این روزها صحنه تئاتر روشن از چراغ شهدا است
برای مردم بودن یعنی همین! یعنی همین که روزی تئاتر لباس رزم چمران را بپوشد، روزی در آبهای خروشان اروند، شجاعت و مظلومیت غواص‌های شهید را بیافریند و روزی هم کبوتر حرمی باشد که بانویش نگذاشته بود کربلا در کربلا باقی بماند.
عصرخبر به نقل از تسنیم: ارمغان بهداروند، مدیر عامل انجمن هنرهای نمایشی ایران در یادداشتی به مسئله اجرای نمایش «راه عباس» با محوریت شهدای مدافع حرم پرداخته و در اختیار سایت تئاتر مقاومت قرار داده است که بدین شرح است:
تئاتر هیچ گاه دور از باورها و بایدهای روزگار خویش نبوده است. خاکریز تئاتر روزگاری در رویارویی با دشمن بعثی قد کشیده بود و این روزها نیز در جهاد با جهالتی که جاعلانه نام اسلام را بر خود گذاشته است بنا گردیده است. این روزها به چشم جان و از صمیم دل نظاره گر رنجی هستیم که در حفظ حریم بانوی غیرت‌مند کربلا با تقدیم بی دریغ جان ممکن گردیده است. رنجی که تئاتر تمام قد در برابر آن تعظیم کرده است و با دوباره آفرینی بسیاری از این داستان بر صحنه، با مردم بودن خویش را تاکید نموده است.
برای مردم بودن یعنی همین! یعنی همین که روزی تئاتر لباس رزم چمران را بپوشد، روزی در آبهای خروشان اروند، شجاعت و مظلومیت غواص‌های شهید را بیافریند و روزی هم کبوتر حرمی باشد که بانویش نگذاشته بود کربلا در کربلا باقی بماند.
این روزها صحنه تئاتر روشن از چراغ شهدا است. شهدایی که در دوردست‌های وطن خویش، مرزهای ایثار را در نوردیده‌اند و مومنانه مرزدار حرم زینب(س) گردیده‌اند. این صحنه روشن اگر چه مرهون جان‌های مطمئنی است که فنای خود را به بقای حرم ترجیح دادند اما وامدار هنرمندانی است که متعهدانه و مشتاقانه این حکایت را به صحنه می‌برند.
در این اندیشه‌ایم که آن رسالت سترگ را باید آن چنان به صحنه برد که شایسته باشد و تصویر باورپذیری از آن را به تماشا بگذاریم که خوشبختانه شاهد این ماجرا در ایام اخیر بوده‌ایم و استقبال هنرمندان تئاتر و اقبال عمومی مخاطبان، موید نیاز اجتماعی آن بوده است. اهتمامی که در دو آیین تئاتری این روزها یعنی سوگواره خمسه و سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر با احترام و تفاخر از آن یاد شد و تقدیر گردید.
خوشحالی بیشتر من از آن رو است که نمایشی به نام «راه عباس» توسط بانویی کارگردان – الهام میردوستی- که خود اتفاقاً از جمع خانواده‌های ارجمند شهدای مدافع حرم می‌باشد، به این حکایت پرداخته است. نمایشی که به گفته کارگردان آن از اساس پاسخی گلایه آمیز به طعنه زنندگان به صداقت و غیرت مدافعان حرم می‌باشد. دستاوردی که به زعم نگارنده، در هر سطحی از ارزش هنری باشد قابل ستایش و ارج گزاری است. گلایه‌های این خواهر شهید اسباب نگارش این مرقومه شد. او توان خویش را در اجرای آن حماسه به میدان آورده است و حالا نوبت ماست که به پاس آن حماسه و این همت، چتر همراهی خویش را بگشاییم.
با افتخار به تماشای «راه عباس» خواهیم رفت و قول خواهیم داد به حسب وظیفه آن چه که باید انجام شود انجام خواهد شد.
