تغییر 120 مدیرعامل و عضو هیات‌مدیره در تاپیکو
امینی که این بار با تایید ربیعی پا به شستا می‌گذارد، در تلاش است مطابق مصوبه هیات‌مدیره انتصابات غیرکارشناسی انجام‌گرفته را ملغی کند اما در اجرای این هدف، با مقاومت‌های زیادی روبه‌رو است و وی زیر فشار سیاسی تیم قبلی است تا شاید بتوانند او را از انجام تغییرات ضروری در پست‌های کلیدی سازمانی منصرف کنند.
وقتی صحبت از نفت و گاز و پتروشیمی می‌شود، همه نگاه‌ها به سوی وزارت نفت معطوف می‌شود غافل از اینکه با نحوه اجرایی‌شدن سیاست‌های اصل44 و به مرور شرکت‌های سرمایه‌گذاری نیمه‌دولتی به‌عنوان صاحبان جدید این صنعت نمایان شده‌اند. به گزارش عصر خبر به نقل از شرق، در این میان هلدینگ نفت و گاز و پتروشیمی تامین (تاپیکو) بزرگ‌ترین هلدینگ نفتی کشور با در اختیارداشتن بیش از 40 شرکت (مدیریتی و غیرمدیریتی) و ارزش فعلی در حدود 15هزار‌میلیاردتومان، سهمی حدود پنج‌درصد از تولید ناخالص ملی کشور را به خود اختصاص داده است.
بر اساس اطلاعات موجود، طی یک‌سال گذشته بیش از 120 مدیرعامل و عضو هیات‌مدیره در شرکت‌های زیرمجموعه این هلدینگ چون پتروشیمی فناوران، پتروشیمی امیرکبیر، پتروشیمی خارک، پتروشیمی ایلام، پتروشیمی شازند، پتروشیمی غدیر، پتروشیمی خراسان، پالایش نفت اصفهان، پالایش نفت آناهیتا، نفت ستاره خلیج‌فارس، نفت ایرانول، نفت پاسارگاد و پرسی ایران‌گاز تغییر کرده‌اند. بسیاری از کارشناسان تشدید موج این تغییرات مدیریتی را از زمانی جست‌وجو می‌کنند که سعید مرتضوی بر مسند مدیریت سازمان تامین اجتماعی تکیه زد.
در شهریور 91 و البته با تاکید محمود احمدی‌نژاد، یزدانجو از چهره‌های نزدیک به صادق محصولی پس از پنج‌سال از مدیرعاملی شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی (شستا) برکنار و محمدرضا حیدری‌ملایر جایگزین وی می‌شود. اگرچه دوران مدیریتی وی بیش از چهارماه به طول نمی‌انجامد، ولی طی همین مدت کوتاه تغییرات بسیار گسترده‌ای در شرکت‌های زیرمجموعه صورت می‌گیرد و بالاخره هیات‌مدیره را ناچار به برکناری وی می‌کند.
با سرپرستی نجات امینی معاون اقتصادی سازمان تامین اجتماعی بر جایگاه وی، فشارها دوباره ادامه می‌یابد تا بالاخره احسان الله‌یارمحمد در روزهای پایانی سال 91 و با حمایت سعید مرتضوی به‌عنوان مدیرعامل جدید شستا معرفی می‌شود. ورود یارمحمد به شستا با تغییرات گسترده در شرکت‌ها همراه می‌شود و در نزدیکی زمان انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم رنگ‌وبوی دیگری به خود می‌گیرد.
این اتفاق‌ها تا جایی پیش می‌رود که برخی از کارشناسان در آن روزها شروع به گلایه نسبت به این تغییرات می‌کنند چراکه در آن زمان گفته می‌شد یارمحمد با هماهنگی مرتضی زرین‌گل مشاور سابق شرکت ملی صنایع پتروشیمی که البته در آن زمان از وی به‌عنوان نزدیکان رحیمی معاون‌اول رییس‌جمهور وقت یاد می‌شد، نسبت به عزل مدیران خوش‌سابقه نفتی از جمله شهنازی‌زاده، عامری و ابهجی از هیات‌مدیره هلدینگ نفت و گاز و پتروشیمی تامین اقدام می‌شود.
از جمله انتصابات پرحاشیه آن روزها، حضور مدیر یک شرکت چوب و کاغذ، به سمت مدیرعاملی بزرگ‌ترین شرکت تولید‌کننده قیر در خاورمیانه است که صدای اعضای هیات‌مدیره سازمان تامین اجتماعی را نیز درمی‌آورد. اگرچه آن‌روزها سعی شد تا این تغییرات در آرامش رقم خورد اما گلایه‌ها منجر به نفوذ تغییرات در ریاست‌های هیات‌مدیره شرکت‌ها شد، به‌عنوان مثال در آن روزها ریاست هیات‌مدیره یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های تولید‌کننده قیر خاورمیانه را برعهده شخصی گذاشتند که در گذشته یکی از مدیران چهار شرکت اصلی تابعه وزارت نفت بوده و به دلیل نحوه هزینه 500میلیون‌یورو از اعتبارات 23 طرح نفتی در یکی از شرکت‌های نفتی وابسته به بانک صادرات و نیز واگذاری قرارداد 25میلیون‌یورویی چند طرح پتروشیمی با ترک تشریفات مناقصه به یک شرکت نه‌چندان معروف از کار برکنار شده و دارای پرونده‌های مفتوح در سازمان بازرسی کل کشور بوده.
اگرچه در روزهای اخیر زمزمه‌هایی مبنی بر حضور مجدد وی در یکی از شرکت‌های اصلی وزارت نفت به گوش می‌رسد. اصرار یارمحمد بر ادامه عزل‌ونصب‌های مشابه، هیات‌مدیره سازمان تامین‌اجتماعی را وادار می‌کند تا با روی کارآمدن دولت جدید و پس از پنج‌ماه نسبت به برکناری وی و سرپرستی مجدد نجات امینی اقدام کند. امینی که این بار با تایید ربیعی پا به شستا می‌گذارد، در تلاش است مطابق مصوبه هیات‌مدیره انتصابات غیرکارشناسی انجام‌گرفته را ملغی کند اما در اجرای این هدف، با مقاومت‌های زیادی روبه‌رو است و وی زیر فشار سیاسی تیم قبلی است تا شاید بتوانند او را از انجام تغییرات ضروری در پست‌های کلیدی سازمانی منصرف کنند.
با این حال با روی کارآمدن فیاض‌بخش به‌عنوان مدیرعامل شستا و در اولین جلسه هیات‌مدیره با حضور اعضای جدید، زرین‌گل برکنار و نماینده ناظر شستا در هلدینگ به‌عنوان سرپرست موقت تعیین شد. در این شرایط مدیران‌عامل شرکت‌های زیرمجموعه که اطمینان چندانی به ماندگاری خود ندارند، نسبت به انتصاب مدیران میانی در شرکت‌ها و جابه‌جایی افراد اقدام می‌کنند تا در صورت برکناری احتمالی خود، زنجیره یارانشان را چینش کرده باشند. در این وضعیت، به‌نظر می‌رسد مدیریت جدید شستا باید راهکاری برای پیشگیری از عزل و نصب‌هایی از این جنس بیابد تا هزینه تغییر گریزناپذیر این مدیران بر کارنامه مدیریت ارشد و ثبات شستا تحمیل نشود.
