بازنشستگان منتظرند؛ آقای غفاری! قانون الزام درمان ۳۶ سال است خاک می‌خورد!
اگر سازمان تأمین اجتماعی طبق ماده ۵۴ قانون تامين اجتماعي و همان‌گونه که قانون الزام مقرر کرده، درمان را مستقیماً و با بودجه اختصاصی خود مدیریت کند، دیگر نیازی به بیمه‌های تکمیلی نخواهد بود و شأن و کرامت بازنشستگان تامین اجتماعی در مراجعه به مراکز درمانی حفظ می‌شود.
مصطفی آراسته‌مهر ،بازرس کانون عالی کارگران بازنشسته تأمین اجتماعی کشور در یادداشتی برای عصر خبر نوشت:
قانون الزام سازمان تأمین اجتماعی به اجرای بندهای «الف» و «ب» ماده ۳ قانون تأمین اجتماعی، مصوب سال ۱۳۶۸، یکی از بنیادی‌ترین قوانین حوزه رفاه اجتماعی در کشور است؛ قانونی که با هدف تضمین درمان رایگان و فراگیر برای بیمه‌شدگان و بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی تدوین شد و این سازمان را مکلف ساخت تا تمامی تعهدات درمانی را خود برعهده گیرد.
در متن صریح این قانون آمده است که سازمان تتمین اجتماعب باید کلیه خدمات درمانی بیمه‌شدگان را از بخش‌های دولتی و در صورت نیاز از بخش خصوصی، با رعایت تعرفه‌های رسمی تأمین نماید. همچنین تأکید شده است که هزینه‌های واحدهای درمانی تحت مالکیت سازمان باید از محل ۹ درصد سهم درمان از حق بیمه‌ها تأمین و در بودجه سالانه لحاظ شود.
به بیان ساده، فلسفه این قانون بر درمان مستقیم، رایگان و پاسخگو برای بیمه‌شدگان و بازنشستگان تامین اجتماعی استوار است. از همین‌رو انتظار می‌رود آقای دکتر غفاری، معاون درمان سازمان تأمین اجتماعی که اخیراً مخالفت خود را با ادامه قرارداد بیمه تکمیلی بازنشستگان اعلام کرده‌اند، پیش از هر چیز اجرای کامل و بی‌کم‌وکاست قانون الزام درمان را از صفر تا صد در دستور کار قرار دهند.
اگر سازمان تأمین اجتماعی طبق ماده ۵۴ قانون تامين اجتماعي و همان‌گونه که قانون الزام مقرر کرده، درمان را مستقیماً و با بودجه اختصاصی خود مدیریت کند، دیگر نیازی به بیمه‌های تکمیلی نخواهد بود و شأن و کرامت بازنشستگان تامین اجتماعی در مراجعه به مراکز درمانی حفظ می‌شود.
اجرای دقیق این قانون نه تنها یک مطالبه صنفی، بلکه حق مسلم بیمه‌شدگان و بازنشستگان است؛ حقی که از سال ۱۳۶۸ تاکنون بارها مورد تأکید قرار گرفته، اما هرگز به‌طور کامل اجرا نشده است.
