نیروی امنیتی عقده‌ای بالاخره زهرش را به جمشید نجات ریخت!

نگاهی به عملکرد ساواک نشان می‌دهد که این سازمان نه تنها نتوانست ثبات و آرامش را برای کشور به ارمغان بیاورد، بلکه با ایجاد پاپوش، پرونده‌سازی، تهمت‌زنی و سرکوب کورکورانه، خود به یکی از بانیان اصلی آشوب و بی‌ثباتی در کشور بدل شد. ساواک با بهره‌گیری از نیروهایی که بسیاری از آنان دارای انگیزه‌های شخصی و گاه عقده‌های فروخورده بودند، فضایی از وحشت و بی‌اعتمادی را در سراسر جامعه پدید آورد. این سازمان با شناسایی و برخورد با نیروهای ملی، مذهبی و میهن‌دوست تحت عنوان «خرابکار» یا «مخالف نظام» عملاً راه گفت‌وگوی سیاسی و تحول تدریجی را بست و جامعه را به سوی انفجار سوق داد. نمونه‌ای از این وضعیت در سریال «تاسیان» به کارگردانی تینا پاکروان به‌خوبی به تصویر کشیده شده است. مثل قسمت اخیر این سریال که شخصیتی به نام امیر تنها به خاطر کینه شخصی، اعلامیه‌ای را در کارخانه فردی وطن‌دوست به نام «جمشید نجات» جا می‌گذارد و سپس به ساواک گزارش می‌دهد. در واقع این قسمت از سریال آغاز یک مسیر ویژه از تصویرسازی دقیق درباره ساواک است؛ نیروی امنیتی عقده‌ای که بخاطر یک پیگیری پدرانه، مترصد فرصتی بود برای انتقام و نابودی جمشید نجات با بازی بابک حمیدیان! و در این مسیر، حتی رفیق و همسایه و هم پیاله خود را نیز دور می‌زند تا مزاحم خیالی را تنبیه کند! نتیجه این اقدام، دستگیری جمشید، نابودی آبروی او، و در نهایت خودکشی منوچهر (شوهر خواهرش) است که با دولت شوروی در ارتباط بوده. این سلسله‌ رخدادها تنها به دلیل تصمیم شخصی و کینه‌ورزانه یک فرد در درون یک سازمان امنیتی رقم می‌خورد؛ سازمانی که مثلاً باید مأمن امنیت و آرامش کشور می‌بود. همچنین ساواک در مواجهه با تجمعات صنفی و مذهبی نیز با خشونت برخورد می‌کرد. حمله به تجمعات بازاریان مذهبی، که تنها خواهان بیان عقاید و مطالبات خود بودند، خود نشانه‌ای دیگر از رویکرد خشن و غیرعقلانی ساواک بود. برخوردهایی که نه تنها نظم را بازنمی‌گرداند، بلکه به شعله‌ور شدن خشم مردمی دامن می‌زد که هیچ راهی برای اعتراض مشروع در برابر خود نمی‌دیدند. در نهایت، ساواک به جای آنکه حافظ امنیت ملی باشد، خود به عامل ناامنی تبدیل شد. اعتماد عمومی را از بین برد، نهادهای مردمی را تضعیف کرد، و چنان فضای سرکوب و خفقانی را ایجاد کرد که دیگر مجالی برای اصلاح و گفت‌وگو باقی نماند. چنین رفتاری از سوی یک نهاد اطلاعاتی، بلکه بستر شکل‌گیری انقلابی مردمی را نیز فراهم آورد.