روزبه علمداری در یادداشتی نوشت:

اخیرا اسناد متعددی مربوط به امام خمینی توسط موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) در حال انتشار است. این اقدام به ویژه از آن رو واجد اهمیت است که این موسسه پس از هجمه‌های سنگین به تاریخ انقلاب در سال‌های اخیر، نخستین مجموعه‌ای است که در این راه قدم گذاشته و با تاکید رهبر انقلاب بر «جهاد تبیین»، پیشگام پیمودن این مسیر شده است؛ البته در چارچوب وظیفه و حوزه کاری خود. سکوت معنادار اصولگرایان درباره اسناد منتشر شده درباره امام

نامه مهم و بدون امضا به امام درباره اعضای دولت موقت /هاشمی رفسنجانی بی علاقه است مگر آنکه به او امر شود /بازرگان متدین است و سحابی باهوش

انتشار این اسناد با استقبال و توجه رسانه‌های گوناگون و نیز نویسندگان مختلفی روبه‌رو شده است. به عنوان مثال، انتشار برگه‌های رای امام در چند انتخابات که حاکی از توجه ایشان به جناح‌های مختلف سیاسی بود در میان این اوراق منتشره مورد پسند و نگاه ناظران و تحلیلگران مختلف قرار گرفت. اما آنچه جالب توجه است، سکوت اصولگرایان، بایکوت این اسناد منتشره از سوی آنان و بعضا انتقاد از انتشار آنها بوده است. به‌طوری که مثلا در موردی که بالا ذکر شد، برخی از آنها علنا نارضایتی خود را از انتشار آرای امام اعلام کردند و آن را بی‌دلیل دانستند؛ بدون توجه به اینکه وظیفه این موسسه «تنظیم و نشر آثار امام» است!

ماموریت ویژه امام به مهندس بازرگان و ابراهیم یزدی /ماجرای نامه هیأت ۵ نفره به امام چه بود؟

این در حالی است که باید به آنها گفت، این اسناد مربوط به رهبر همه مردم ایران از جمله شماست. البته در خصوص چرایی این بی‌توجهی با نارضایتی ضمنی، چند احتمال وجود دارد:

اول اینکه، نام چهره‌های شاخص جریانات جدید این جناح در اسناد امام مطرح نشده و گویی از عدم وجود سوابق و نقش‌آفرینی آنها در آن دوران ناخرسند باشند. دوم اینکه، با انتشار این اسناد توسط یک «منبع بی‌طرف» که بدون توجه به نزاع‌های سیاسی جاری در کشور و فارغ از نگاه این طرفی یا آن طرفی اسناد را منتشر می‌کند، موافق نیستند. چه بسا از نقش‌آفرینی موسسه‌ای که همواره به آن هجمه می‌کنند، ناراحت باشند. احتمال سوم هم این است که چون گلوگاه انتشار این اسناد در دست آنها نیست، از اسنادی که در آینده احتمالا منتشر شود، نگرانند؛ چرا که ممکن است به واسطه ناهمخوانی با کلیشه‌های ساخته‌شده توسط آنها از تاریخ انقلاب مطابق نباشد و به این ترتیب به ذائقه آنها خوش نیاید.

ولی باید گفت، این دوستان اشتباه می‌کنند. دوستداران امام باید هر چه از او هست را بر چشم بگذارند و به تعبیر قرآن «نُومِنُ بِبعضٍ وکفُرُ بِبعضٍ» (۱) نباشند و الّا متهم به التقاطی بودن می‌شوند. با توجه به سوابق موجود در این دوستان، گویا آنان برای دفاع از برخی روندها و سیاست‌های فعلی، صرفا علاقه‌مند به بازنمایی «قاطعیت» امام در مواجهه با دشمنان انقلاب هستند. این در حالی است که گرچه صلابت امام مهم است و بر همگان واضح، اما تاریخ و نسل‌های امروز و فردا به آگاهی از ابعاد دیگر شخصیت امام نیز نیازمند هستند و حق دارند که سایر جنبه‌های واقعیات دهه اول انقلاب را بدانند تا ذهن‌شان محصور در روایت‌های متصلب این‌سو و آن‌سو باقی نماند.

۱-إِنّ الّذین یکفُرون بِاللّهِ و رُسُلِهِ و یُریدون أن یُفرِّقوا بین‌الله و رُسُلِهِ و یقولون نُومِنُ بِبعضٍ و نکفُرُ بِبعضٍ و یُریدون أن یتّخِذوا بین ذلِک سبیلًا

کسانی که خدا و پیامبرانِ او را انکار می‌کنند و می‌خواهند میان خدا و پیامبرانش تبعیض قائل شوند و می‌گویند: «به بعضی ایمان می‌آوریم و بعضی را انکار می‌کنیم» و می‌خواهند در میان این دو، راهی برای خود انتخاب کنند… (نساء/ ۱۵۰)