به داد فوتبال ملي برسید

پس از بازی ایران برابر ازبکستان و پیروزی کاملاً شانسی با اشتباه داوری و
خلاف روند بازی در تاشکند، تیم ملی فوتبال ایران که تصور می شد سبک بازی
اش برابر ازبک ها به واسطه نتیجه گرایی صرف باشد، در دومین دیدارش در مرحله
نهایی مقدماتی جام جهانی، یکی از بدترین عملکردها را درون زمین داشت و در
این بازی بد که ایران باید سه امتیاز را از آن خود می ساخت، به همان میزان
بازیکنان در ارائه یک بازی ضعیف مقصر بودند که کارلوس کی روش در فرستادن
تیم بدون یک تاکتیک به درون زمین یا عدم تاکتیک پذیری بازیکنان مقصر بود و
با این اوصاف نگرانی های جدی پس از 180 دقیقه بازی اخیر درباره شانس صعود
تیم ملی به جام جهانی 2014 به وجود آمده است.

به گزارش سرویس ورزشی بازتاب؛ تیم ملی فوتبال ایران که علی الظاهر با دیدگاه فنی کارلوس کی روش
قرار است بازی ای بسته و صرفاً با هدف کسب امتیاز برای عبور از این مرحله و
صعود به جام جهانی داشته باشد و نتیجه گرایی صرف را در دستور کار قرار
دهد، روز سه شنبه 23 خرداد در دومین دیدارش در مرحله نهایی مقدماتی جام
جهانی حتی در کسب امتیاز نیز ناکام ماند و شانس نیز یار ملی پوشان کشورمان
نشد تا اتفاقی شبیه بازی با ازبک ها رخ دهد و ایران شانسی و بدون برنامه
موفق به کسب یک سه امتیاز دیگر شود و جایگاه بهتری در گروه خود کنار تیم
کره جنوبی نداشته باشد.

اگرچه در تاشکند به واسطه شکست های پیشین
تیم فوتبال ایران برابر ازبکستان، نقدهای آنچنانی به بازی بسته و ضعیف
ایران مقابل ازبک ها طرح نشد و سوابق کی روش باعث شد حاشیه امنی به مراتب
وسیع تر از مربیان پیشین تیم ملی داشته باشد، اما حقیقتاً بازی ضعیف ایران
برابر تیم قطر آن هم در روزی که صد هزار تماشاچی یکپارچه در روزی وسط هفته
به ورزشگاه رفته و تیم ملی را تشویق می کردند و اعراب به شدت از این ناحیه
تحت فشار بودند، تلخ بود و به واقع تیم ملی ایران دیروز شکست خورد و دو
امتیازی که از دست داد، تلنگری جدی بود به خیال راحت برخی ها که از صعود از
مرحله گروهی جام جهانی 2014 نیز سخن به میان می آورند و تیم ملی ایران را
با کره جنوبی اشتباه گرفته اند؛ کره ای که قطعاً 6 امتیاز دیدار رفت و
برگشتش با ایران را از الان به نام خود ثبت کرده است.

 تیم فوتبال
کره که با ترکیب ناقص و برخی بازیکنان جوان در دوحه به مصاف قطر رفت، چهار
گل به این تیم زد و ایران در زمین خود و با این حجم تماشاچی نتوانست یک گل
به قطری هایی که سطح فوتبال نازلی نیز داشتند بزند و حتی در چند موقعیت
امکان گل خوردن ایران به واسطه کندی دفاع و خطوط میانی ایرانی نصیب شان شد و
بعید نبود حتی دیروز با پیروزی ایران را ترک کنند، هرچند همان یک امتیاز
نیز برای میهمان یک موفقیت بود و پس از پایان بازی، قطری ها جشن توقف ایران
را از کنار نیمکت شروع کردند و شاید به این فکر کردند که می شود ایران را
در دوحه با یک گل و سپس با 90 دقیقه دفاع و وقت کشی شکست داد و چه بسا به
عنوان تیم دوم گروه راهی جام جهانی شد؛ از ایران که بخاری بر نمی خیزد!

 
تیم فوتبال ایران عمده تمرکزش بر روی سانترها و زدن زیر توپ های بی حساب و
کتابی بود که قبل از استفاده توسط تیم کی روش، فوتبال علی اصغری نام داشت!

 کی
روش که البته برابر انتقادات سریع گارد می گیرد، این بار نیز انگار بازی
بازیکنانش را ندیده بود و نقدهای محدودی را نسبت به بازی ضعیف و خنده دار
تیم ملی ایران در آزادی پذیرا بود. تیم ملی ایران دیروز دو بازیکن و نصفی
بیشتر در زمین نداشت، علی کریمی، اشکان دژاگه و آن نصفی هم تقدیم به دروازه
بان! دقیقاً 9 بازیکن تیم ملی ایران دز زمین راه می رفتند و پاس های بلندی
که داده می شد یا به نقطه مناسبی ارسال نمی شد و یا بازیکنان ایران برای
گرفتن توپ نمی دویدند و در هر صورت توپ دست بازیکنان قطری می افتاد.

