عقل علیه السلام
زیر سایه تهدید، چون به حکم عقل، هیچ تحریمی برداشته نمی شود، پس جملاتی که بین این سو و آن سوی میز مطرح می شود دیگر نامش «مذاکره» نیست.
عصرخبر به نقل از فردا نیوز: «عقل علیه السلام»عنوان یادداشت روز روزنامه وطن امروز به قلم حسین قدیانی است که در آن می خوانید؛ اولی که آمدند مدعی شدند؛ «چرا اروپا؟ بهتر است وارد مذاکره با خود کدخدا شویم!»
منظورشان از «کدخدا» آمریکا بود. سی وچند سال بعد از انقلاب خمینی، هنوز فکر می کردند آمریکا کدخدای عالم است! علامت تعجب را من یکی گذاشتم، تو صد تا فرض کن! خودشان پیام بهمن 57 را نگرفته بودند، توهم زده بودند منتقد، پیام فلان روز ماه خرداد را نگرفته! آن هم منتقد صاحب شعوری که پیروزی چنددهم درصدی را هرگز بهانه نکرد برای دبه درآوردن! ابتدا تبریک گفت، بعد به دوستی یعنی همان همدلی و همزبانی دست دراز کرد سمت فرد پیروز، لیکن این دست، حواله به جهنم داده شد. در عوض و شاید من باب آنچه به آن «اعتدال» می گفتند، به گرمی دست کدخدا را فشردند! «کدخدا» را تو بخوان ابلیس! یا به تأسی از خمینی، «شیطان بزرگ»! برای بزک کردن جناب ابلیس، یک کارهایی هم کردند! گمان شان این بود با کمی لوازم آرایش و خط چشم و رژ لب و بلکه هم اپیلاسیون، دیو می شود فرشته! مثلا اگر قرار بود چیزی مرقوم بفرمایند، همچین می نوشتند که تو گویی جلاد تحریم، آدم شده، از آن آدم حسابی ها! همه حرف شان این بود که او با ماست، نه مثلا با سنا یا نتانیاهو! یک جوری با جان کری هواخوری می رفتند و جوری اوباما را «باهوش و مؤدب» می خواندند کأنه در دوگانه ایران و اسرائیل، آمریکا عن قریب غش می کند طرف ایران! ابلیس اما آدم نشد که هیچ، یک روز در خلال مذاکرات، دفاع از بمب های اسرائیل کرد علیه کودکان غزه و دگر روز طرف سعودی های وحشی را گرفت علیه کودکان یمن! و باز هم در خلال مذاکرات! و باز دوباره هم در همین خلال، یعنی خلال مذاکرات، دیدیم و شنیدیم که تحریم همپای تهدید، محکم تر از قبل سر جای خود باقی مانده! حالا حرف حساب من چیست؟ من اصلا می خواهم بگویم عجالتا بی خیال آرمان و ایدئولوژی و بهمن 57 و خون شهدا.
«عجالتا بی خیال…» را ناظر بر سوژه یادداشت دارم می نویسم! عزیز من! عجالتا بی خیال این موارد! «عقل» که داری شما؟! آدم عاقل آیا زیر سایه تهدید، مذاکره هم می کند؟! مگر نگفتید و ننوشتید که مذاکره با کدخدا همانا و لرزه افتادن بر ساختمان تحریم، همانا؟! و مگر مدعی نبودید که صرف مذاکره، نه فقط تحریم را کم می کند که تهدید را هم؟! پس چه شد؟! مستندات شما کجاست؟! پاسخ تان چیست؟! اصل اصل اصلش داعیه داشتید که اگر بیش از دولت های اروپایی، مذاکره با خود کدخدا کنیم، سایه تحریم از سر ملت ما برداشته می شود! برداشته شد؟! برداشتند؟! شگفتا! جری تر هم شده کدخدا، بیشتر دم از تهدید می زند! دیگر چه جوری باید تو را بپیچاند به سود سنا؟! تو ساده بودی که زیادی جدی گرفتی دعوای دموکرات و جمهوریخواه را! او با سنا است، نه حتی با تو که این همه خوب کدخدا را گفتی! من اصلا فرض می کنم ملل متحد، هیچ منشوری ندارد که مثلا یکی از مفادش کان لم یکن تلقی کردن مذاکره زیر سایه تهدید باشد! من اصلا فرض می کنم آرمان، هیچ است و ایدئولوژی، پوچ! این وسط می خواهم ببینم عقل تو چه می گوید؟!
