پشت پرده جذب بازیکن سفارشی استقلال

جهان: حسین علوی بازیکن سفارشی استقلال
که پیرامون حضور او در جمع آبی پوشان سر و صدای فراوانی به راه افتاده بود
در لیست اخراجی های قلعه نویی قرار گرفت تا باردیگر این بحث مطرح شود که؛
چه کسی یا کسانی این بازیکن را به استقلال و به پرویز مظلومی سرمربی وقت
آبی پوشان تحمیل کردند؟

گرچه استقلالی ها و بویژه برخی مدیران این
مجموعه تمایلی ندارند که باردیگر این بحث رسانه ای شود اما هنوز برخی از
طرفداران استقلال با این علامت سوال روبرو هستند و می پرسند چه کسی به تیم
ما بازیکن تحمیل کرد؟

حسین علوی بازیکن سفارشی استقلال برخلاف روز
ورودش به این تیم حالا بدون سرو صدا در لیست خروجی ها قرار می گیرد تا کمتر
کسی بپرسد این بازیکن کیست و از کجا آمده است؟

اما این ماجرا قطعا ادامه خواهد داشت و به مرور زمان پرده های تازه ای از آن عیان خواهد شد.

یک
فرد آگاه به پشت پرده این ماجرا در گفت و گو با خبرنگار ما ابعاد تازه ای
از داستان را فاش می کند که نشان می دهد مدیران استقلال نقش آفرینان داستان
این بازیکن تحمیلی بوده اند!

این منبع آگاه می گوید:« یک روز در
یکی از هتل های تهران دو عضو هیات مدیره استقلال یعنی رسولی نژاد و ساور از
سرمربی استقلال می خواهند که با جذب بازیکنی به نام حسین علوی موافقت کند و
مظلومی نیز می گوید این بازیکن را می شناسد اما به درد استقلال نمی خورد و
شاید در تیم های دیگر بتواند کار کند.»

وی می افزاید:«چند روز بعد
به مظلومی خبر می رسد که یکی از معاونین علی فتح الله زاده با علوی قرار
داد بسته است و وی بزودی در تمرینات حاضر می شود که این مسئله خشم مظلومی
را موجب می شود اما در ادامه این مربی می پذیرد که با یار سفارشی تمرینات
را دنبال کند و …»

جالب اینکه مدیران استقلال(رسولی نژاد و فتح
الله زاده) بعدها در برنامه های مختلف و بویژه برنامه نود و در حضور میلیون
ها مخاطب منکر سفارشی بودن فوتبالیست مذکور شدند و رییس هیات مدیره
استقلال به تکذیب مسایل مطروحه پرداخت.

پرویز مظلومی بعنوان جعبه
سیاه این ماجرا سکوت سنگینی کرده و حاضر به پاسخگویی نیست تا بلکه مشخص شود
مدیران استقلال با توصیه چه مقامی و با چه هدفی یک بازیکن گمنام را به
باشگاه بزرگ و مردمی استقلال قالب کردند اما آنچه از دل شواهد و قرائن و
گفته های این منبع خبر برداشت می شود این است که برای برخی از آقایان مسوول
در ورزش وارونه جلوه دادن حقایق و انکار واقعیات عمل مذمومی تلقی نمی شود و
لابد انتظار دارند مردم این سیاسی بازی ها را باور کنند و گذر زمان نیز به
نفع آنها عمل کرده و مانع افشای حقایق شود، اما زهی خیال باطل…