اظهارات نوجوان 14 ساله نخبه در همایش ملی رفاه اجتماعی

عصر خبر: سید ادریس جاسمی نوجوان 14 ساله نخبه ای است که در مراسم اختتامیه همایش ملی رفاه اجتماعی در برنامه ششم توسعه سخنرانی کرد.
وی از آرزوها و امیدهایش سخن گفت و اینکه نوجوانان امروز ، همانند نوجوانانی که دیروز در هشت سال دفاع مقدس  از سنگر مدرسه و درس به دفاع از کیان نظام  و کشور برخاستند،  آنان نیز امروز در جبهه علم خواهان  کمک به کشور هستند .
متن سخنرانی سید ادریس جاسمی به شرح زیر است .
به نام خدا
من سید ادریس جاسمی هستم. و به همه ی شما سلام عرض می کنم. افتخار می کنم که در حضور شما ایستاد ام و صحبت می کنم.
شاید خیلی از شما بزرگان که در این مجلس هستید از خودتون بپرسید من کی هستم و اینجا چه کار می کنم. چرا دارم صحبت می کنم؟ جواب اینه.. که من یکی از کسانی هستم که باید آینده ی کشورم را بسازم .
من یکی از کسانی هستم که خوب می فهمم دنیا با علم می چرخه و هر کشوری که از نظر علمی قویه در جهان حرفی برای گفتن داره من فرزند ایرانم. ایران ثروتمند . قدرتمند. پیشرفته . من و امثال من نسلی هستیم که باید زحماتی که نسل قبل ما برای پیشرفت ایران کشیدن به نتیجه برسونیم.
من در مورد برنامه ششم توسعه فقط یک چیز می دونم. اونم اینکه برنامه ای که در اون به دانش و بهره وری و ارتباط موثر با جهان اشاره شده . اما من نمی تونم مثل شما خوب در مورد این برنامه صحبت کنم و نظر بدهم . چون در حد فکر من نیست . اما می دانم دانش و علم یعنی چه ؟ بهره وری یعنی چه ؟ ارتباط سازنده با جهان یعنی چه ؟ و خوب میدونم اینا یعنی پیشرفت . من و هم سن و سال های من خوب میدونیم که اینا یعنی چی . من می خواهم در این جلسه فقط یک چیز بگم یا به قول شما کارشناسان یک نظریه بدهم.
بعدم نظریه من اینه که به نقش ما در اجرای این برنامه ها توجه بشه . ماها هستیم که برنامه های آینده رو باید اجرا کنیم. چرا از نسل ما و مدارس شروع نمی کنید؟ چرا کسی متوجه نیست که نسل با هوش ما چقدر می تواند بازوی توسعه و پیشرفت کشور باشه . همش که نباید از دانشگاهها شروع بشه . من یک دانش آموزم که در کلاس هشتم درس می خوانم . اما فیزیک رو خوب می فهمم و کلی مطالعه کردم . کلی با دانشگاههای دنیا ارتباط دارم و کلی در مورد اون تحقیق کردم . من یک نوجوان هستم که از کودکی به بیماری دیابت مبتلا هستم . اما این موضوع باعث نشده که من با دنیا فاصله بگیرم. اتفاقا باعث شده من با دنیا برای فهم بیماری ام بیشتر ارتباط بگیرم . من حالا کلی از دیابت و انواع آن و راههای مقاومت و راههای ابتلا و عوامل آن در کشورهای مختلف اطلاعات دارم . من می خواهم بگم به قول شما میشه هر تهدیدی رو تبدیل به فرصت  کرد و برای توسعه در شرایطی که بزرگترها می گن دنیا نمی خواهد ما پیشرفت کنیم باید از ماها هم استفاده بشه . بابام می گه در زمان جنگ خیلی از دانش آموزها رفتن به جبهه ها و به کشور کمک کردن. حالا که جنگ نیست ما هم می خواهیم به جبهه علم برویم و به کشور کمک کنیم. من حرف آخرم این است که ما نسل جدید رو جدی بگیرید . انقدر به ما نگویید شما بچه اید . این چیزا رو نمی فهمین . ما خوب می فهمیم شرایط خانواده ها چطوره . شرایط مدرسه ها چطوره . شرایط دنیای اینترنت چطوره . من می خواهم از طرف هم نسل هام  دست یاری کشورم رو بگیرم. پس به ما اعتماد کنید.