گلایه فیس بوکی ظریف از برخی منتقدان داخلی

وزیر امور خارجه در صفحه شخصی خود در فیس بوک از منتقدان داخلی خواست لااقل پیش از قلمفرسایی، حرف های او را به طور کامل بشنوند.
متن پاسخ ظریف را می خوانیم:
سلام دوستان
روز جهانی کارگر بر همه زحمتکشان این مرز و بوم گرامی باد.
میلاد حضرت علی علیه السلام و روز پدر نیز پیشاپیش مبارک.
بعد از ظهر جمعه همه هموطنان عزیز هم بخیر
دنیای عجیبی است. گروهی جنگ طلب در این سوی دنیا تمام تلاش خود را بکار بسته اند، تا از هرگونه توافق احتمالی جلوگیری کنند. از هر بهانه ای برای سیاه نمایی ایران و ایرانی به منظور افروختن آتش استفاده می کنند.
در چند روز گذشته، علاوه بر مذاکرات و ملاقات های سخت و طولانی، دو مصاحبه دشوار و چالشی با دو تن از معروف ترین خبرنگاران آمریکایی داشتم. یکی به مدت 70 دقیقه و دیگری نزدیک به دو ساعت.
به دلیل فضا سازی صورت گرفته در داخل مجبورم با کمال تواضع عرض کنم که مخالفان ایران و ایرانی در خارج از کشور از تأثیرگذاری این دو مصاحبه در خدشه دار کردن فضای ساخته شده از ایران عصبانی شدند و چندین مقاله نوشتند.
یک سایت تند رو در تیتر خود نوشت: رییس دیپلماسی ایرانی نیویورک را خیره کرد (Iran’s top diplomat dazzled New York City)
یک سایت صهیونیستی هم در تیتر خود با عصبانیت نوشت: چرا (حرف های) ظریف اینقدر گیرا به نظر می آید؟(why does he seem so inviting) شاید دهها مقاله در روزنامه ها و مجلات معروف چون نیویورک تایمز و واشنگتن پست و نیویورکر و .. در باره همین دو مصاحبه مطلب نوشتند. 
تا جائیکه سناتور تندرو آمریکایی آن قدر عصبانی شد که عدم حضور بنده در جبهه را دستمایه حمله به من کرد.
از سوی دیگر، برای فضاسازی داخلی، یک سایت مصری مخالفت صریح و یک کلمه ای (نه) من در پاسخ به سوال مربوط به گفت وگوی با رژیم صهیونیستی را به دروغ به معنای آمادگی ایران برای مذاکره با اسراییل معرفی کرد و تعدادی هم در داخل به آن پرداختند.
عجیب تر از همه، گروهی از هموطنان در داخل و خارج پاسخ مشخص، دقیق و ضروری بنده به سؤال در مورد یک خبرنگار – که وضعیت او این روزها بهانه چندین اصلاحیه در سنای آمریکا برای مقابله با توافق هسته ای شده است – را دستمایه مقالات طولانی در این زمینه کرده و برخی دوستان نیز بدون شنیدن پرسش و پاسخ، بنده را مورد مرحمت و لطف قرار داده اند!
دوستان عزیز، دیدگاه های حقیر فدوی – اگر ارزش و اهمیتی داشته باشد – در مورد مسائل مختلف خارجی و داخلی مشخص است و برخلاف برخی دوستان که مواضع و دیدگاه هایشان در طول سه دهه گذشته چرخش های 180 درجه ای داشته است، قدمت سی و چند ساله دارد.
همواره به آزادی و نقد احترام گذاشته و از انتقاد نسبت به اندیشه ها، گفته ها و عملکرد خود از کلاس درس تا صحنه سیاست خارجی استقبال کرده ام. ولی همواره عرض کرده ام که نقد در یک جامعه سالم باید دو ضابطه داشته باشد: انصاف و رعایت مصالح ملی.
پیش نیاز قضاوت منصفانه اطلاع صحیح است. لااقل یک بار قبل از قلم فرسایی عرایضی را که به نقد می کشید، بشنوید.
ضرورت رعایت مصالح ملی هم طلب می کند که آب را به آسیاب جنگ طلبان خارجی که از جبهه نرفتن بنده تا توقیف یک کشتی متخلف تا دستگیری یک یا چند فرد را بهانه ای برای ادامه تنش و بحران قرار داده اند، نریزیم.
از صراحت و تصدیع پوزش می خواهم هیچگاه نخواسته ام حرف های من کسی را از هر جناح و دیدگاهی در کشور آزرده کند. همواره تنها مقصود من دفاع از منافع ایران و ایرانی بوده است و انشاءالله در آینده نیز چنین خواهد بود.