مطهری: در مجلس فکر می کنند جلیلی رییس جمهور شده است
من نمی‌دانم که چه پیشنهادی به رییس‌جمهور در مورد وزیر پیشنهادی علوم شده است اما به هر حال رییس‌جمهور نباید این گونه پیشنهادات را بپذیرد و باید بر اصول خودش پایدار باشد. اگر رییس‌جمهور معتقد است که فرد معرفی شده اصلح است باید محکم بایستد و در مقابل تبلیغات و فضاسازی‌هایی که صورت می‌گیرد، مقاومت کند. البته من معتقدم که حضور وزیر پیشنهادی در جلسات کمیسیون‌ها و فراکسیون‌ها می‌تواند بسیاری از ابهامات و تبلیغات منفی را رفع و خنثی کند.
وزارت علوم هنوز هم در دومینوی مخالفت نمایندگان مجلس گیر کرده است. تصمیم نهایی مجلس در روز سه‌شنبه تکلیف این دومینو را هم روشن می‌کند. یا تیر آخر مجلس به وزارت علوم می‌خورد یا آنکه به اعتقاد برخی نمایندگان مجلس، این‌بار مجلس«نگاه سیاسی» به مجموعه وزارت علوم را کنار می‌گذارد. نحوه رفتارهای نمایندگان مجلس آنقدر تغییر یافته است که صدای خود مجلسی‌ها را هم درآورده است. یکی از این نماینده‌ها علی مطهری است. نماینده‌یی که به همان سبک و سیاق همیشگی خودش منتقد شرایطی است که بخشی از نمایندگان مجلس برای مجموعه دولت پدید آورده‌اند. این‌بار هم مطهری نه تعصبی به صندلی دارد که بر روی آن نشسته است و نه نگاه جناحی به اقدامات هم‌طیفانش که این روزها به شکل جدیدی بروز داده می‌شود. او در گفت‌وگو با «اعتماد» از رفتارهای این روزها و ماه‌های گذشته همکارانش در مجلس شورای اسلامی انتقاد می‌کند؛ رفتارهایی که از نگاه او با «بهانه جویی» و نگاه «سیاسی» صورت می‌گیرد تا شرایط بر دولت سخت شود. مطهری نگران است. نگران قرار گرفتن مجلس در مقابل مردم آن هم با ادامه این رفتارها. از نمایندگان سوال می‌کند که اگر چنین رفتارهایی از سوی یک مجلس اصلاح‌طلب با یک دولت اصولگرا صورت می‌گرفت آن را قبول داشتند یا خیر؟ مطهری از تغییر روش‌ها هم انتقاد دارد. روشی که او می‌گوید برخلاف آن چیزی شده است که در قانون اساسی پیش‌بینی شده است. می‌گوید ظاهرا شرایط آنقدر وارونه شده است که مجلس باید وزیر معرفی کند و دولت قبول کند. علی مطهری اما برای دولت هم توصیه‌هایی دارد. به رییس‌جمهور توصیه می‌کند که در مقابل اصرارهای مجلسی‌ها برای تغییر گزینه پیشنهادی‌اش مقاومت کند. توصیه می‌کند که پشت «دانش‌آشتیانی» بایستد و اجازه ندهد که با چنین بهانه‌جویی‌هایی او رد صلاحیت شود.
به گزارش عصر خبر ، متن گفت‌وگوی مطهری با «اعتماد» را در ادامه می‌خوانید:
در مورد گزینه پیشنهادی دولت برای وزارت علوم انتقادهای گسترده‌یی از سوی بخشی از نمایندگان مجلس صورت گرفته است. برداشت شما از این دست مخالفت‌هایی که با آقای دانش آشتیانی صورت می‌گیرد، چیست؟ فکر می‌کنید این شرایط چقدر به متزلزل شدن شرایط تعاملی مجلس و دولت آسیب وارد کند؟
به نظر من مجلس باید نگاه سیاسی خودش را کنار بگذارد و به صلاحیت علمی و مدیریتی وزیر پیشنهادی توجه کند. اتفاقاتی که در جلسات استیضاح آقای فرجی دانا و رای اعتماد به آقای نیلی افتاد اتفاقات خوبی نبود و در اثر آن دو فرد انقلابی، متعهد و نخبه آسیب دیدند. زبان حال مجلس در شرایط کنونی این است که وزیر را «مجلس» پیشنهاد کند و دولت آن فرد را بپذیرد، یعنی درست عکس آنچه که قانون در مورد روند معرفی وزرا معین کرده که دولت باید گزینه را پیشنهاد کند و مجلس بپذیرد یا نپذیرد. بهانه جویی‌های گذشته تحت عنوان فتنه ٨٨ یا حوادث سال ٧٨ هم پذیرفته نیست و باید کنار گذاشته شود. روند چند ماه اخیر درباره وزارت علوم به روابط دولت و مجلس و به دانشگاه‌ها و پیشرفت علمی کشور آسیب زده است که طراحان آن که در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس هستند باید به این روند پایان دهند.