«عقل» حقا که «رسول باطنی» است. آیا پیام پیامبر درونی این است که دشمن، دانش بومی تو را بگیرد، تحریم را برندارد، چشم طمع به اندرونی مهمات تو داشته باشد، بیست و چهار ساعته هم تو را تهدید کند و تو باز هم با او مذاکره کنی؟! من از قضا دعوا سر همین مذاکره زیرسایه تهدید دارم و الا وای به حال آن توافقی که بخواهد از خلال چنین مذاکراتی حاصل شود! آن دیگر ببین چه ملغمه ای خواهد شد! من در این مجال، هیچ بنا ندارم که بیاورم از فلان صفحه صحیفه نور! مع الاسف دست فرمان شما به گونه ای است که به این مقدسات نمی رسد! توصیه من به شما توصیه عقل است. یک چیزی بدیهی تر از 2 ضربدر 2 که می شود 4 ! من چکار دارم که حسین شریعتمداری در کیهان چه نوشته یا مهدی محمدی در همین «وطن امروز»؟! من چکار به یادداشت محمد ایمانی دارم در اوایل همین هفته؟! مستند من حرف های خودتان است که گاه می گویید؛ «آمریکا بی عهد است»، گاه می گویید؛ «آمریکا در فکت شیت ارائه شده توسط کاخ سفید دروغ گفته»، گاه می گویید؛ «آمریکا دبه درآورده» و… ! خب، مردان حسابی! با چنین جانور جلادی که هم دروغ می گوید، هم بی عهدی می کند، هم دبه درمی آورد، چه سود از مذاکره؟! این حالا قصه مذاکره با آمریکاست، وای از غصه توافق با ابلیس! نه این ستون، جایگاه خطیب جمعه است و نه من امام آدینه. پس شما را به جای تقوا، عجالتا دعوت می کنم به عقل! از قضا، عقل می گوید؛ از کدخدا نترس، از خدا بترس! آنی که شما کدخدا می خوانیدش سی و چند سال بدبیاری آورده، شغلش را عوض کرده و دیگر کدخدا نیست! فوق فوقش «جلاد تحریم» باشد! یک «جلاد» داریم که رئیس جمهور آمریکاست، یک «دلال» هم داریم که رئیس جمهور آمریکا گفت کیست!
زیر سایه تهدید، چون به حکم عقل، هیچ تحریمی برداشته نمی شود، پس جملاتی که بین این سو و آن سوی میز مطرح می شود دیگر نامش «مذاکره» نیست. من نمی خواهم نام این کار غیرعقلانی را عیان کنم اما می خواهم در این سطور آخر، پرده از یک راز مهم بردارم؛ در سر آدمی، خدا عضوی آفریده که نام مبارکش «عقل» است! با کسی که هر روز تهدیدت می کند، رفتی و نشستی پای میز مذاکره! تهدید بیشتر شد، هیچ اما از تحریم کم نشد! حالا باز برو با او مذاکره کن تا او بیشتر به تو بفهماند با کیست؛ با تو یا با سنا؟! تحریم را که برنداشت و تاکید هم دارد برنمی دارد؛ حالا باز برو با او مذاکره کن! مذاکره کن… آری! مذاکره کن با مهم ترین حامی داعش، با مهم ترین حامی مرکاوا، با مهم ترین حامی طیاره بمب اندازهای سعودی، با مهم ترین حامی هر ظلم و ستمی! یک ساعت عقل را به کار انداختن یعنی تفکر. ساعتی تفکر اگر از هزار ساعت عبادت بهتر است، از هزاران دور مذاکره آن هم زیر سایه تهدید به طریق اولی برتری دارد. برای اقتدار انقلاب اسلامی، بیش از 300 هزار شهید داده ایم اما در این مجال ضمن شرمندگی از خون شهدا، می خواهم بنویسم عجالتا اوصیکم به عقل!
