رابطه چاقی شکم و ابتلا به بیماری‌های قلبی و سرطان

بنا به نتایج تحقیقات اخیر، افرادی که شکم‌های بزرگی دارند بیشتر از کسانی که چاقی آنان در قسمتهای دیگر بدنشان متمرکز است، مستعد ابتلا به بیماری‌های قلبی و انواع مختلف سرطان هستند.
محققان با استفاده از سی‌تی اسکن، چربی‌های انباشته شده شکمی در اطراف بافت قلب و سرخرگ آئورت را در بیش از سه هزار شهروند آمریکایی با میانگین سنی پنجاه سال، در مدت هفت سال مورد بررسی قرار داده‌اند.
در طی این مدت آن‌ها با بیش از ۹۰ مورد گرفتگی عروق، ۱۴۱ مورد سرطان و ۷۱ مورد مرگ مواجه شدند. این مسئله بر تاثیر تجمع بافت چربی در ناحیه شکم و اندام‌های درون آن بر افزایش بیماریهای قلبی و ابتلا به سرطان دلالت می‌کند.
این یافته‌ها که در ماه جولای سال جاری در مجله عروق شناسی آمریکا به چاپ رسیدند، ممکن است توضیحی بر این پرسش باشند که چرا افرادی با حجم توده بدنی مشابه اما شکل بدنی متفاوت از لحاظ تجمع چربی، مشکلات سلامتی مشابهی دارند. این توده بدنی که به آن BMI گفته می‌شود با نسبت حجم توده چربی بدن به میزان وزن و قد فرد اندازه‌گیری می‌شود.
برخلاف تحقیقات گذشته در زمینه مقایسه BMI با اندازه دور کمر، درصد چاقی شکمی، توانایی ما را در پیش‌بینی ابتلا به بیماری‌های عروقی بهبود بخشیده است. در حقیقت، این امر که چاقی در نواحی شکمی، خطر ابتلا به انواع امراض قلبی و سرطان‌ را فراهم می‌کند، دیگر بر کسی پوشیده نیست.
با توجه به رشد بی‌سابقه و گسترده چاقی در جهان، شناسایی فاکتورهای فردی با ریسک بالا حائز اهمیت هستند. این امر به ما اجازه می‌دهد در راستای پیشگیری و درمان گامهای بلندی برداریم.
اگرچه یافته‌های اخیر پیوندی را میان چاقی شکم و گسترش بیماری‌های قلبی و سرطان نشان می‌دهد، اما علت این رابطه کماکان در پرده‌ای از ابهام است. 
منبع: سالم زی