آموزش‌وپرورش نهادي شکست خورده

خبرگزاری دانشجو:حجت
الاسلام قرائتی در جمع فرهنگیان شهرستان چالوس گفت: معلمی شغل انبیاست،
اما باید توجه داشته باشیم که در اصل، معلمی شغل خدا و فرشتگان است.
 
وی با اشاره به نقش تربیت افزود: اگر کسی تربیت شود اثر آن تا قیامت باقی است.
 
شغل معلمی، شغل انسان سازی است
این
معلم قرآن ادامه داد: معلمی ربطی به شغل ها ندارد و حتی از بهترین رشته
مهندسی نیز برتر است؛ چرا که مهندس تنها مغزش مهندس است در حالی که معلم
همه وجودش معلم است.
 
قرائتی در ادامه با بیان تفاوت معلم با یک
مهندس افزود: مهندس سالن می سازد، ولی معلم انسان می سازد، مهندس از مغزش
استفاده می کند اما معلم مغز، قلب و حتی رفتار و کردارش هم تاثیرگذار است و
تمامی هنرمندان و صنعتگران روی جامدات کار می کنند اما معلم روی انسان کار
می کند.
 
وی در پاسخ به این سوال که معلم خوب کیست، گفت: معلم خوب در قرآن صفات و ویژگی هایی دارد که عبارتند از: سوز، اخلاص و بی تکلفی.
 
این
معلم قرآن با بیان اینکه سوز یعنی اینکه معلم برای یادگیری شاگردانش آرام و
قرار نداشته باشد، تصریح کرد: خدا در قرآن با اشاره به اینکه پیامبر (ص)
برای یادگیری شما حرص می خورد و می سوزد خطاب به پیامبر می فرمایند که ای
پیغمبر تو داری خود را برای این امت می سوزانی، آنها را به حال خودشان رها
کن.
 
قرائتی با بیان خاطره ای از آیت الله گلپایگانی در خصوص این
ویژگی افزود: ایشان همواره بیان می کردند که وقتی به من می گویند که طلبه
ها کم درس می خوانند، از غصه تب می کنم.
 
وی با اشاره به اینکه
مورد دوم اخلاص است، عنوان کرد: اخلاص یعنی اینکه بدون هیچ چشمداشتی و برای
خدا کار انجام داد و اخلاص در اینجا دو مولفه دارد؛ یکی اینکه نه برای پول
کار کنی و دیگری اینکه حتی مبلغی را هم برای این کار معین نکنی.
 
این
معلم و مفسر قرآن افزود: برای مثال وقتی حضرت موسی دید که دختران حضرت
شعیب به چوپانی مشغول هستند، بدون هیچ چشمداشتی و برای رضای خدا کار آنها
را انجام داد؛ اما پس از آن حضرت شعیب از موسی خواست که نزد او برود تا مزد
کارش را بدهد.
 
قرائتی گفت: مورد سوم این است که یک معلم باید بی
تکلف باشد، بند خودمان نباشیم و وقتی همه چیز اساتید و دانشجویان جدا می
باشد حتی دستشویی آنها، آنگاه دیگر شاگرد به استاد احترام نمی گذارد و برای
استادش ارزشی قائل نیست.
 
وی افزود: اینکه استاد باید حتما کلاس
جدا داشته باشد، کلاس استاد باید خنک باشد و مواردی از این دست و همه بهانه
هایی که وجود دارد به این خاطر است که ما گیر خودمان هستیم.
در اسلام فارغ التحصیل نداریم.
 
این
معلم و مفسر قرآن کریم در بخش دیگری از سخنانش گفت: هیچ کس نباید خود را
فارغ التحصیل بداند؛ چرا که در اسلام چیزی به عنوان فارغ التحصیل نداریم و
این کتاب الهی نیز می گوید که «ای پیامبر از خداوند طلب علم زیاد کن» که
این نشان از نامحدود بودن علم است.
 
قرائتی ادامه داد: به مدارک دل
خوش نکنید، مدرک دکتر، لیسانس، فوق لیسانس و حتی آیت اللهی هیچ کدام ارزشی
ندارند؛ خود را بند این مدارک نکنید، خود خدا در قران می فرمایند که همه
معلمان و دانشمندان اندکی بیش سواد ندارند.
 
در آموزش و پرورش، حوزه و دانشگاه ما موضوعاتی وجود دارد که هیچ ارزشی ندارد
وی
با بیان اینکه ما سه نوع علم داریم که عبارتند از علم مفید، علم مضر و
علمی که هیچ یک از این دو نیست، گفت: دانش آموزان از مفاخر داخلی کشور
خودمان غافلند؛ اما چیزهایی را می آموزند که در عمل به هیچ درد آنها نمی
خورد.
 
این معلم اخلاق با اشاره به اینکه علم به ارتفاع قله
هیمالیا چه دردی از ما دوا می کند، افزود: اما اینکه دانش آموز کاشانی «فیض
کاشانی» و دانش آموز همدانی «بوعلی سینا» را نشناخته و در مورد آنها چیزی
نداند، مایه تاسف است.
 
