اینجا معلولان، ذره‌ذره می‌میرند
نگاه سرمایه گذاری به مراکز نگهداری معلولان و انبوه آگهی های تبلیغاتی این حوزه نشان می دهد که اسکان و زندگی این گروه از معلولان، بیشتر از آن که به عنوان دغدغه ای انسانی و وظیفه ای جدی برای مسئولان تعریف شده باشد، به محلی برای کسب درآمد تبدیل شده است.
عصر خبر به نقل از جام جم: فوت 15 کودک یکی از مراکز نگهداری معلولان ذهنی در تهران، چند روزی است که به عنوان یک واقعه تاسف‌آور در شبکه‌های اجتماعی، دهان به دهان می‌چرخد و بدتر از همه آن که، یکی از کارکنان این مرکز بصراحت اعتراف کرده است که دست‌کم سه نفر از این کودکان معلول بر اثر سهل‌انگاری مسئولان این آسایشگاه، جان باخته‌اند.
درست که بیشتر این کودکان از بیماری های مختلف ذهنی و جسمی رنج می برند و مرگ زودرس برای این گروه از معلولان ذهنی، چندان دور از انتظار نیست، اما این که بر اثر سهل انگاری، داروی ضدتشنج شبانه را به معلول ذهنی ندهند و کودک از تخت بیفتد و ضربه مغزی شود، دیگر یک اتفاق طبیعی نیست و کمترین توقع این است که با مسببان این حادثه، برخورد قانونی شود.
البته این اتفاق، تازگی ندارد و تقریبا سالی نیست که مرگ یا جراحت های مشکوک در برخی مراکز نگهداری معلولان گزارش نشود.
همین دو سال قبل بود که سه دختر معلول ذهنی، زنده زنده در یکی از مراکز نگهداری معلولان در بوشهر سوختند و بر اثر شدت آتش سوزی جان باختند.
آمار بالا و غیرطبیعی مرگ و میر در برخی از مراکز نگهداری معلولان ذهنی در کشور تائیدکننده این موضوع است که حال و روز این کودکان در مراکزغیر استاندارد نگهداری معلولان، دلخراش و قابل تامل است.
در این بین، سازمان های ناظری مثل بهزیستی نیز نظارت چندانی به عملکرد مراکز دولتی و خصوصی نگهداری معلولان نیست و بیشتر این مراکز، استانداردهای رفاهی اولیه ندارد.
نگاه سرمایه گذاری به مراکز نگهداری معلولان و انبوه آگهی های تبلیغاتی این حوزه نشان می دهد که اسکان و زندگی این گروه از معلولان، بیشتر از آن که به عنوان دغدغه ای انسانی و وظیفه ای جدی برای مسئولان تعریف شده باشد، به محلی برای کسب درآمد تبدیل شده است.
تغذیه نامناسب، بهداشت ضعیف و خلأ آموزش در برخی از مراکز نگهداری معلولان، موجب شده این مراکز به جای آن که محلی برای ارتقای روح و جسم فرد معلول باشد، به محلی برای زنده ماندن معلولان و گذران روزهای تکراری بدل شود.
به نظر می رسد سازمان بهزیستی یا نباید در کل این گونه مراکز حمایتی را به بخش خصوصی واگذار می کرد یا حالا که واگذار کرده و تعداد مراکز خصوصی نگهداری معلولان نیز روز به روز در حال افزایش است، دست کم باید نظارت ها را قوت ببخشد؛ طوری که مسئولان این مراکز متخلف، از سکوت و بی توقعی معلولان ذهنی، سوءاستفاده نکنند.
