دکتر رضا رباطی با اشاره به این که شپش یک انگل کوچک است که حتی با چشم غیرمسلح نیز دیده می شود و به راحتی از فردی به فرد دیگری منتقل می‌شود، اظهار کرد: از مهم‌ترین اماکنی که افراد به شپش مبتلا می‌شوند، می‌توان به مکان های شلوغ و پر تجمع مانند مدارس، مهدهای کودک، پادگان‌ها و کمپ‌ها اشاره کرد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان این که بیماری “شپش”، نوعی آلودگی انگلی است افزود: شپش دارای تخم هایی به نام “رشک” است که این رشک‌ها سفید و یا زرد رنگ هستند.

وی ایجاد حالت شوره‌ زدگی روی مژه‌ها یا به وجود آمدن دانه‌های کوچک کهیری شکل روی منطقه آلوده را از دیگر علایم وجود شپش ذکر کرد.

به گفته این استاد دانشگاه به طور کلی ۳ دسته شپش وجود دارد، شپش “سر”، “تنه” و “عانه”. شپش‌های سر معمولا در پشت گوش و گردن هستند، سرایت پذیری سریعی دارند و در افراد عادی در صورت حضور در محیط های آلوده بروز می کند، اما شپش‌ تنه معمولا در افراد با سطح بهداشت خیلی کم مانند افراد بی خانمان یا در شرایط خاص بحرانی مانند زلزله و جنگ که امکان رعایت اصول بهداشتی نیست، بروز می یابد. ابتلا شپ‍ش‌ تنه همراهی بارزی یک سری عفونت‌های دیگر مانند تیفوس دارد.

دکتر رباطی یکی از اصلی ترین راه های تشخیص این انگل را دیدن شپش زنده یا رشک‌ها عنوان کرد و گفت: ممکن است اولین علامت ایجاد شپش، خارش باشد به این شکل که فرد مبتلا احساس می‌کند که چیزی روی پوست سرش در حال راه رفتن یا خزیدن است. در شپش عانه نیز موهای نواحی تناسلی درگیر می شود که با خارش شدید همراه است که راه عمده انتقال شپش عانه رابطه جنسی است.

این عضو هیئت علمی دانشگاه اساس تشخیص شپش سر را علایم بالینی ذکر کرد و افزود: شپش سر متداول ترین نوع آلودگی توسط این انگل است که معمولا پشت گوش بیشتر دیده می شود، که در مراحل پیشرفته تر این بیماری با چشم غیرمسلح به راحتی قابل شناسایی است.

دکتر رباطی با تاکید بر این که برای درمان بیماری شپش باید انگل زنده و رشک‌های آن از بین برود عنوان کرد: اگر چنانچه تخم ها یا همان رشک های شپش باقی بمانند امکان این است که بعد از چند هفته دوباره این بیماری ظاهر شود وجود دارد.

وی ادامه داد: تخم ها یا رشک های شپش به شوره سر شباهت زیادی دارند با این تفاوت که رشک ها دارای چسبندگی زیادی هستند که به راحتی از ساقه موی سر جدا نمی شوند.

این متخصص پوست و مو با اشاره به راههای درمان شپش عنوان کرد: نکته مهم در درمان شپش به دلیل قدرت سرایت پذیری بالا این است که تمام افراد خانواده در صورت داشتن علامت باید تحت درمان تحت نظر پزشک قرار بگیرند.

وی توصیه کرد: درمان قطعی شپش باید دونوبت و به فاصله یک هفته، انجام شود.

متخصص بیماری های پوست و مو دانشگاه تاکید کرد: بعد از درمان های که توسط پزشک تجویز می شود می توان از درمان های ساده تر مثل شست و شوی مو و یا آغشته کردن شانه به سرکه رقیق شده برای از بین بردن کامل تخمهای انگل شپش چسبیده به ساقه های مو استفاده کرد.

وی با اشاره به این که درمان ها باید توسط پزشک متخصص انجام شود توضیح داد: استفاده خودسرانه از برخی داروهای ضد شپش می تواند حساسیت‌زا باشد و یا در مواردی موجب مقاوم تر شدن انگل شود بنابراین توصیه می شود ضمن توجه به رعایت بهداشت فردی از درمان های خودسرانه برای از بین برد شپش پرهیز شود. با توجه به این که انگل شپش مدت زیادی خارج از پوست بدن زنده نمی ماند، شست‌وشو و ضدعفونی کردن بیش از حد البسه لزومی ندارد اما رعایت بهداشت کلی محیط توصیه می شود