قرائتی گفت: در حالی دانش آموزان ما بسیاری
از مفاخر کشور را نمی شناسند که بعد از اختراع صنعت چاپ، دومین کتابی که
در اروپا چاپ شد، کتاب «قانون» بوعلی سینا بود.
 
وی خطاب به معلمان
حاضر در همایش گفت: خدا می داند که در آموزش و پرورش ما و در حوزه و
دانشگاه ما موضوعاتی وجود دارد که هیچ ارزشی برای دانش آموز و دانشجو و
طلبه ندارد؛ چرا که دانستن آن دردی را دوا نمی کند و ندانستن آنها نیز ضرری
ندارد.
 
آموزش و پرورش یک نهاد شکست خورده است
این مفسر قرآن ادامه داد: آموزش و پرورش یک نهاد شکست خورده است؛ چرا که با بالا رفت سواد هم زمان ادب دانش آموزان پایین می آید.
 
قرائتی
با بیان اینکه در قرآن داریم که دانشمند از خدا می ترسد، ادامه داد: اما
ما امروز در جامعه مشاهده می کنیم که با بالا رفتن علم افراد ادب آنها کمتر
می شود و آنها بیشتر دچار تکبر می شوند.
 
وی ادامه داد: این امر
به دلیل آن است که علمی که به دانش آموزان و دانشجویان می آموزانیم علم
نیست و ما تنها یک سری مطالب را حفظ کردیم و علمی اگر علم بود ثمره آن
نزدیک شدن به خداست.
 
این معلم و مفسر قرآن کریم تصریح کرد: اگر
محصلان جامعه ما به خدا نزدیک نباشد، این علم و تحصیل هیچ فایده ای ندارد؛
چرا که در طول تاریخ داشتیم افرادی که سواد ندارند، اما بینش آنها از افراد
با سواد بیشتر است.
 
قرائتی با اشاره به معضلات امروز مدارس گفت:
بلای امروز مدارس در این مسئله است که شرکت دانش آموزان مقطع راهنمایی در
نماز بیشتر از شرکت دانش آموزان مقطع متوسطه در این امر الهی است.
 
چه کنیم نسل امروز به سمت نماز گرایش پیدا کنند
وی
در بخش دوم سخنانش در پاسخ به سوالی در خصوص اینکه چه کنیم که نسل امروز
به سمت نماز گرایش پیدا کنند، گفت: اینکه امروز بعضی ها نماز نمی خوانند یک
بیماری است و خدا در قرآن میکروب این بیماری را نداشتن خشوع بیان می کند و
فرماید: اینکه بعضی ها نماز نمی خوانند به دلیل این است که خشوع ندارند و
نماز برای آنها سنگین است.
 
این معلم اخلاق ادامه می دهد: شخص پای
یک مسابقه فوتبال به مدت دو ساعت می نشیند، اما هنگامی که می خواهد پنج
دقیقه نماز بخواند انگار که بار سنگینی را بر دوشش حمل می کند.
قرائتی
با بیان اینکه خشوع یعنی از بین بردن تکبر و شرمنده شدن گفت: اگر خشوع در
فرد ایجاد شود، مشکل نمازخواندن او نیز حل خواهد و برای این اینکه بچه ها
را به نماز خواندن ترغیب کنیم باید آنها را شرمنده خدا کنیم.
 
وی
گفت: بهترین راه ایجاد خشوع این است که نعمت های خدا را برای بچه ها بازگو
کنیم تا بچه ها در برابر خدا شرمنده شوند؛ خدا این همه نعمت به شما داد و
آنگاه شما نمی خواهید با خدا صحبت کنید؟ آیا این انصاف است؟
 
این
معلم و مفسر قرآن کریم با بیان اینکه گاهی اوقات خدا به آدم سیلی می زند و
انسان ها را دچار سختی می کند، افزود: سختی ها و تلخی ها هم آدم را به خشوع
وا می دارد و گاهی اوقات انسان های مومن دچار غفلت می شوند و خدا با سیلی
زدن، آنها را به خودشان می آورد و خدا کسانی را که دوست دارد، سیلی می زند.

 
قرائتی یکی دیگر از راه های ترغیب جوانان امروز به نماز را بازگو
کردن اسرار نماز و رابطه و تاثیر آن در زندگی فردی و اجتماعی برای آنها
عنوان کرد و تصریح کرد: ما باید اسرار نماز را برای بچه های بازگو کنیم و
باید رابطه نماز با خورشید، ماه، آب، حیوان، مسواک و رابطه نماز با همسر،
با عطر و گلاب، با نشاط، با دور ریختن همه تکبرها و منیت ها و… را برای
بچه ها بازگو کنیم.
 
وی در پایان خاطرنشان کرد: مورد آخر اینکه به
بچه ها بگوییم که کل هستی در حال عبادت خدا هستند و آنچه در آسمان هاست،
آنچه در زمین است، ستاره و گیاه، سجده می کنند و کل هستی در حال تواضع است و
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در تسلیم خدا هستند؛ حالا آیا انصاف است
تمامی اینها در حال عبادت خدا باشند و ما آرام بنشینیم و خدا را عبادت
نکنیم؟