پاسخ شعری یک شاعر به خواننده موهن

یا نقی
جان…

یا نقی جان! تو را قسم بر درد
مرتدیبرشمااهانت
کرد

بنده ی سجده کرده بر شیطان
خود فروشی، حرامی و نامرد

یا نقی
جان! قسم به روی کبود
یا نقی جان !قسم به چهره ی زرد

امتداد کتک به مادر
تو
پیرو آن که سم به کامت کرد

هر که دشمن شده است با تو ازآن
سرد
سردم، امام خوبم! سرد

مثل تخریب کربلا سَرِ تو
عصر مهدی به روز تو
آورد*

تو که بیداری ای عزیز نقی!
خود بگیر انتقاممان ز
شقی


معنی نامتان نقی! پاک است
قصّه تان جان گداز و غمناک
است

هر خطی از دعای جامعه ات
پلّه ی قلّه های افلاک است

مستی تو
ز شُرب جام الست
مستی دشمن تو از تاک است

ای نقی جان ! ازآن سر
دنیا
دشمنت مدّعی براین خاک است

بینآغوشدشمنانخفته
ادعایش؟
هَرَس به خاشاک است

درد ما آخر از کجا فهمد؟
به تَوهّم ز توده پژواک
است

درد من را فقط کسی فهمد
که مصادیق حرف “لولاک” * است

تو که
بیداری ای عزیز نقی!
خود بگیر انتقاممان ز شقی

ای نقی جان! قسم بر آن
حَسَنَت
بر رموز خدا به هر سُخنت

ای نقی جان! به عشق پاک شما
یا به
باران اشک های منَت

شوخ خوانند طبع پاک شما
بی خبر از اسارت و
مِحَنَت

مرد نامرد کشورم! شاهین!

به چه قیمت فروختی
وطنت

جغد شوم خرابه ی ایمان!
تو بپرداز بر تن و بدنت

گر دوباره
سخن چنین رانی
همه کس می زنند در دهنت

یک نگاه امام صاحب عصر
می
دَرَد لشگری ز اهرِمنت

تو که بیداری ای عزیز نقی!
خود بگیر انتقاممان ز
شقی

                       سحر نحوی

*اشاره به تخریب بارگاه قدسی امام حسین علیه السلام و بی حرمتی بر
آن مرقد شریف در عصر امام علی النقی “علیه السلام” و مقایسه ی آن با این بی اهانتی
به امام هادی در عصر مهدی صاحب الزمان(عج).

*اشاره به این حدیث قدسی:
لولاک لما خلقت الافلاک