محرومیت حدود ۲میلیون کارگر از مزایای قانون کار

مطابق آخرین آمار ارائه شده در بهار ۱۴۰۲، به میزان۴۱.۲ درصد جمعیت ۱۵ساله و بیش‌تر، از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند، یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. بررسی تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی حاکی از آن است که این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (بهار ۱۴۰۱) ۰.۳درصد افزایش یافته است.
طبق تعریف آماری، افراد دارای «اشتغال ناقص» شامل تمام شاغلانی است که به دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیرکاری و به هر دلیل دیگری، کمتر از ۴۴ساعت در هفته کار می‌کنند و خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته هستند؛ به عبارتی این افراد به دلایل مختلف مجبور هستند کمتر از نرم استاندارد در هفته کار کنند. نوع فعالیت این افراد تحت عنوان اشتغال ناقص شناخته می‌شوند.
با توجه به اینکه در ماده ۵۱قانون کار، صراحتاً عنوان شده مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از ۴۴ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید ۴۴ساعت باشد، از ارائه خدمات و مزایای قانون کار و تأمین اجتماعی به نیروی کار خود سر باز می‌زنند.
مطابق آخرین آمار نیروی کار در بهار ۱۴۰۲, بررسی سهم جمعیت ۱۵ساله و بیش‌تر دارای اشتغال ناقص نشان می‌دهد که در بهار ۱۴۰۲، ۸.۳ درصد جمعیت شاغل،‌ به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیش‌تر و…) کم‌تر از ۴۴ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که ۳۹.۸ درصد از شاغلین ۱۵ساله و بیش‌تر، ۴۹ساعت و بیش‌تر در هفته کار کرده‌اند.
سهم اشتغال ناقص نشان می دهد که ۸.۳ درصد جمعیت شاغل ۱۵ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص بوده اند. این شاخص در بین مردان بیشتر از زنان و در نقاط روستایی بیشتر از نقاط شهری بوده است. سهم اشتغال ناقص در بهار ۱۴۰۲ نسبت به فصل مشابه سال قبل۱.۴درصد کاهش پیدا کرده است. حدود ۲میلیون و ۹هزار و ۹۸۲ نفر در بهار۱۴۰۲ اشتغال ناقص داشته اند، این رقم در بهار ۱۴۰۱ حدود ۲میلیون و ۲۸۲هزار و ۳۲۱ نفر بوده است.