ا

 داشتم به این فکر میکردم که بخش مهمى از زمان زندگى همه ى ما
آدم ها در انتظار میگذره از انتظار براى جواب سلام گرفته تا انتظار براى
پوشیدن پیژامه انتظار براى بزرگ شدن براى به پایان رسیدن درس و مشق انتظار
براى آماده شدن غذا براى خانه دار شدن انتظار براى بیشتر داشتن انتظار براى
عاشق شدن براى رسیدن براى رفتن انتظار از یکدیگر انتظار براى بدنیا آمدن
فرزند انتظار براى پیر شدن براى بپایان رسیدن درد و رنج و سرانجام انتظار
براى مُردن… امّا اگر خوب دقت کرده باشید برخلاف تمام برنامه ریزى ها و
انتظارات هیچکدام از اتفاق هاى زندگى، دست ما نبوده،نیست و نخواهد بود! مى
خواهم از امروز دیگر منتظر هیچ انتظارى نباشم میخواهم تمام لحظه ى حال و
بودنم را زندگى کنم بدون هیچ حسرت و انتظارى.. شما چطور؟