سیاست‌یک‌بام‌ودوهوادردفترموسیقی‌ارشاد

عصرخبر به نقل از هنرنیوز: شاید نکته شائبه برانگیز در این امر زمانی مشخص می‌شود که پیروز ارجمند تاج‌الدینی، مدیریت مرکز موسیقی حوزه هنری و مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیش از این نیز به عنوان مدیر هنری، چندین آلبوم دیگر را روانه بازار کرده است. اما در خصوص ارجمند باید گفت که پس از ارائه شناسنامه شغلی کوتاه وی در حوزه کلان موسیقی باید به این امر اشاره کرد که آیا دلسوز دیگری برای موسیقی وجود ندارد که مدیری با این همه مشغله کاری سعی بر مدیریت تولید نیز داشته باشد. آیا هیچ جوان بااستعداد و دارای توانایی تکنیکی و هنری در دسترس دوستان پیدا نمی‌شود که خودشان به تنهایی مجبورند بار مسئولیت مدیریتی، تولید محتوا، اعطای مجوز و چندین و چند مورد دیگر را به تنهایی به دوش بکشند و آیا در موسیقی کشور قحط‌الرجال است که یک مدیر دولتی همزمان مجبور باشد با چندین شغل موازی در تولید آلبوم هم گام برداد. سؤال دیگر اینکه پست و جایگاه شغلی یک مدیر در اعطای مجوز شائبه تسهیل مسیر برای عبور راحت‌تر از فیلترهای نظارتی! به دلیل اینکه همان مدیر خودش قرار است مجوز بدهد و خودش تولید بکند را ایجاد نمی‌کند؟ اما نکته جالب و قابل تأمل دیگر در اینجاست که پیروز ارجمند از اسفند ماه سال گذشته از مدیریت مرکز موسیقی حوزه هنری استعفا داده است ولی پس از گذشت چند ماه در مجموعه حوزه هنری فعالیت دارد و کماکان به عنوان مدیر در جلسات حوزه هنری حضور دارد و قرار است چندین آلبوم دیگر را با سمت مدیر تولید روانه بازار موسیقی کند. حال پرسش این است که چرا در این مدت کوتاه زمان استعفا تا امروز، ارجمند به این تنیجه رسیده است که تکلیف داشته باشد هم مدیر تولید آثار باشد هم اعطا کننده مجوز! و البته تاکید هم داشته باشد که کار کاملا قانونی است. اگرچه ممکن است گرفتاری های قانونی در مسیر این کار وجود نداشته باشد اما همینکه شائبه پیش آید که مدیر هم مجوز می دهد هم تولید می کند می تواند از ارزش و اعتبار جایگاه مدیریت موسیقی حوزه هنری و ارشاد بکاهد.  کار مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری خلاف است  در این باره رضا مهدوی، مدیریت سابق مرکز موسیقی حوزه هنری با توجه به اینکه تمایلی به صحبت در این ارتباط نداشت تنها به یک نکته اشاره کرد که تا آنجای که من اطلاع دارم آقای ارجمند از این سمت استعفا داده و دیگر در جلسات شرکت نمی کند؛ اما اگر مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری در سمت خود باشد، این عمل خلاف است و نباید یک مدیر خود را درگیر مسائل اقتصادی کند و ایشان نباید هم اثر موسیقی را تأیید و هم آن را تولید کند.  عضو کمیسیون فرهنگی مجلس: این کار غیر قانونی است  اما این صحبت‌ها در شرایطی گفته می‌شود که پروسه مجوز گرفتن اثر از سوی دفتر موسیقی و مرکز موسیقی بسیار زمان بر است. این شائبه به وجود می‌آورد که استفاده ابزاری از حوزه‌های مدیریت خود در تولید آثار بسیاری دخیل بوده است. با این حال نصرالله پژمان‌فر – عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی – در گفتگو با هنرنیوز با اشاره به این موضوع گفت: چیزی که در این اتفاقات مسلم است این است که یک مدیر نمی‌تواند در دو مجموعه که همدیگر را تأیید می‌کنند فعالیت کند، این امر به آن معنی است که شما خود در یک مجموعه «بِبُرید» و خود در یک مجموعه دیگر «بدوزید» و تنها یک مدیر می‌تواند در دو مجموعه ای که ارتباطی به هم نداشته باشند و کار آن‌ها در یکدیگر قابل پیگیری نباشد فعالیت کند.  مدیر نباید درگیر مسائل شائبه انگیز در فضای جامعه هنری شود  وی در ادامه افزود: یک زمان در حوزه های مختلف قحط‌الرجال است و ما فضا برای کار کردن نداریم و مجبور می شویم از یک مدیر در چند ارگان استفاده کنیم و یا توانمندی های یک مدیر باعث می شود که همگان متقاعد شوند که یک جوان می تواند دو یا چند پست را سرانجام برساند اما زمانی که در جامعه هنری ما اساتید با تجربه در کنار جوانان با شور و نشاط حضور دارند چرا به آن ها اعتماد نمی کنیم و استعداد و توانمندی آنها را هدر می دهیم. شما زمانیکه یک مدیر را که در دو ارگان اصلی موسیقی که با هم در رقابت هستند به کار می برید بی گمان از حس رقابتی در این مجموعه ها کاسته و آن هنر روبه زوال می رود. عضو کمیسیون فرهنگی مجلس معتقد است که یک مدیر در هیچ حالتی نباید خود را درگیر مسائل شائبه انگیز در فضای جامعه هنری کند چون هرگونه دخالت وی در تولید محتوا و کارهای اقتصادی بر خلاف قانون است، پژمان فر در ادامه افزود: اصلا ما این کار را تایید نمی کنیم و به این خاطر است که قانون می گوید هر سازمان و ارگان باید یک مدیریت واحد و یک نفره داشته باشد تا در مدیریت فرد شبهه به وجود نیاید.  نکته با توجه به این که حوزه هنری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دو نهاد موازی در حوزه فرهنگ و هنر هستند که هر دو نهاد فعالیت‌های مشترکی هم دارند؛ اما این اتفاق در بخش‌های مختلفی از این دو نهاد رخ داده که نویسندگان؛ شاعران؛ هنرمندان هنرهای تجسمی، سینماگران و اهالی تئاتر با چند نوع سلیقه به واسطه تفاوت در مدیران این دو نهاد؛ علائق خود را در این دو نهاد تأمین کرده‌اند. مثلاً در یک فقره اخیر موضوع خانه سینما در دولت قبل، موضوع این بود که اهالی خانه سینما بعد از ایجاد اختلاف با سازمان سینمایی به حوزه هنری کوچ کرده و در آنجا مستقر شده‌اند؛ فارغ از نگاه سلیقه ای و سیاسی و هنری به این موضوع می‌شود اینگونه هم به فضا نگاه کرد که به دلیل تفاوت مدیر و سیستم در این دو نهاد (اگرچه هدف مشترکی دارند) وقتی هنرمندان با یکی از طرفین این دو نهاد به مشکل برخورد کنند؛ به نهاد دیگر می‌روند. اما در مورد موسیقی این اتفاق افتاده که پیروز ارجمند هم در حوزه هنری متولی موسیقی است هم در وزارت ارشاد. حالا فرض کنید عده ای به هر دلیل با این فرد تفاوت سلیقه داشته باشند باید سال‌ها منتظر باشند تا ایشان از یکی از این مراکز بیرون برود. این اوضاع برای موسیقی و مدیریت موسیقی کشور فعلاً رخ داده است.