سردار سلیمانی به عبادی چه گفت؟

عصر خبر: سرکیس نعوم می‌نویسد: سه اتفاق افتاده که نشان می‌دهد میان عبادی با ژنرال سلیمانی و متحدان عراقی‌اش اختلافاتی پیش آمده است.
دیپلماسی ایرانی: در هفته های گذشته روشن شد که نزاع شدیدی میان دکتر حیدر العبادی، نخست وزیر عراق با عراقی های متحد ایران به ویژه شخص نوری مالکی نمایان شده است. گویا دامنه این اختلافات به روابط عبادی با سردار سلیمانی نیز رسیده است. سردار سلیمانی بنا به ماموریتی که از مرجعیت نظامی و دینی ایران بر او محول شده مسئول رصد تحرکات متحدان ایران در خاورمیانه به ویژه در عراق و لبنان و سوریه است.
در روزهای اخیر حرف های بسیاری در رسانه های عراقی و عربی و غربی درباره جر و بحث های عبادی با سلیمانی و مالکی منتشر شده است. این جر و بحث ها را بسیاری از مراکز پژوهشی مهم که در عراق و خارج از عراق ارتباطات تنگاتنگی دارند، تایید کرده اند. در این میان شایعاتی مطرح شده که چندان قابل اعتماد نیستند اما نکاتی نیز بیان شده است که نشان می دهد میان عبادی با سلیمانی اختلاف دیدگاه وجود دارد.
گزارش ها بر سه نکته بارز تاکید می کنند. به عبارت دیگر سه اتفاق افتاده که نشان می دهد میان عبادی با ژنرال سلیمانی و متحدان عراقی اش اختلافاتی پیش آمده است. حادثه اول به دستورات عبادی به مقام های ویژه فرودگاه بغداد باز می گردد که دستور داده هواپیماهایی که از ایران در فرودگاه بغداد فرود می آیند را بازرسی کنند. هدف از این کار بازرسی هواپیماهایی است که برای ارتش سوریه سلاح منتقل می کنند تا از بغداد دوباره بارگیری شوند و با هواپیماهای عراقی به سوریه فرستاده شوند و به دست اسد برسند. البته بعضی از این سلاح ها نیز به دست “نیروهای داوطلب مردمی” عراق که در حال مبارزه با داعش هستند و از سوی تهران حمایت می شوند، می رسد. در اوت گذشته نیروهای عراقی هواپیمایی ایرانی را مورد بازرسی قرار دادند در حالی که به همراه این هواپیما شماری دیپلمات ایرانی و مسئولانی از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز بودند. گفته می شود رسیدن آنها به فرودگاه بغداد بدون انجام کارهای معمول اداری بوده است.
حادثه دوم، در جریان نشست ۲۹ اوت بعد از بازگشت نوری مالکی، نخست وزیر سابق عراق و معاون فعلی رئیس جمهوری این کشور از تهران بعد از آن که عبادی دستور به برکناری او و دیگر مقامات عالی رتبه عراقی داد، به وقوع پیوست. یعنی زمانی که عبادی بعد از برکناری آنها پرونده شماری را نیز به اتهام فساد و مسئول بودنشان در سقوط موصل به دست داعش در یک سال پیش به دادگاه حواله کرد. مالکی در حالی از تهران باز می گشت که تلاش کرده بود از تهران اطمینان حاصل کند که هیچ گاه مورد محاکمه قرار نخواهد گرفت. در این نشست اعضای پیمان ملی به ریاست ابراهیم جعفری، وزیر امور خارجه سید مقتدا صدر، عبادی، نوری مالکی و دیگر چهره ها و شخصیت های بارز سیاسی شیعی عراق حضور داشتند. وقتی که عبادی وارد سالن جلسه می شود با دیدن حاج قاسم سلیمانی در میان حاضران شوکه می شود. آن چه بر شوکه او می افزاید اظهارات حاج قاسم بود که با قاطعیت و خلاصه می گوید: «اصلاحاتی که آقای نخست وزیر می خواهد به اجرا بگذارد یک نتیجه بیشتر در بر خواهد داشت و آن تضعیف شیعیان عراق است و خدمت به کسانی که می خواهند به شیعیان آزار برسانند.» سپس حاج قاسم از نخست وزیر می پرسد: «چگونه مالکی را تهدید می کنی؟ در حالی که او کاری جز مبارزه با دشمنان ما نکرده است؟ آیا وقتی که تصمیم به انجام اصلاحات گرفتی از حاضرین در این جلسه و دیگران مشورت گرفتی؟ آیا اصلا بدون آنها می توانی کاری کنی؟ چگونه می توانی به تنهایی کاری کنی؟ تو حتی با حزبت “الدعوه اسلامی” و فراکسیون های سیاسی – پارلمانی و نه حتی با اعضای کابینه ات بر سر اصلاحاتت مشورت نکردی؟»
طبیعتا وقتی سردار سلیمانی صحبت می کرد، هیچ کس حرفش را قطع نمی کرد، فقط مالکی چندین بار سرش را به معنای موافقت تکان داد. وقتی که حرف هایش تمام شد عبادی گفت: «آیا تو از طرف دولت ایران صحبت کردی یا این حرف ها اظهار نظر شخصی بود؟» حاج قاسم جواب داد: «من از طرف خودم و به عنوان مشاور نیروهای “داوطلب مردمی عراقی” صحبت کردم.» عبادی گفت: «تصمیم هایی که گرفته ام تنها مرحله اول اصلاحات بوده و به زودی مرحله دوم و سوم اصلاحات هم آغاز خواهد شد برای این که این چیزی است که مردم عراق و مرجعیت دینی در نجف (آیت الله سید علی سیستانی) می خواهند. و هیچ کس حق ندارد جلوی آن را بگیرد.» و سپس می گوید: «اگر به این جا آمدی تا پیامی را بدهی پیامت را دادی و جوابت را هم گرفتی. و من آماده ام همه چیز را تحویل دهم اما من مورد اعتماد ملت و مرجعیت هستم. این موضع من برای شما و حاضرین در این جا است.»
طبیعتا بعد از آن سلیمانی جلسه را ترک کرد، و مالکی حمایت خود را از تصمیم های گرفته شده برای اصلاحات اعلام کرد و در عین حال گفت که هدف از این دیدار اشاره و هوشیاری نسبت به بعضی ملاحظه ها و توجیه ها و هشدارها بوده است. سپس مقتدا صدر صبت کرد و از عبادی و تصمیم های او حمایت کرد. 
اما اتفاق سوم، در رابطه نیروهای امریکایی است. یکی از رهبران “نیروهای داوطلب مردمی” اخیرا گفته است که نیروهای داوطلب مردمی به تنهایی می توانند الانبار را آزاد کنند و نیازی به امریکا نیست. در پی این اظهارات تنش در روابط “نیروهای داوطلب مردمی” با امریکایی ها به وجود آمده است.
آیان این نزاع ادامه خواهد یافت؟ چه کسی برنده این نزاع خواهد بود مالکی یا عبادی؟