«حلقه نياوران» دولت را به كجا مي‌برد؟
اگر دولت احمدی‌نژاد حلقه ارومیه‌ای داشت که بسیاری از تصمیمات دولت نهم به آن منتسب شود، ظاهرا تلاش برای تعریف حلقه‌ای مشابه برای دولت روحانی نیز آغاز شده است.
عصرخبر به گزارش مشرق، قانون روزنامه نزدیک به وزیر دادگستری امروز در مطلبی به سراغ این مساله رفته و نوشته: هنوز چندان زماني از شروع به‌کار دولت دوم سید محمد خاتمی سپری نشده بود که حسن روحانی در اندیشه تدوین نقشه راهی برای دولت آرمانی خود برآمد. وي براي اين منظور پروژه‌‌‌‌‌‌اي بزرگ را در مركز تحقيقات مجمع طراحي كرد و از سال 1381 تحقيقات اين مركز را در جهت اين پروژه هدايت كرد.روحاني كه از سال 1371 به ریاست مرکز تحقیقات مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب شده بود در طول يك دهه مركز تحقيقات را مانند ديگر مراكز پژوهشي مديريت كرد ، اما سال 81 به نقطه عطفي در تاريخ فعاليت هاي مركز تحقيقات مجمع تبديل شد. این مرکز در ساختمان شیشه ای بزرگ در جنوب پارک نیاوران واقع شده است، با چشم‌اندازي زيبا از كوه هاي شمالي تهران و محيطي مفرح و دلنشين.
همان قدر كه گفتمان‌سازان دولت خاتمي از جنوب شهر برآمده بودند؛ آنهايي كه روحاني به دور خود جمع كرده بود، عموما شمال شهرنشين بودند. حلقه اول ياران روحاني از دو گروه تشكيل شده اند، “تكنوكرات‌هاي بالا شهرنشين” و “بالا شهرنشين‌هاي تحصيل كرده”. البته استثناهايي نيز وجود دارد، مانند علي ربيعي متولد جواديه. براي گذار از دوره احمدي‌نژاد به مرداني نياز بود كه از “پاسداران” عبور كرده و نرسيده به ” نياوران ” در پيچي سرنوشت ساز اتراق كنند. اين محل به آوردگاه طيف دوم اطرافيان روحاني تبديل شده بود هر چند كه برخي از تكنوكرات‌ها مانند اكبر تركان نيز در اين مركز حضور فعالانه‌اي داشتند.
تجمع نخبگان حوزه های مختلف در مركز تحقيقات مجمع اين مركز را به ظرفیتي برای تهیه و تدوین چارچوب کلان و چالش های خرد حوزه های مختلف مملکت داری تبديل كرد. به همين دليل روحاني ترجيح داد پروژه‌اش را در اين مركز كليد بزند. او در صدد تعريف چارچوبی مدرن و نوآورانه در کشورداری و حکمرانی بود و به‌زودی اين پروژه به محور تحقیقاتی مرکز تحقیقات مجمع تشخیص مصلحت نظام تبديل شد.
روزنامه نزدیک به وزیر دادگستری ادامه داده است که: شاید آن روز روحاني تصور نمی کرد محصولی را که در حال کاشت است روزی عصای دست و نقشه راه یکی از تاریخی ترین دولت های جمهوری اسلامی شود.
او برای استارت این کار باید به سراغ افراد باسواد ، همه جانبه نگر و از همه مهم تر مورد اعتماد خود می‌رفت. روحانی بعد از اینکه ویژگی‌های آنچه در ذهن می پروراند را برای خود مکتوب کرد تصمیم گرفت جمع محدودی را برای همکاری دعوت کرده و از آنها بخواهد ابعاد مختلف طرح را به مکاشفه بگذارند.
روحاني ابتدا علی ربیعی همکارش در شورای‌عالی امنیت ملی را به اتاق کار خود دعوت کرد و از وی خواست که در انجام این تحقیق او را ياري کند . علاوه بر ربيعي ، محمد حسين ملايري ، محمود سريع القلم و محمد نهاونديان نزديك به 4 سال دور هم نشستند و اين پروژه را به بررسي گذاشتند .
قانون در انتها نوشته است: بايد ديد این پروژه آيا به سربلندي رئيس جمهور يازدهم منجر خواهدشد يا اينكه روحاني با همه ژنرال هايش شكستي سخت را تجربه خواهد كرد؟
علي ربيعي معروف به عباد از مديران سابق وزارت اطلاعات است كه با روحاني در دبيرخانه شورايعالي امنيت ملي كار مي كرد و اكنون وزير تعاون، کار و رفاه اجتماعی دولت است . او که از فعالان کارگری است از جامعه شناسان مطرح کشور به‌شمار می رود.
محمود سريع القلم استاد روابط بين الملل دانشگاه شهيد بهشتي است و طي دهه هاي گذشته تئوري توسعه را ترويج داده است يكي از ويژگي هاي او سفرهاي مكرر به كشورهاي توسعه يافته و مجامع بين‌المللي است. سريع القلم از مشاوران امور بين الملل روحاني است.
محمد نهاونديان كه در دانشگاه جورج واشنگتن اقتصاد خوانده است ، در زمان دبيري شورايعالي امنيت ملي از سوي علي لاريجاني معاون اقتصادي اين شورا بود . وي در حالي‌كه رئيس اتاق بازرگاني است، از سوي روحاني به‌عنوان رئیس دفتر رياست جمهوري ایران منصوب شد.
محمد حسين ملايري در كارنامه خود معاونت وزارت صنايع، بنيانگذار مركز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي و فعاليت در مركز تحقيقات مجمع تشخيص مصلحت نظام را در كارنامه خود دارد. او مشاور ويژه روحاني در مركز تحقيقات‌بود.
