بهتر از ناطق نوری برای بوکس ایران پیدا نمی شود!

به گزارش عصر خبر سایت خانواده بزرگ ورزش نوشت:  او در سال 2006 قهرمان جوانان آسیا شد، در سال 2012 لقب پدیده آسیا را به خود اختصاص داد و در المپیک لندن فقط یک قدم با مدال فاصله داشت که ناداوری او را از رسیدن به این نشان مهم باز داشت . این بوکسور جوان کشورمان با رفتن به قزاقستان لقب اولین لژیونر این رشته را در ایران به خود اختصاص داد و بعد از حضور 2 ساله خود در میان حرفه ای های دنیا دور خیز خود را برای رسیدن به مدال خوش رنگ اینچئون آغاز کرد. قبل از سفر این بوکسور جوان به همراه تیم ملی به اینچئون با او همکلام شدیم:# چه تجربیاتی از حضور در قزاقستان بدست آوردی؟
در باشگاه آستانه آرلانس(گرگهای آستانه) در شهر آلماتی عضویت داشتم و 2 سال در این تیم حرفه ای جهان بازی کردم. در این تیم علاوه بر من 2 خارجی دیگر از اوکراین و ارمنستان نیز حضور داشتند.
این تیم در مسابقات لیگ نیمه حرفه ای جهان حضور داشت که تیمهایی از 12 کشو مطرح بوکس دنیا مثل آمریکا، لهستان، کوبا، ایتالیا، مکزیک، آلمان، اوکراین، روسیه ، آذربایجان و قزاقستان شرکت داشتند.
به هر حال من یکی از اعضای ثابت این تیم پرقدرت دنیا بودم. حضور در تیم قهرمان لیگ جهانی و مبارزه با بهترینهای دنیا آرزوی هر بوکسوری است که خوشبختانه نصیب من شد ومن از این شرایط نهایت استفاده را بردم .
# چه عاملی باعث شد که به قزاقستان بروی؟
در جریان رقابتهای المپیک لندن قزاقها بازیهای مرا دیدند و حتی آنها اعتقاد داشتند که نماینده آنها را در مرحله یکچهارم نهایی شکست دادم و فقط تصمیمات داوری مانع عدم راهیابی ام به نیمه نهایی شده بود.در هر صورت با من مذاکره کردند و از من خواستند که به قزاقستان بروم و من از این پیشنهاد استقبال کردم.
# در مجموع فرق میان بوکس ایران و قزاقستان در چیست؟
فقط در امکانات و مسائل مالی.در قزاقستان بوکسورها با حقوق و امکانات کافی ذهن آماده و آزادی دارند و هیچ بهانه ای برای تمرین کردن وجود ندارد .آنجا فکر فقط تمرین و مسابقه است و لا غیر.ولی در ایران دقیقا همه چیز بر عکس است و مشکلات شخصی و کمبودها مانع از تمرکز کردن کامل بر تمرینات و مسابقه می شود.پس امکانات و مسائل مالی آنها بر ما چربش زیادی دارد ولی در بعد فنی و مربی،ایرانیها چیزی از قزاقها کم ندارند.
# عده ای معتقد هستند که ناطق نوری با این مدیریت طولانی در بوکس نتوانسته که این ورزش را به جایگاه اصلی اش برساند.آیا با این عقیده موافقی؟
به هیچ وجه. او مدیر موفقی است البته با دست خالی. نه بودجه دارد و نه حمایت می شود.تا اینجای کار هم بوکس ایران با اسم او روی پا مانده.ناطق نوری روابط سیاسی عالی دارد و بهتر از او کسی برای بوکس پیدا نمی شود.بوکس در ایران اصلا حمایت نمی شود و اگر دست ناطق باز باشد آنوقت بوکس ما به جایگاه اصلی اش باز می گردد.
# شرایط بوکس تیم ملی ایران در آستانه بازیهای اینچئون را چگونه ارزیابی می کنی؟
خوشبختانه تمرینات فشرده و مستمری را پشت سرگذاشتیم و از همه مهتر یکدلی و اتحاد است که در تیم وجود دارد. تیم ملی از هدایت مربی خوب و جوانی مثل اکبر احدی برخوردار است  و او همه تلاش خود را بکار گرفت تا بوکسورها به لحاظ فنی و روحی به بهترین شرایط برسند.با این شرایط نتیجه گیری در اینچئون بسیار سخت است ولی امیدواری زیادی وجود دارد و هر 6 ملی پوش برای رسیدن به موفقیت به میدان می رویم.
# مهمترین حریفانت در اینچئون  از چه کشورهایی هستند؟
در اینچئون 2 حریف سرسخت از قزاقستان و ازبکستان دارم؛ البته این 2 بوکسور را خوب می شناسم و بارها نحوه مبارزه با آنها را مرور کرده ام. هدفهای بسیار بزرگی در سر دارم ؛ باید در بازیهای آسیایی اینچئون مدال بگیرم.
# در رقابتهای المپیک حق تو و البته علی مظاهری بوضوح ضایع شد.به نظرت برای جلوگیری از این ناداوریها چه ابزری لازم است؟
ببینید نداشتن کرسی و عناوین بین المللی و در یک جمله نداشتن نفوذ باعث می شود که همیشه حق بوکسورهای ما در مسابقات مختلف پایمال شود.البته ما در اکثر مسابقات نماینده داوری هم نداریم و همه چیز بر عیله ما است. در لندن هم براحتی سر ما را بریدند و هم حق مرا ضایع کردند و هم حق علی مظاهری را.همانطور که گفتم قزاقها اعتقاد داشتند که نماینده آنها را در یکچهارم برده ام و حال آنکه داوران نتیجه را عوض کردند. به همین راحتی.
# مثل اینکه در رشته های دیگر ورزشی هم تخصص داری؟
من قبل از اینکه به بوکس روی بیاورم در رشته هایی مثل ژیمناستیک، ووشو، تنیس روی میز، هندبال و کیک بوکسینگ فعالیت می کردم و در آکثر آنها هم در تهران صاحب عنوان هستم ولی خانه آخرم بوکس بود و حالا زندگی و عشق من بوکس شده و خیلی خوشحالم که این رشته را انتخاب کردم.
# اعضای خانوده ات چطور.آنها هم ورزشی هستند؟
برادرم بوکسور است و 2 قهرمانی کشور دارد.دایی ام هم بوکسور بوده ولی پدرم فوتبالیست بود.من چون خیلی شیطان و پر جنب و جوش بودم مثل برادرم بوکسور شدم.
# کدام مربیان در پیشرفت تو نقش داشتند؟
 
در اینجا لازم می دانم از مربیان زحمتکش و دلسوزی مثل غلامرضا کریمی و علیرضا استکی تشکر و قدر دانی کنم که برایم زحمات زیادی کشیده اند.البته جا دارد از دکتر مرتضی بهرامی نژاد هم یاد کنم .او مربی بدنساز من است که رفع مصدومیتم را مدیون وی هستم البته زحمات اکبر احدی در تیم ملی را هم نباید نادیده گرفت و این مربی جوان باید به حقش برسد.