خودزنی دولت برای فرار از مسئولیت
نکته پایانی اینکه سخنان محمود بهمنی را باید آب یخی بر سرتاپای تولید و صنعت کشور در سال حمایت از تولید ملی تلقی کرد. این سخنان حاکی از آن است که فعالان صنعتی و تولید کشور نبایستی هیچ امیدی به همراهی نظام بانکی کشور در راه پایان دادن به مشکلات عدیده مالی اعتباری خود داشته باشند.
در حالی که در چند ماهه اخیر، فعالان صنعتی و تولیدی کشور بیش از گذشته
از مشکلات خود از قبیل دریافت نکردن تسهیلات و مشکل نقدینگی و عدم دسترسی به ارز با
نرخ مرجع، گلایه کرده‌اند، محمود بهمنی گفته است: مشکل صنعت با خالی کردن کامیون
پول جلوی کارخانجات حل نمی‌شود.
به گزارش تابناک،
گلایه‌های فعالان صنعت و تولید کشور به جایی رسید که سرانجام در نامه‌ای
سرگشاده به محمود بهمنی، خواهان کناره گیری وی از سمت خود به دلیل سرگشتگی
در مسائل مرتبط با ارز شدند. غنیمی‌فرد در نامه‌ای به محمود بهمنی، رییس کل
بانک مرکزی ایران گفته است:
«باید به عرض عالی برساند با اظهارات
آنجانب که ارز و طلای کافی برای گذراندن امور کشور در اختیار بانک مرکزی
قرار دارد، بازی کردن قیمت دلار ظرف حدود شش ماه از قیمت قبل تا قیمت فعلی و
همین طور اعلان آنجانب برای قیمت‌گذاری ارز مرجع به مبلغ ۱۲۲۶۰ ریال که
تقریبا هیچ‌کس از وجود آن نتوانست استفاده کند و آشفتگی بازار ارز پس از آن
به دلیل در دسترس نبودن ارز مزبور برای رفع نیازمندی‌های فعالان اقتصادی و
سپس اظهارات آنجانب در مقاطع مختلف که نشان از سرگشتگی آن مقام در مسائل
مرتبط با ارز و تسلط کافی بر نوسانات آن دارد، از طرفی تن در دادن به بالا
بردن نرخ بهره بانکی در حالی که در یکی از کشورهای ورشکسته جهان که نرخ
بهره در آنجا تازه به 7 درصد رسیده است و در کشور ما آن را حداقل ۲۱ درصد
تعیین کردند، همه این‌ها ایجاب می‌کند که حضرتعالی شخصیت خود را بیش از این
برای این گونه سردرگمی‌ها هزینه نکرده و ترتیبی مقرر فرمایید که مراتب
مزبور به شکل کارآمدتری حل و فصل شود و شخصی که بتواند این امور را سامان
دهد متصدی امور گردد».
این نامه تقریبا بازگو کننده آن چیزی است که
مشکل اصلی صنعت و تولید کشور در ماه‌های گذشته بوده است. در همین حال،
چندی پیش مهدی غضنفری، وزیر صنعت و معدن و تجارت نیز با انتقاد شدید از
مؤسسات پولی و بانک‌ها گفته بود: «در شرایط فعلی، سهم مؤسسات مالی و بانکی
در تولید کشور بسیار ضعیف است، در حالی که تعداد زیادی مؤسسه مالی و
اعتباری در حال فعالیت هستند که مشخص نیست چه نقشی در فضای کسب و کار کشور
دارند و باید ساماندهی شوند».
وزیر صنعت و معدن با بیان اینکه
سپردههای مردم در برخی بانک‌ها در مسیر تولید هزینه نمی‌شود، افزوده بود:
«کسی نمی‌تواند با سود بانکی ۲۵ درصد تولید را اداره کند و در چهارچوب
قوانین محصول خود را بفروشد».
در همین حال محمود بهمنی در واکنش به
انتقاد شدید مهدی غضنفری، وزیر صنعت از سیستم بانکی به سایت خانه ملت گفته
است: «تمام مشکلات صنعت ما نقدینگی نیست و آقای غضنفری باید برود
زیرساخت‌ها و مدیریت بهره‌وری صنعت را درست کند، نه اینکه کامیون پول در
کارخانجات خالی کند».
گفته‌های محمود بهمنی، که به تازگی هم از سوی
فعالان و کار‌شناسان اقتصادی و هم از سوی رسانه‌ها به شدت مورد انتقاد
قرار گرفته، حاکی از آن است که این فشار‌ها می‌رود تا دعوای مشکلات اقتصادی
در کشور را به درون دولت بکشاند. متهم سازی مسئولان دولتی در درون و عدم
تحویل دادن مشکلات به حوزه‌های خارج، اتفاق جالبی است که به تدریج با آن
روبه‌رو می‌شویم.
