روحانیِ حامی سعید جلیلی: اگر در سال ۶۱ هجری بودیم، امام را یاری می‌کردیم؟ /انسان باید خود را مقصر بداند
سخنران حرم مطهر بانوی کرامت گفت: هیچ‌کسی نمی‌تواند حق بندگی خدا را انجام دهد و ما هرچه بندگی کنیم کوتاهی کرده‌ایم؛ بنابراین نقطه مقابل عُجب، تقصیر است و انسان باید خود را مقصر بداند.
سید محمدمهدی میرباقری شب گذشته در سخنرانی مراسم شام غریبان اباعبدالله الحسین (ع) در حرم مطهر بانوی کرامت اظهار کرد: یکی از دستوراتی که در بیانات ائمه بر آن تأکید شده است رسیدگی به خود و محاسبه نفس است که انسان غافل از خود و خوبی‌ها و بدی‌های خود نباشد.
آنگونه که فارس روایت کرده، وی با اشاره به روایتی از امام موسی‌بن‌جعفر (ع) گفت: حضرت دستور محاسبه را این‌گونه داده‌اند که کسی که هر روز به‌حساب خود نرسد از ما نیست به این معنی که نمی‌تواند در حلقه نزدیکان اهل‌بیت وارد شود؛ حضرت در ادامه فرمودند در محاسبه نفس اگر خوب عمل کرده باید شکرگزار باشد و اگر بدعمل کرده است باید استغفار کند.
سخنران حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه انسان اگر از نعمت‌هایی که خدای متعال به او داده غفلت کند از وادی شکر خارج می‌شود بیان کرد: انسان اگر امکانات و توفیقاتی دارد باید در مرحله اول به آن نعمت توجه پیدا کند و در مرحله بعد آن نعمت را حاصل تلاش و عملکرد خود نداند؛ بلکه آن نعمت را از خدا بداند تا گرفتار عُجب نشود.
وی با بیان اینکه انسانی که به وادی شکر و استغفار وارد می‌شود به خدا نزدیک می‌شود، افزود: هیچ‌کسی نمی‌تواند حق بندگی خدا را انجام دهد و ما هرچه بندگی کنیم کوتاهی کرده‌ایم؛ بنابراین نقطه مقابل عُجب، تقصیر است و انسان باید خود را مقصر بداند.
محاسبه نفس انسان را رشد می‌دهد
میرباقری آفت سوم شکر را نسبت‌دادن نعمت‌ها به نفر سوم و ابزار و اسباب دنیا دانست و تصریح کرد: محاسبه نفس انسان را رشد می‌دهد و اگر انسان کار خوبی انجام داده باید توجه داشته باشد این کار خوب نه مستند به خودش است و نه اسباب بلکه این از طرف خداست و وقتی این‌جور شد به وادی شکر وارد می‌شود و اگر این نعمت‌ها را در مسیری که خدا فرموده هزینه کند شکر کامل می‌شود.
وی با بیان اینکه انسان وقتی نعمت را از خدا دانست باید از خدا بخواهد که نعمت را بر او زیادتر کند، گفت: انسان باید خدا را در انتهای توفیقات و نعمت‌هایی که دارد ببیند و بداند که خدایی که این توفیقات را به او داده می‌تواند بیشتر هم بدهد.
سخنران حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه انسان باید در محاسبه نفس به اعمال بدی که دارد توجه کند، افزود: برای مثال برخی در خیابان دستشان روی بوق است و اصلاً متوجه نیستند که با این کار دیگران را اذیت می‌کنند، بنابراین قدم اول این است که انسان بفهمد اشتباه کرده و قدم دوم این است که وقتی بدی را دید این بدی را به خدا و دیگران نسبت ندهد بلکه بداند که این عیب مستند به خودش هست.
وی با بیان اینکه در اختلافات معمولاً عیوب از دو طرف است، اذعان داشت: کسی که عیب را گردن دیگری می‌اندازد و خود را تبرئه می‌کند هیچ‌وقت موفق نخواهد شد و مشکلاتش برطرف نخواهد شد؛ زیرا آدمی که عیب خود را توجیه می‌کند هیچ‌وقت اصلاح نمی‌شود.
انسان هیچگاه نباید از اصلاح خود مأیوس شود
میرباقری قدم بعدی در محاسبه نفس را توجه به قدرت و عظمت خداوند دانست و افزود: انسان باید بفهمد که یک‌خدایی هست که می‌تواند ما را اصلاح کند و بعد از شناخت خدا امام خود را بشناسد و اگر این قدم را برداشت آماده می‌شود که استغفار و تدارک کند و از خدا بخواهد که در این مسیر او را یاری کند.
وی یأس از اصلاح را آفت گناه دانست و گفت: انسان هیچگاه نباید از اصلاح خود مأیوس شود؛ ولی در مسیر اصلاح تا زمانی که از خود مأیوس نشود و به خداپناه نبرد نمی‌تواند مسیر تطهیر و اصلاح را طی کند؛ بنابراین وقتی که انسان فهمید بدون کمک خدا نمی‌تواند اصلاح شود درهای تطهیر به روی او باز می‌شود .
سخنران حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه ایام خاص محاسبات خاص خود را دارد گفت: انسانی که بین‌الطلوعین را بیدار نبوده و خوابیده، بیدار بودن تمام روز جای بین الطلوعین را نمی‌گیرد و آن فرصت دیگر از دست‌رفته است، کسی که شب قدر را درک نکرده است بعد از آن هرچه عبادت کند جای شب قدر را نمی‌گیرد، دهه اول محرم تا عاشورا هم همین‌طور است و انسان باید محاسبه کند که آیا در این ده روز موفق بوده و توانسته با امام حسین (ع) پیوند بخورد و تعلقات دنیایی خود را کنار بگذارد و اگر در سال ۶۱ هجری بود شهید شده بود یا به دنبال زندگی و کارهای خودش بود.
اگر در سال ۶۱ هجری بودیم، امام را یاری می‌کردیم؟
وی با بیان اینکه خیلی از کارهایی که انسان با عمل نمی‌تواند انجام دهد با نیت می‌تواند، اظهار کرد: در زمان حاضر از دو طریق می‌شود در ثواب امام حسین علیه‌السلام و اصحابشان شریک شد؛ راه اول از طریق نیت و قلب که قلب و نیت انسان با امام حسین (ع) همراه باشد و راه دوم از طریق تأسف خوردن از این که در آن زمان نبوده تا با امام باشد.
میرباقری تأکید کرد: اگر انسان در محاسبه نفس خود ببیند در این ایام این توفیق را پیدا کرده که اگر در سال ۶۱ هجری بود امام را یاری می‌کرد باید خدا را شکر کند؛ ولی اگر در این ایام در حق سیدالشهدا (ع) کوتاهی کرده باید خود را مقصر بداند و استغفار کند و از همین امشب در فکر تدارک و جبران باشد.