استنباط کلی شما از نگرانی‌ها و انتقاداتی که مجلس در مورد وزارت علوم دارد، چیست؟
اظهار نگرانی‌ها از وضع دانشگاه‌ها بیشتر بهانه‌گیری است تا واقعیت. عده‌یی از باز شدن فضای آزادی بیان در دانشگاه‌ها و از بین رفتن فضای امنیتی در دانشگاه‌ها می‌ترسند. ولی دانشگاه‌ها در یک سال و نیم گذشته نشاط علمی و سیاسی خوبی پیدا کرده‌اند و جای نگرانی در این مورد نیست. اتفاقا همین اظهار نگرانی‌ها می‌تواند موجب تحریک دانشگاه‌ها شود. فقط می‌توان برخی نگرانی‌های فرهنگی را قابل توجه دانست که آن هم قابل رفع است. در مجموع، گروکشی سیاسی و هواهای نفسانی در کار است تا اصلاح مملکت و حق و عدالت. در واقع عده‌یی در مجلس می‌گویند آن کسی که ما می‌گوییم باید وزیر شود و دانشگاه‌ها باید در اختیار ما باشد. اینها خیال کرده‌اند آقای جلیلی در سال ٩٢ پیروز شده است. باید بپذیریم که مردم به گفتمان دیگری رأی دادند. اگر یک مجلس اصلاح‌طلب با یک دولت اصولگرا این رفتار را داشته باشد آیا آنها می‌پسندند؟
در مورد ادامه این شرایط چه نظری دارید؟ فکر می‌کنید اگر جدیدترین گزینه معرفی شده هم از طرف مجلس قبول نشود چه تبعاتی خواهد داشت؟
مجلس نباید بازیچه برخی محافل خارج از مجلس قرار گیرد بلکه باید استقلال خودش را حفظ کند. اینکه دستگاه‌های اطلاعاتی مدارکی را که بعضی طبقه‌بندی شده است در اختیار برخی نمایندگان قرار می‌دهند تا رأی مجلس را هدایت کنند، کار درستی نیست. وقتی از وزارت اطلاعات استعلام می‌شود، دیگر نیازی به این کارها نیست. ادامه این وضعیت به ضرر مجلس است چرا که در مقابل مردم و به ویژه دانشگاهیان قرار می‌گیرد. دلایل استیضاح و عدم رای اعتماد مجلس در دو مورد قبلی سست بود و برای اکثر مردم قابل قبول نیست. اینکه ما به هر بهانه‌یی این افراد را «فتنه‌گر» بنامیم نوعی تقویت کردن جریان فتنه است. چرا که مردم با خود می‌گویند این افراد نخبه‌یی که قبلا با نهادهای انقلابی مثل سپاه پاسداران همکاری داشته‌اند «فتنه‌گر» نامیده می‌شوند پس معلوم می‌شود که فتنه آنچنان هم مردود نیست.
در شرایط کنونی خبرهایی می‌آید که مجلس در تلاش است تا دولت را برای پس گرفتن نامه معرفی دانش آشتیانی متقاعد کند. برداشت‌تان از این تلاش‌ها چیست؟ فکر می‌کنید چرا شکل مخالفت مجلس با گزینه‌های پیشنهادی دولت برای وزارتخانه‌ها تا این اندازه دچار تغییر شده است؟ به بیان دیگر فکر نمی‌کنید که این موضوع زیر سوال بردن اختیارات یک رییس‌جمهور است که بر اساس قانون اختیار دارد همکارانش را خود انتخاب کند؟
من نمی‌دانم که چه پیشنهادی به رییس‌جمهور در مورد وزیر پیشنهادی علوم شده است اما به هر حال رییس‌جمهور نباید این گونه پیشنهادات را بپذیرد و باید بر اصول خودش پایدار باشد. اگر رییس‌جمهور معتقد است که فرد معرفی شده اصلح است باید محکم بایستد و در مقابل تبلیغات و فضاسازی‌هایی که صورت می‌گیرد، مقاومت کند. البته من معتقدم که حضور وزیر پیشنهادی در جلسات کمیسیون‌ها و فراکسیون‌ها می‌تواند بسیاری از ابهامات و تبلیغات منفی را رفع و خنثی کند.
با توجه به اینکه علت مخالفت نمایندگان با وزرای پیشنهادی در گذشته اصولا مسائل حاشیه‌یی سیاسی بوده است فکر می‌کنید که چقدر حضور وزیر در کمیسیون‌ها و فراکسیون‌ها بتواند به وزیر برای گرفتن رای اعتماد کمک کند؟
به طور کلی برخورد رو در رو تاثیر زیادی دارد. من نسبت به این موضوع خوش‌بین هستم چون ظاهرا هیچ نظر منفی در مورد آقای دانش آشتیانی در پاسخ به استعلامات اعلام نشده است و بنابراین دلیلی ندارد که ما مته به خشخاش بگذاریم. اگر آقای دانش‌آشتیانی در جایی نظری داشته است نباید آن را «فتنه‌گری» بنامیم. بسیاری از این موارد در جهت اصلاح امور بوده است. ممکن است کسی نسبت به موضوعی انتقادی داشته و این انتقاد خود را با نگارش نامه یا به هر شکل دیگری ابراز کرده باشد. چنین چیزی یک نقطه مثبت برای آن فرد است که نسبت به ناهنجاری‌ها بی‌تفاوت نبوده است. نباید این کار را به معنی مخالفت با نظام جلوه بدهیم. نباید این گونه باشد که بی‌تحرکی و بدون موضع بودن را مثبت بدانیم و انتقاد و اظهارنظر را بهانه‌یی برای ردصلاحیت یک فرد مدیر و نخبه برای وزارت قرار دهیم. این رویه افراد را چاپلوس و متملق بار می‌آورد.