آب یخی بر پیکر صنعت و تولید کشور
اما
صرف نظر از این اتفاق چند نکته در سخنان محمود بهمنی جالب توجه است. وی
گفته است که تسهیلات دادن به صنعتی که نیم درصد بهره‌وری دارد، به مانند
این است که به دهان مرده آب میوه بریزیم، اما باید بدانیم با این کار مرده
زنده نمی‌شود.
همچنین اشارات وی به اینکه همه مشکلات صنعت نقدینگی
نیست و تمثیل خالی کردن پول با کامیون در کارخانجات نکاتی است که باید به
آن توجه خاصی مبذول کرد.
اشاره محمود بهمنی حاکی از آن است که دست
کم بخشی از مشکلات صنعت کشور به بحث نقدینگی مربوط می‌شود. حتی اگر ما قبول
کنیم که بهمنی به درستی اشاره کرده که صنعت دچار مشکل بهره وری است، باید
پرسید: پس آن مشکل کوچکی که در خصوص نقدینگی وجود دارد چه می‌شود؟ آیا بانک
مرکزی در راستای برطرف کردن این مشکل ناچیز سیاستی در پیش گرفته است یا
خیر و اگر پاسخ مثبت است نتیجه آن چه بود؟
این در حالی است که باید
یادآور شد، صنعتگران و فعالان تولیدی کشور به ویژه در بخش خصوصی طی
ماه‌های اخیر بزرگ‌ترین مشکل خود را مشکل تأمین نقدینگی و دسترسی به
تسهیلات بانکی اعلام کرده‌اند. نگاهی به نامه سرگشاده غنیمی فر خود بازگو
می‌کند که مشکل دقیق صنعت چیست و چرا از محمود بهمنی خواسته است کناره گیری
کند.
نکته دوم آن که در حالی که محمود بهمنی، سخن از خالی کردن
پول با کامیون در کارخانجات می‌کنند، خیلی خوب بود اگر برای این تمثیل خود
شاهدی نیز عنوان می‌کردند. حداقل نشان می‌دادند که در ماه‌ها و حتی سالهای
گذشته چه زمانی پول در کارخانجات با کامیون، یا حتی نیسان! خالی شده که
ایشان از این گونه تمثیل‌ها استفاده می‌کنند.
آیا ایشان یا هر کدام
از مسئولان سابق بانک مرکزی و دولت، پیش از این پولی در کارخانجات تخلیه
کرده بودند که نتیجه‌ای در پی نداشته است؟ یا تمثیل ایشان تنها اشاره به
این دارد که فعالان صنعتی بی جهت ادعای کمبود نقدینگی و مشکلات در دسترسی
به منابع مالی دارند؟
از سویی ایشان صنعت و تولید کشور را به
مرده‌ای تشبیه کرده‌اند که تنها نیم دصد بهره‌وری دارد. پرسشی که باید از
رئیس کل بانک مرکزی پرسید، این است که: حتی اگر صحبت شما درست بوده باشد،
آیا صنعت کشور به خودی خود تبدیل به یک صنعت مرده شده است؟ آیا به جز این
است که کارها و سیاست‌های اشتباه و غیر کار‌شناسانه شما و همکارانتان در
دولت در سالهای گذشته این وضعیت را برای صنعت رقم زده که اکنون حتی از
ریختن آبمیوه به دهانش ابا دارید؟ چرا تا پیش از این هیچ رئیس کلی در بانک
مرکزی به خود اجازه بیان چنین ادعاهایی را نمی‌داد؟
نکته پایانی
اینکه سخنان محمود بهمنی را باید آب یخی بر سرتاپای تولید و صنعت کشور در
سال حمایت از تولید ملی تلقی کرد. این سخنان حاکی از آن است که فعالان
صنعتی و تولید کشور نبایستی هیچ امیدی به همراهی نظام بانکی کشور در راه
پایان دادن به مشکلات عدیده مالی اعتباری خود داشته باشند.
در جایی
که چشم امید صنعت و تولید کشور به همراهی دولتمردان و مسئولان اقتصادی
کشور است، این گونه متهم سازی و پاس‌کاری مشکلات در درون دولت نشان از آن
دارد که تقریبا کسی حاضر نیست مسئولیت وضعیت پدید آمده در اقتصاد و صنعت
کشور را بر عهده بگیرد و هر کدام از مسئولان حل معضلات را به دیگری احاله
می‌دهد. در نتیجه باید گفت در چنین وضعیتی کشور دچار یک بروکراسی اقتصادی
شده است.
