برای حمید درخشان و رفقا!
عصر ایران ؛ مهدی شادمانی – حمید درخشان یکی از منتقدان درجه یک تیم ملی است.یکی از چند ده مربی ای که تیم ملی هر کاری می کند زبان به انتقاد می گشایند. همان هایی که قبل از جام ملت ها مدعی بودند ایران صعود نمی کند و حالا پس از کسب 3 پیروزی مدام در مورد شانس و مدل بازی دفاعی حرف می زنند.ازآنهایی که هزار دلیل و برهان دارند برای اینکه تیم کی روش را از عرش به فرش بیاورند. همان هایی که می گویند ایران برنامه ای برای گل زدن نداشت یا فوتبالی که تیم ملی بازی می کند زیبانیست و… همان هایی که می گویند موقعیت های تیم ملی کم تعداد بوده و این مدل بازی منسوخ شده و و و
شاید بخواهید از این حضرات بپرسید که حالا امروز انتقاد کردن شما چه کمکی می کند؟ شاید بپرسید که چرا سرمربی تیم بحران زده پرسپولیس باید بیش از 60 درصد مصاحبه اش را در مورد تیم ملی انجام دهد تا تیم خودش؟ شاید بپرسید که اصلا چرا در مورد تیم ملی حرف زدن یکی از آسان ترین کارهاست؟ شاید بپرسید که اصلا این مربیان ایرانی که بی وقفه انتقاد می کنند چه از جان تیم ملی می خواهند؟
اما این پرسش ها،هرچقدرکه درست باشد و منطقی، هم جلوی نقد را می بندد و هم جلوی آزادی را می گیرد. مربیان ایرانی باید آزاد باشند حرف شان را بزنند در مقابل مردم هم آزادانه در موردشان قضاوت کنند.
برای قضاوت کردن مربیان ایرانی ، آنهایی که کارنامه ای برای خودشان دارند می شود رفت سراغ همین کارنامه شان . ببنیم چه کرده اند و اصولا چقدر به حرف های خودشان اعتقاد دارند. البته حرف های منتقدان خیلی غلط نیست مثلا اینکه تیم ملی دفاعی بازی می کند گزاره غلطی نیست اما باید ببینیم این مربیان چقدر به بازی هجومی و لزوما گل زدن زیاد اعتقاد دارند.حمید درخشان می گوید تیم ملی گل کم می زند چون طراحی حمله ندارد و می گوید که ایران بسیار بد بازی می کند و … خداراشکر کارنامه حمید درخشان در بازی های لیگ برتر را می شود خیلی راحت مرور کرد.
پرسپولیس ، تیم او در لیگ برتر در 10 بازی که هدایتش را برعهده داشته 12 گل زده و 12 گل خورده . حمید درخشان جز مربیانی است که فکر می کند بازی هجومی بازی بهتری است. اما آمار تیم او نشان می دهد که تیمش در حمله بسیار تیم بدی است اما 1.2 گل زده برای یک تیمی که بازیکنانی چون پرسپولیس دارد افتضاح است اما بدتر اینکه آمار گل خورده تیم درخشان هم چنگی به دل نمی زند. او تیمی دارد با بهترین دروازه بانان سال گذشته لیگ برتر که رسما نابودشان کرده و حالا به آمار 1.2 گل خورده در بازی رسیده است.
درکنار درخشان آمار تیم کی روش را هم می شود در تورنمنت های مختلف بررسی کرد. اگر ملاک بازی های رسمی تیم ملی باشد و لزوما 3 بازی جام جهانی را به خاطر کیفیت متفاوت را جدا کنیم. تیم ملی ایران در 10 بازی اخیر خود 4 گل خورده و 22 گل زده است. یعنی در بازی های سطح کلاس آسیا تیم کی روش هر بازی 0.4 گل خورده و 2.2 گل زده .
حتی اگر در 10 بازی آخر و رسمی ایران 3 بازی جام جهانی را هم منظور کنیم، آمار قابل دفاعی به دست می آید. تیم کی روش در 10 بازی ای که در 4 تورنمنت ، مقدماتی جام جهانی ، جام جهانی ، مقدماتی جام ملت ها و جام ملت های آسیا برگزار شده 8 گل خورده و 18 گل زده .
آماری که نشان می دهد تیم کارلوس کی روش بسیار بهتر از تیم درخشان نتیجه گرفته است. حمید درخشان با ستاره های لیگ در مسابقات لیگ هم خط حمله ضعیف تری دارد و هم خط دفاع بسیار ضعیف تری. پس او در مورد چه چیزی صحبت می کند ؟ و اگر اعتقادی به بازی زیبا و هجومی دارد و راهش را بلد است چرا تیم خودش این مشکلات را دارد؟
فکر می کنید حق انتقاد کردن وجود ندارد؟ چرا حتما وجود دارد.
کسی نمی تواند به کی روش بگوید بالای چشت ابرو؟ چرا که نه ؟ حتما باید بگویند.
اما کسی که حرف می زند باید در رفتارش هم نشان دهد که به حرف ها اعتقاد دارد. تیم حمید درخشان بسیار بد بازی می کند ، که اثر مدل مربیگری و فهم فنی اوست، بسیاربد گل می خورد که اثر جو روانی ای است که او بین دو دروازه بانش ایجاد کرد و بد گل می زند که اثر موقعیت درست نکردن است.
مهمتر از همه اینکه در هفته هشتم او یکی از بهترین تیم های ایران را باتوجه به ستاره ها دراختیار گرفته و حتی هنوز هم سودای نتیجه گرفتن در لیگ را دارد. اما با همین بازیکنان نتیجه ای افتضاح به دست آورده و بعد از 50 روز آماده سازی تیم باز مدعی است که نمی تواند جادو کند و به فکر نتیجه گرفتن در اسیا باشد.
آن وقت کی روش در بازی های جهانی و آسیایی در حالی که حتی بهترین بازیکنان آسیا را هم در اختیار ندارد باید هم بهترین بازی ها را ارائه دهد هم بهترین نتیجه را بگیرد و هم قهرمان هم بشود.
این مدل انتقاد کردن که در مورد اکثرمربیان ایرانی صادق است بیش از اینکه فنی باشد منفعت طلبانه به نظر می رسد .به نظر می رسد که آنها به کی روش انتقاد نمی کنند برای اصلاح کردن چیزی. انگار آنها نیمکت تیم ملی را حق خود می دانند و در هر فرصتی فقط برای پس گرفتنش تلاش می کنند.
