آرزویی که با یک میلیارد هم برآورده نشد!
معاون وقت مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی وزارت ارشاد در زمان افتتاح موزه ملی مطبوعات به تاریخ 170 ساله مطبوعات ایران اشاره کرده و گفته بود که این تاریخ، سند ارزشمندی است که باید مورد توجه قرار گیرد و از آن محافظت شود و تشکیل موزه مطبوعات یکی از راه‌های صیانت از این میراث است.
عصر خبر: عمر نخستین موزه ملی مطبوعات ایران بیش از پنج ماه کفاف نداد؛ موزه‌ای که به‌رغم صرف هزینه‌ای بیش از یک میلیاردی برای آن، همچنان اهالی رسانه و مطبوعاتی‌ها را در حسرت داشتن یک موزه گذاشته است.
به گزارش ایسنا، افتتاح موزه مطبوعات مردادماه سال 92 و در روزهای پایانی دولت دهم اتفاق افتاد؛ دوره‌ای که محمدجعفر محمدزاده هنوز به‌عنوان معاون مطبوعاتی شناخته می‌شد. می‌گفتند دولت دهم قرار است به اهالی مطبوعات و رسانه کشور هدیه بدهد.
در مراسم افتتاح اولین موزه مطبوعات ایران خیلی‌ها بودند؛ وزیر ارشاد وقت و همچنین بسیاری از اهالی رسانه و مطبوعات.
موزه مطبوعات در «بقعه سر قبر آقا» فعالیت خود را آغاز کرد؛ مکانی تاریخی در بازار تهران که در حقیقت موقوفه‌ای است که امام جمعه عهد مظفرالدین شاه در آن مدفون شده و نوه‌های امام جمعه، تولیت این موقوفه را عهده‌دار هستند. در این میان، سازمان اوقاف به منظور اینکه متولیان وظایف خود را به درستی انجام دهند، نظارت می‌کند. موزه ملی مطبوعات در چنین مکانی راه‌اندازی شد تا از این محل هزینه‌های موقوفه هم تامین شود؛ بنابراین وزارت ارشاد شد مستاجر اوقاف.
معاون وقت مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی وزارت ارشاد در زمان افتتاح موزه ملی مطبوعات به تاریخ 170 ساله مطبوعات ایران اشاره کرده و گفته بود که این تاریخ، سند ارزشمندی است که باید مورد توجه قرار گیرد و از آن محافظت شود و تشکیل موزه مطبوعات یکی از راه‌های صیانت از این میراث است.
اما این اظهارات در حالی بیان شده بود که بعدها مشخص شد عمده آنچه قرار بوده به‌عنوان نماد و نمونه‌ای از میراث مطبوعاتی ایران در این موزه نگهداری شود و در معرض نمایش قرار گیرد، امانی بوده و فردای همان روز افتتاح هم بازپس گرفته شده است!
در نهایت معاون مطبوعاتی دولت یازدهم حدود یک ماه بعد، موزه مطبوعات را از محمدزاده تحویل گرفت تا موظف به پرداخت اجاره ماهیانه 10 میلیون تومان برای مکانی باشد که در آن زمان دیگر فقط نامی از موزه به همراه داشت و بسیاری از میراث مطبوعاتی ایران از آنجا خارج و به روزنامه اطلاعات پس داده شده بود. بخش اعظم مجلات و روزنامه‌هایی هم که به این موزه منتقل شده بودند، در واقع چاپ دیجیتال مجلات و روزنامه‌های اصلی بودند و اصلا ارزش موزه‌ای نداشتند!
بنابراین چاره‌ای دیده نشد جز اینکه سه ماه پس از تغییر در معاونت، ساختمان موزه مطبوعات کامل تخلیه شود تا بیش از آن پول بیت‌المال صرف موزه‌ای نشود که عملا درهای آن از همان روزهای نخست افتتاح، بسته شده بود. البته همزمان با تخلیه موزه مطبوعات، برای انتخاب محلی مناسب برای موزه مطبوعات ایران قول‌هایی داده شد؛ قول‌هایی که تا امروز محقق نشده تا خبر راه‌اندازی موزه مطبوعات هر از چندگاهی آن هم در روز خبرنگار توسط مسئولان نهادهای دیگر برای دلخوشی خبرنگاران اعلام شود؛ همانند آنچه مردادماه امسال رخ داد و شهردار تهران اعلام کرد که قصد دارد موزه خبرنگار راه‌اندازی کند.
اما آنچه مسلم است داشتن موزه مطبوعات تا به امروز، فقط در حد آرزو برای خبرنگاران باقی مانده است تا برای عمر یک‌روزه آن فقط یک میلیارد تومان هزینه از جیب رسانه‌ها برود.
