ماجرای پژو با ما سخن می‌گوید!
آیا حرکت به سمت چین و تایلند برای وارد کردن آنچه تا دیروز فرانسه به ما می‌داد، دور زدن تحریم است؟ آیا خرید از کشورهای دیگر با تحمیل هزینه‌های بالا برای اقتصاد داخلی، دور زدن تحریم است؟
پژو (غول خودروسازی فرانسه) به دلیل آنکه به نوعی خود را مدیون آمریکا دانسته و با خرید 7 درصدی سهام خویش از طریق جنرال موتورز، رو‌به‌رو شده، خود را تسلیم گفته آمریکا برای قطع همکاری با ایران کرده است.
به گزارش «تابناک»، این در حالی است که ماجرای پژو با اقتصاد ایران سخن می‌گوید؛ سخن از اینکه به خود آمده و به فکر فرو رود و از فراهم کردن زمینه برای توسعه دیگر کشورها بپرهیزد و بپذیرد که توسعه و بهره‌وری، وارداتی و خریدنی نیست، بلکه باید از تولید و سرمایه‌های داخلی خود حمایت کند؛ البته تأسف از این امر، بسیار بسیار کمتر از آن است که نتیجه همکاری ایران و فرانسه (آن هم در بیست سال) بیشتر شبیه نوعی استعار از سوی فرانسه بوده است.
بنا بر این گزارش، پژو با وابسته کردن صنعت خودروسازی ایران، نخست بازار بزرگی برای فروش محصولات و قطعات خویش تضمین کرده و با درآمد آن به سمت تکنولوژی بالاتر حرکت می‌کند که البته سهم ایران در این ماجرا، چیزی جز مونتاژ نبوده است؛ آن هم مونتاژ ماشینی که تکنولوژی قدیمی دارد.
این گزارش در ادامه آورده است، اکنون و پس از بیست سال همکاری، پرسش این است که چرا فرانسه به سمت تکنولوژی برتر رفته، ولی حتی حاضر نشده است، تکنولوژی قدیمی خود را به ما آموزش دهد تا دست‌کم خود، آن را در دست بگیریم؟!
پاسخ روشن است. زیرا سود فرانسه در این بوده که از وابسته کردن ایران از ناحیه تکنولوژی قدیمی خود، به تکنولوژی‌های بالا و بالاتر دست یابد.
به این ترتیب، ایران نیز مشغول فعالیت‌هایی شده که شاید در ظاهر نتیجه آن تولید ماشین بود، ولی در درون ماجرا، سرمایه‌های انسانی خود را به بهای کمک به سرمایه‌های انسانی فرانسوی نابود کرد.
بنابراین، هم‌اکنون این پرسش‌ها مطرح است که:
* آیا نباید تحریم و قطع روابط استعارگرانه اینچنین را فرصت دانست؛ آن هم فرصت برای توجه به درون خویش و به جوانان و مهندسین خود؟!
* آیا حرکت به سمت چین و تایلند برای وارد کردن آنچه تا دیروز فرانسه به ما می‌داده، دور زدن تحریم است؟
* آیا خرید از کشورهای دیگر با تحمیل هزینه‌های بالا برای اقتصاد داخلی، دور زدن تحریم است؟
* یا آن که توجه به خود و چشم نداشتن به دیگر کشورها، دور زدن تحریم است؟!
با توجه به این پرسش‌ها، اگر به خود آمده خویش را باور کنیم، می‌توانیم به دستاوردهایی بزرگی برسیم.
نباید اجازه دهیم ایران مونتاژکار باقی بماند، بلکه باید تولیدکننده، صاحب تحقیق و توسعه، صاحب نوآوری و دانش و نیز در بالاترین رتبه‌های دنیا باشد. باید بدانیم که تولید موضوعیت ندارد، بلکه شیوه تولید مهم است و این که خود با تحقیق و توسعه، آن را تولید کنیم، چرا که در این صورت، با ارزش و عامل توسعه انسانی و اقتصادی برای ایران است.
این که هیچ کشور دیگر جز ایران، خریدار پژویی که تکنولوژی قدیمی دارد، نیست، برای کشور ما ایران ـ آن هم با این همه سرمایه‌های انسانی بالا ـ افت دارد؛ بنابراین، نباید گذاشت بیش از این در استعمار غوطه‌ور شویم.
این گزارش در ادامه آورده است، تحریم کنندگان با این پندار که ایران نخواهد توانست از جای خویش بلند شده و زنجیرهای استعمار و وابستگی را بشکند، به دنبال قطع استعماری خود هستند تا تولید مونتاژ را نیز از ایران بگیرند و اقتصاد ما را به سمتی ببرند که نفت بدهد و کالا بگیرد.
سخن آن که آنان نفت ما را می‌خواهند، ولی نه با جنگ فیزیکی، بلکه با جنگ اقتصادی. ابزار این جنگ، «اسلحه» نیست، بلکه «وابستگی» است، پس نباید به هیچ وجه این ابزار را خود در اختیار آنها گذاریم و بهره‌وری را با وابسته‌تر شدن تعریف کنیم؛ بنابراین، اگر این گزاره‌ها با نیت خیانت بیان نشوند، اسلحه و ابزار بیشتری به تحریم کنندگان برای نابودی اقتصاد ایران خواهد داد.
