انتقاد زیدآبادی از آنان که «مو بر اندام هر فرد خردمند راست می‌کنند»
احمد زیدآبادی در هم میهن نوشت: اینکه دسترسی به هر هدفی بدون در نظرگرفتن امکانات و محدودیت های پیش روی آن، ممکن نیست، بدیهی‌تر از آن است که نیاز به استدلال داشته باشد. با این حال، بیان این جمله از زبان محمدجواد ظریف، وزیر خارجۀ سابق جمهوری اسلامی، مناقشه‌برانگیز شده و حرف و حدیث‌های گسترده‌ای را در رسانه‌های ایرانی در پی داشته است
در کشور ما برخی افراد اعتقاد به امور متافیزیکی را مترادف نفی و انکار اصول بدیهی عقلانیت بشر تلقی می‌کنند و خواهان ادارۀ کشور بر همین مبنا هستند. این نگرش از منظری الهیاتی نیز خرافه به حساب می‌آید و به‌خصوص راه را بر طرح هر نوع ادعای کذب و سست و بی‌پایه و ضدعقلانی در سطوح مختلف ادارۀ کشور می‌گشاید و جامعه را به فساد و تباهی کامل می‌کشاند.
وارد کردن برخی مفاهیم شهودی و مکاشفانۀ فردی اهل عرفان و تصوف در امر سیاست و حکومتِ یک کشور، علاوه بر آنکه مصداق “یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ” است، چنان انحطاط فاجعه‌آمیزی برای جامعه به دنبال می‌آورد که تصورش نیز مو بر اندام هر فرد خردمند راست می‌کند.
در مورد نتایج فاجعه‌بار جنگ دومِ ایران و روس نیز، در درجۀ نخست آن دسته از روحانیون شورمندی مقصر بودند که بدون کمترین آگاهی و شناختی از وضعیتِ توازن قوای موجود بین ایران و روسِ آن روز و به خلاف نظر سیاستمداران کارکشته‌ای چون قائم‌مقام فراهانی، فتحعلی‌شاه قاجار را به آغاز جنگی دوباره علیه تزارها ترغیب و مجبور کردند و با این کارشان، عملاً سبب تحمیل قرارداد خفت‌بار ترکمانچای برکشور شدند، قراردادی که از یک سو سبب از دست رفتن سرزمین‌های شمال رود ارس از حوزۀ ممالک محروسۀ ایران و پرداخت غرامتی کمرشکن به روس‌ها شد و از سوی دیگر، دست امپراطوری تزارها را برای دخالت در امور داخلی ایران به وقیحانه‌ترین شکل آن گشود
