باورهای غلط درباره کاهش وزن

 ویرلن: برخی از انواع عملکردهای بدن به راحتی قابل درک هستند. ما انرژی بکار می بریم، عرق می کنیم، مایعات می نوشیم، با ادرار دفع می کنیم، غذاهای جامد می خوریم، و خب باقی ماجرا را خودتان می دانید. ( نگران نباشید این یکی از درس های دشوار آناتومی نیست ) اما گاهی بعضی موارد راز آلود می شوند مثل مقصد نهایی بافت چربی بعد از کاهش وزن.
 
به عبارت دیگر، بعد از ساعت ها پیاده روی و رکاب زدن چربی بدن کجا می رود؟ وقتی صحبت از کاهش وزن است، بعضی اوقات فقط روی عددی که ترازو نشان می دهد تمرکز می کنیم، به فضایی که چربی اشغال کرده بود بود فکر نمی کنیم، فضایی که با رفتن چربی باعث می شود شلوار قدیمیتان را دوباره بتوانید استفاده کنید.
 
این سوال قدیمی در مورد سرنوشت سلول های چربی بالاخره بعد از مدت ها در مقاله ای که دو محقق استرالیایی روی آن کار کرده اند جوابی بدست آورده است. سرپرست تحقیقات روبن مرمان، فیزیکدان و نامزد دکتری در دانشگاه نیو ساوت ولز در سیدنی، بعد از کاهش ۱۴ کیلو به این فکر افتاد که بفهمد این کیلو های کم شده کجا رفته اند. آیا به صورت ذرات ریز هوا تبخیر شده اند یا به شکل ضایعات بیرون آمده اند؟
 
زدودن تصور غلط از شایع ترین باور کاهش وزن
 
چیزی که این نوع تحقیقات را بیش از هر چیز دیگری شگفت انگیز می کند این است که به دلایلی هرگز انجام نشده است. این ایده که ما جامدات و مایعات را مصرف می کنیم و گاز خارج می کنیم برای بسیاری ایده ای غیر عادی است.
 
ما نمی توانیم CO2 را ببینیم، پس برایمان سخت است که به عنوان چیزی که حاوی ماده است به آن فکر کنیم. با استناد به یک نظر سنجی که نشان می داد بیشتر پزشکان و متخصصان تغذیه بر این باورند که ما از طریق حرارت و انرژی چربی ها را خارج می کنیم، متوجه می شویم که حتی این افراد هم بی خبر هستند.
 
این محقق عقیده دارد تصور غلط رایج روی کسی که می خواهد وزن کم کند تاثیر منفی می گذارد. بنابراین در سال ۲۰۱۳ این محقق به دنبال محاسبه اینکه چه مقدار از چربی تبدیل به دی اکسید کربن می شود و چه مقدار از آن تبدیل به آب می شود رفت تا بتواند برای این سوال پاسخی بیابد: آیا ممکن است که ما چربی ها را با نفس بیرون دهیم؟
 
تعقیب چربی های گمشده
 
حالا نوبت کمی علم شیمی است: بدن انسان از اتم های کربن، هیدروژن، و اکسیژن تشکیل شده است، پس چربی به صورت منطقی باید از ترکیب این اتم ها تشکیل شده باشد. پس اگر ما بیشتر نفس بکشیم، آیا وزن کم می کنیم؟ نه کاملا، بیشتر نفس کشیدن به معنای بیشتر وزن کم کردن نیست.
برای خلاص شدن از ۱۰ کیلو گرم چربی، باید ۲۹ کیلوگرم اکسیژن فرو دهید تا این عمل شیمیایی اتفاق بیوفتد. وقتی این مقدار اکسیژن را استنشاق می کنید، روند سوخت و ساز ۲۸ کیلوگرم دی اکسید کربن و ۱۱ کیلوگرم آب تولید می کند، البته این مقدار را نمی توانید با یک بار استنشاق بدست بیاورید و زمان زیادی می برد. با این داده ها، مرمان می خواست بداند چه مقدار از این ۱۰ کیلو چربی توسط ریه ها خارج می شود و چه مقدار از آن ممکن است تبدیل به آب شود.
 
محاسبات او نشان داد که ۸۴ درصد چربی تبدیل به دی اکسید کربن می شود و ۱۶ درصد باقی مانده تبدیل به آب می شود. او حتی برای این محاسبات یک فرمول شیمی نیز نوشته است — C(55)H(104)O(6). پس در نهایت متوجه می شویم که ما ۸۴ درصد از چربی که آب می کنیم را با بیرون دادن هوا از ریه ها خارج می کنیم.