از سريال در حاشيه تا ماجرای زن سردشتی

در يك ماه گذشته پخش سريال در حاشيه از شبكه سوم سيما با واكنش هاي بسيار جامعه پزشكي مواجه شد. فشارها تا آنجا پيش رفت كه با وجود حمايت هاي اوليه مديران سازمان صدا و سيما از ادامه پخش در حاشيه، در نهايت پخش اين سريال متوقف شد.  تعصب پزشكان به جايگاه خود و اعتراض به سريالي كه دزدي، بي موالاتي، بي احترامي به بيمارف به بيمار به چشم گاو صندوق نگاه كردن و… برخي پزشكان را در قالب طنز به تصوير مي كشيد، قابل احترام است. نگارنده نيز بر همين باور است كه اكثر جامعه پزشكي كشور را افرادي مومن، متعهد و لايق تشكيل مي دهند و نمي توان به واسطه حضور عده اي، همه جامعه پزشكي را به يك چوب راند.   از سريال در حاشيه تا ماجراي زن سردشتي  اما نكته اينجاست كه از جامعه پزشكي انتظار مي رود همانگونه كه يك سريال طنز را توهين به خود فرض كرده و اينگونه به اندك بهانه هاي مردم براي خنديدن مي تازند، به انواع ديگر مصداق هاي توهين به شغل شريف پزشكي نيز بتازند. نمونه بارز آن ماجراي «عصمت» زن بي نواي سردشتي است كه اين روزها خبر فوتش در هنگام زايمان دست به دست در تلفن هاي همراه و شبكه هاي اجتماعي مي چرخد و داغ بر دل مردم نهاده است.   چرا از اعتراض گسترده جامعه پزشكي به بي توجهي هم صنفان خود به جان يك مادر بيمار خبري نيست؟ مگر فقط يك سريال طنز بايد صداي جامعه گسترده پزشكي را درآورد؟   بپذيريم يا نپذيريم اشتباهات پزشكي بخشي از اين شغل است. اما چگونه مي شود كه مادري كه مي شد زنده بماند صرفا با تكرار اشتباهات بايد به جاي درآغوش گرفتن فرزندش، خاك را درآغوش بگيرد و پدري كه با شوق و ذوق وسايل استقبال از همسر و نوزادش را تدارك ديده و خانه را آب و جاروب كرده تا عضو جديدي وارد زندگي اش شود، ناگاه خود را در ميان قبرستان و مشغول خاكسپاري نوزاد و فرزندش مي بيند؟   درك شرايط خانواده اي كه به واسطه اشتباه پزشكي از هم پاشيد كار چندان دشواري نيست. كافي است چند لحظه چشمانمان را ببنديم و خود را در موقعيتي مشابه تصور كنيم تا بفهميم چه بر سر اين خانواده آمده است.   اي كاش و صدها اي كاش آن پزشكاني كه براي يك سريال طنز چهره برافروخته و لب به اعتراض گشوده و از شكسته شدن حرمت خود سخن مي گفتندف اين بار نيز لبي به سخن بگشايند.