فوتبال خون تازه در رگ یخ زده جمعه ها!

 جوان ها همیشه از عصر جمعه گله می کنند. اینکه کشدار است و طولانی و هر روزش اندازه یک فصل طول می کشد. 

  احمدرضا احمدی هم مجموعه ای دارد با نام «چای در غروب جمعه روی میز سرد می‌شود».  اما عصر جمعه 23 بهمن برای علاقمندان به فوتبال کوتاه بود. گرم. پرشور و آنقدر خوشایند که کسی دوست نداشت تمام شود و احتمالاً چای روی میز نه فقط سرد شد که یخ زد! 

پرسپولس و فولاد یک فوتبال واقعی را به نمایش گذاشتند. یک مسابقه شورانگیز که تا آخرین ثانیه ها آبستن حادثه بود. در خلال بازی خیلی ها از خودشان پرسیدند وقتی بازیکنان ایرانی می توانند دقایق طولانی از یک بازی 90 دقیقه را خوب، با کیفیت، سرپنجه، پرانرژی و پرعطش دنبال کنند، چرا آن بازی های بی رمق و خواب آور را به نمایش می گذارند؟

 چه اتفاقی زیر پوست پرسپولیس افتاده است که در این هفته ها این همه خوب بازی می کند؟ فولاد با این نمایش قابل احترام چرا جایگاه مناسبی در لیگ ندارد؟

پرسپولیس اگرچه نیم فصل اول را با نتایج ناخوشایند پشت سر گذاشت اما برانکو ایوانکویچ حتی پس از شکست ها و تساوی های نومیدکننده با اطمینان می گفت که تیمش پتانسیل «قهرمان» شدن در لیگ را دارد. 

امری که دستمایه شوخی و طنز هواداران استقلال در شبکه های اجتماعی هم قرار گرفت. اما آنها در سه هفته پیاپی مقابل سپاهان، ذوب آهن و حالا فولاد هر بار هوادارانشان را امیدوارتر کردند که قهرمان شدن نه یک رویا که امری محتمل است.

رایگان اعلام شدن حضور تماشاگران در ورزشگاه آزادی اگرچه بی تاثیر نبوده است اما باید اذعان کرد که پرسپولیس فوتبال با کیفتی به نمایش می گذارد. فوتبالی مبتنی بر حرکات ترکیبی، تشکیل مثلث های مکرر، پاس های کوتاه، حرکات تکنیکی و خلاقانه با بهره گیری از بازیکنان جوانی مثل مسلمان، انصاری، عالیشاه و احمدزاده. در آن سوی میدان شاگردان اسکوچیچ هم سزاوارانه بازی کردند. 

سرعت انتقال توپ آنها از خط دفاعی به خط حمله خیره کننده بود و باعث می شد محسن بنگر که معمولاً با جسارت به خط حمله پرسپولیس خود را اضافه می کند بسیاری اوقات حتی از یک سوم دفاعی جلوتر نیاید. 

 این همان چیزی است که تماشاگران از فوتبال انتظار دارند، دویدن تا آخرین ثانیه ها و اشتیاق برای پیروزی. این سبک فوتبال همان چیزی است که می ارزد برایش بلیت خرید و رنج نشستن روی صندلی های یخ زده ورزشگاه آزادی را به جان خرید.

لحظه ای که محسن ترکی سوت پایان بازی پرسپولیس مقابل فولاد را به صدا در آورد، یک بیننده بی خبر از جدول لیگ، از رفتار تماشاگران و بازیکنان پرسپولیس ممکن بود حدس بزند که این مسابقه تعیین کننده قهرمان لیگ بود. 

هیجان حاکم بر ورزشگاه، فریادهای بازیکنان و لذت آنها از یک پیروزی تنها بی شباهت به پیروزی یک گلادیاتور بعد از نبردی سخت نبود. 

این نمایش پرسپولیس امیدوارکننده بود. این را حتی استقلالی ها هم می گویند. البته آنها اضافه می کنند:

 پرسپولیس با این سبک فوتبال ممکن است قهرمان شود، به شرط آنکه استقلال بازی های باقی مانده اش را به همان بدی انجام دهد که مقابل استقلال اهواز به نمایش گذاشت!