید برنامه‌های کودک دارند و آزمون خود را پس داده‌اند و کودکان هم به‌خوبی با آنها ارتباط برقرار کرده‌اند؛ بنابراین باید به‌خوبی از ظرفیتشان استفاده شود. اما سازمان صداوسیما به فعالان گروه سنی کودک و نوجوان هیچ کمکی نمی‌کند و نتیجه این بی‌توجهی، شرایط فعلی حوزه کودک و نوجوان است که تعریف چندانی ندارد».