استرالیا و شیلی به عنوان تولیدکنندگان برتر لیتیوم شناخته می شوند و تقریباً ۷۷ درصد از تولید جهانی سال ۲۰۲۲ را به خود اختصاص داده اند.

استرالیا، تولید کننده پیشرو لیتیوم در جهان است. این کشور، لیتیوم را مستقیماً از معادن سنگ سخت، به ویژه ماده معدنی اسپودومن می کند. در حالی که شیلی، همراه با آرژانتین، چین و سایر تولیدکنندگان برتر، لیتیوم را از آب نمک لیتیوم استخراج می کنند.

سنگ سخت، انعطاف پذیری بیشتری را فراهم می کند، زیرا لیتیوم موجود در سنگ اسپودومن می تواند به هیدروکسید لیتیوم یا لیتیوم کربنات تبدیل شود. همچنین پردازش سریعتر و کیفیت بالاتری دارد، چراکه سنگ اسپودومن معمولاً حاوی لیتیوم بالایی است.

از سوی دیگر، استخراج لیتیوم از آب نمک هزینه کمتر و آسیب کم تری بر محیط زیست دارد. تصویر زیر تاثیر کربن در انواع استخراج لیتیوم را نشان می دهد.

البته استخراج از آب نمک لیتیوم می‌تواند با چالش‌های مرتبط با در دسترس بودن آب و اثرات زیست‌محیطی بر اکوسیستم‌های محلی نیز مواجه شود.

تغییرات تاریخی در زنجیره تامین لیتیوم

در دهه ۱۹۹۰، ایالات متحده با تولید بیش از یک سوم تولید جهانی لیتیوم در سال ۱۹۹۵، عنوان بزرگترین تولید کننده لیتیوم را داشت.

با این حال، شیلی در نهایت از ایالات متحده پیشی گرفت و رونق تولید در سالار د آتاکاما (Salar de Atacama)، یکی از غنی ترین ذخایر آب نمک لیتیوم جهان را تجربه کرد. از آن زمان، تولید لیتیوم استرالیا نیز به شدت افزایش یافته است و اکنون ۴۷ درصد از تولید لیتیوم جهان را به خود اختصاص داده است.

چین، سومین تولیدکننده بزرگ لیتیوم جهان، نه تنها بر توسعه معادن داخلی تمرکز دارد، بلکه به طور استراتژیک سهم زیادی به ارزش تقریبی ۵.۶ میلیارد دلار از لیتیوم کشورهایی مانند شیلی، کانادا و استرالیا در دهه گذشته را به دست آورده است.

علاوه بر این، چین در حال حاضر صاحب نزدیک به ۶۰ درصد از ظرفیت پالایش لیتیوم در جهان برای باتری است، که بر موقعیت غالب آن در زنجیره تامین لیتیوم تاکید دارد.

با افزایش تولید باتری و وسایل نقلیه الکتریکی جهان، پیش بینی می شود که تقاضا برای لیتیوم افزایش یابد. در سال ۲۰۲۱، تولید جهانی آن به ۵۴۰,۰۰۰ تن رسید. انتظار می رود تا سال ۲۰۲۵ تقاضا به ۱.۵ میلیون تن برسد. تخمین زده می شود تا سال ۲۰۳۰ این تعداد از ۳ میلیون تن فراتر رود.