توسعه‌طلبی‌های سردمداران ترکیه و بحران توریسم در این کشور
ناامنی، بحرانی است که مهم‌ترین آسیب و دلیل برای کاهش رونق گردشگری یک کشور محسوب می‌شود و امروز ترکیه به شکل محسوس و آشکاری با این بحران دست به گریبان است.
دولتمردان ترکیه در یک سال اخیر با اتخاذ سیاست‌های توسعه طلبانه و تمامیت خواهانه در عرصه منطقه ای، علاوه بر اینکه موجبات قدرت گیری گروه های تروریستی در سوریه و مشقت بیشتر مردم این کشور را فراهم آورده اند، در داخل نیز گرفتار اقدامات تروریستی شده‌اند و تقریبا هر ماه سلسله اقداماتی تروریستی با چندین کشته و زخمی در این کشور به وقوع می‌پیوندد.
فارغ از اینکه وقوع اینگونه اقدامات تروریستی در ترکیه در کاهش قدرت و امنیت ملی ترک‌ها و به تبع آن کاهش ضریب نفوذ سیاسی این کشور در معادلات منطقه‌ای تاثیر منفی دارد؛ نکته حائز اهمیت این است که وقوع اینگونه اقدامات تروریستی و پایین آمدن ضریب امنیتی در این کشور، شریان حیاتی اقتصاد ترک‌ها یعنی صنعت توریسم را با چالش های عدیده مواجه می‌کند.
طبق یک قاعده عقلانی و منطقی، میان ورود توریست به یک کشور و میزان ضریب امنیتی آن کشور رابطه مستقیم وجود دارد؛ بدین معنا که هر چقدر ضریب امنیتی یک کشور بیشتر باشد احتمال ورود توریست به آن کشور و بهره مندی آن‌ها از جاذبه‌های گردشگری کشور مزبور بیشتر است. بنابراین کشور ترکیه که در دو ماه اخیر شاهد دو انفجار تروریستی در دو شهر بزرگ و اصطلاحا متروپل خود یعنی استانبول و آنکارا بوده است باید با درآمدهای سرشار توریستی وداع کند و این امر آسیب‌های جبران ناپذیری را به اقتصاد این کشور وارد خواهد آورد.
متخصصان صنعت گردشگری وجود امنیت در دو سطح عمومی و اقتصادی را در زمره شرایط اصلی برای توسعه گردشگری قلمداد می‌کنند و معتقدند یک کشور حتی اگر از لحاظ جاذبه‌های تفریحی، فرهنگی و طبیعی در بالاترین سطح جهانی باشد اما از مقوله امنیت تهی باشد، باید از امید بستن به درآمدهای توریستی صرف نظر کند.
دولت ترکیه در چند سال اخیر با اتخاذ رویکرد آسیمیلاسیونیستی(یکسان سازی فرهنگی) تلاش زیادی را به خرج داد تا اقوام متنوع موجود در این کشور را در قوم غالب آن جذب کند که همین اقدام آنکارا موجب شد تا اعتراضات سایر اقوام این کشور برانگیخته شود و این اعتراضات گهگاه حالتی خشونت آمیز به خود بگیرد و در نتیجه از ضریب امنیتی ترکیه کاسته شود و به تبع آن درآمدهای توریستی آن نیز کاهش یابد.
ناامنی، بحرانی است که مهم‌ترین آسیب و دلیل برای کاهش رونق گردشگری یک کشور محسوب می‌شود و امروز ترکیه به شکل محسوس و آشکاری با این بحران دست به گریبان است؛ برای توریست‌هایی که با هدف گذراندن اوقات فراغت به یک کشور عزیمت می‌کنند، حتی پرتاب یک‌ترقه کوچک، دلهره آور است و باعث تجدید نظر آن‌ها برای مسافرت توریستی به کشور مزبور می‌شود چه برسد به آنکه در همان کشور ظرف یک ماه دو انفجار تروریستی با بیش از 200 کشته و زخمی به وقوع بپیوندد.
گسترش ناامنی در کشور ترکیه بویژه شهرهایی همچون استانبول و آنکارا موجب شده است تا دولت این کشور برای تامین امنیت از دست رفته متوسل به نیروهای نظامی شود که همین عامل هم در عدم رغبت توریست ها برای مسافرت به این کشور تاثیرگذار است؛ درواقع برای توریست‌هایی که با هدف حض بصری از جاذبه های طبیعی به یک کشور می‌روند قطعا مشاهده یگان‌هایی از واحدهای نظامی در معابر شهرهای آن کشور صورت خوشی ندارد و فضای جنگی را برای آن‌ها تداعی می‌کند.