 علی
کریمی از گوشه ها چندین موقعیت ساخته و پرداخته کرد و هرچند خودش نیز در
پاس دادن اشتباهاتی داشت، اما آنچه مشخص بود، مشکل عدم حضور بازیکنی برای
گرفتن توپ ها بود و بازیکنان ایران انگار در وقت اضافه یک بازی حذفی و پس
از نود دقیقه در حال بازی بودند و یا فوتبال را با پیاده روی اشتباه گرفته
بودند و تن به درگیری نمی دادند و این مسئله از آن جهت بود که نمی خواستند
در شرایطی که هنوز فصل آغاز نشده، دچار آسیب دیدگی شوند و برخی شان که
قرارداد هم نبسته اند از حضور در یک فصل لیگ برتر محروم شوند، بنابر این
هوشمندانه ! خودشان را تا سرحدممکن درگیر نکردند و بنابراین احتمالاً در
بازی بعدی ایران که چند ماه دیگر است، بازیکنان که چند هفته در لیگ بازی
کرده اند و قراردادهایشان را بسته اند، نگرانی از این مسئله نداشته و برای
تیم ملی مایه خواهند گذاشت!

 سانترهای بی هدف نیز انگار تاکتیک دیگر
کی روش بود که با توجه به عدم حضور بازیکنی مشابه علی دایی که سر زن قهاری
باشد و بتواند یکی از ده ها سانتر دیروز را به گل تبدیل کند، مشت دروازه
بان وسیله مهار این سانترها شده بود و البته در بی نتیجه بودن این تعداد
موقعیت سازی یک شکل، ضدبازی مرسوم عربی قطری ها که صعودشان به این مرحله را
مدیون ایران هستند، نمی توان نادیده انگاشت.

 به نظر می رسید پاس
های کوتاه و حمله در عمق نیز تاکتیک بدی نبود و کی روش می توانست بر رویش
فکر کند، اما فعلاً این مربی با دانش که چهار میلیارد تومان برای ایران آب
خورده، همان شیوه مربیان لیگ برتری فوتبال ایران را در پیش گرفته و مشخص
نیست در اردوهای تیم ملی نیز چه تاکتیک خاصی را تمرین کرده که اثری از آن
در زمین نبود و اگر تاکتیکی پیاده کرده و بازیکنان تنبل تیم ملی تاکتیک
پذیری لازم را نداشته اند، چرا آنها را از لیست خط نزده و بازیکنان دیگری
جایگزین نکرده و چرا نیمکت ایران دیروز وضعش از داخل زمین خراب تر بود؟

 دیروز
واقعاً بازی قابل قبولی از نکونام مشابه جدال با ازبکستان شاهد نبودیم و
تیموریان نیز نقشی در زمین نداشت. اما کی روش تن به تغییر اینها نداد و
البته اگر بنابر تعویضشان نیز داشت، نیمکتش پر از خالی از بازیکنانی بود که
خلا این هافبک های بی انگیزه را پر کند!

 کی روش البته زیر بار این
حرف ها نمی رود که هنوز بازیکنان ایران و ظرفیت هایشان را نشناخته و اصرار
پشت اصرار که با دانش در حال گند زدن است. البته به هر حال کسی از کی روش
نیز توقع ندارد عملکردی مشابه تیم ملی انگلیس یا حتی کره و ژاپن از ایرانی
که در زمان افشین قطبی فقط به جزیره آدم خوارها نباخته بود، ارائه نماید
اما حداقل می تواند بازیکنانی که نمی توانند تاکتیکی که – منطقاً کی روش
دانشش را دارد- به اجرا درآورند کنار بگذارند و در این سه ماهه بر روی
بازیکنانی تمرکز کنند که اندکی غیرت و عرق داشته و خودشان را همچون کریمی
در زمین به تکاپو می اندازند.

 این توقع زیادی نیست از مربی که تصور
می کند تاکتیکش مشکل ندارد و در نتیجه مشکل به سمت بازیکنان هل داده می
شود، چرا که اگر قرار باشد ایران 21 شهریورماه با همین اوضاع تاکیتکی در
بیروت میهمان لبنان باشد، بعید نیست با شکست به خانه بازگردد و در بازی 25
مهر ماه نیز در خوشبینانه ترین حالت نخواهد توانست با یک دفاع متمرکز بیش
از یک امتیاز را در آزادی از کره جنوبی بگیرد.

 
کی روش میلیارد
تومان حقوق می گیرد که تیم ملی متفاوتی برای این تماشاچیان مشتاق که وسط
هفته نیز تنهایش نگذاشته اند به میدان بفرستد، پس بهتر است به وظیفه اش به
درستی عمل کند، چون به هر حال حاشیه امن هر مربی، یک روز تمام می شود و همه
مثل کفاشیان بی خیال نیستند!