علت بوي بد دهان چيست؟
به گفته نظری با طی مراحل درمان گفته شده میتوان از بوی بد دهان به طور کامل رهایی یافت و یا حداقل آن را تحت کنترل در آورد.
بوی بد دهان عبارت است از بوی ناخوشایندی که هنگام تنفس و یا صحبت کردن شخص
به مشام میرسد. این بو ممکن است به صورت گذرا و یا مزمن وجود داشته باشد و
در بسیاری از موارد میتواند منجر به کاهش اعتماد به نفس، افسردگی و منزوی
شدن شخص مبتلا شود.
بوی بد دهان مطمئنا تاثیر نامطلوبی در شخصیت
افراد می گذارد، به طوریکه ممکن است خاطره بدی که از بوی بد دهان فردی به
یاد دارید مدتها و یا شاید برای همیشه در ذهن شما بماند. بوی بد دهان نه
تنها برای خود شخص بلکه برای اطرفیان او نیز ناخوشایند است. این مشکل اگر
درمان نشود سبب بروز مشکلاتی در روابط بین فردی خواهد شد.
دکتر
داریوش نظری، دندانپزشک چندین عامل را در ایجاد بوی بد دهان دخیل دانست و
توضيح داد: منشا بوی بد دهان میتواند به علت بوی موادی از جمله سیر، پیاز و
سیگار باشد که در طول روز مصرف کردهایم و یا بوی نامطلوبی باشد که در اثر
بهداشت ضعیف دهان و دندان به وجود میآید.
وی ادامه داد: همچنین
بیماریهای حلق، لوزهها و سینوسهای فکی و یا بیماریهای سیستمیک مانند
آبسههای ریه، دیابت و یا ناراحتیهای گوارشی میتواند موجب شود تا دهان
شخص بوی ناخوشایندی بدهد.
نظری درباره بوی نامطلوب ایجاد شده در
اثر بهداشت ضعیف دهان و دندان، گفت: مطمئنا بوی ایجاد شده در اثر مورد گفته
شده به سبب وجود تعدادی دندان پوسیده در دهان است. به این صورت که در محل
پوسیدگی غذاها، جمع، به مرور زمان فاسد شده و موجب ایجاد بوی بد دهان
میگردد؛ همچنین بیماریهای لثه که در اثر بهداشت ضعیف دندان و دهان ایجاد
میشوند نیز میتوانند بوی بد دهان را به وجود بیاورند.
وی تصریح
کرد: برای رفع این مشکل باید دندانهای پوسیده را به طور کامل درمان کرد و
در خصوص بیماریهای لثه که مهمترین و شایع ترین علت آن تجمع جرم در پشت
دندان و زیر لثه است باید جرمگیری دندانها انجام شود.
به گفته
این دندانپزشک، بسیاری از مردم به علت تفکر نادرست شل شدن دندانها در اثر
برداشتن جرم آنها از انجام جرم گیری دندانهای خود خودداری میکنند.
نظری
گفت: تفکر نادرست دیگری که در میان مردم رواج دارد فاصله گرفتن دندانها
از هم با کشیدن نخ دندان است که انجام ندادن هر دو این موارد موجب میشود
پوسیدگی دندانها افزایش یافته و به دنبال آن به مروز زمان بوی بد دهان
ایجاد ميشود.
این دندانپزشک درباره بوی بد ایجاد شده در اثر
بیماریهای حلق، لوزهها و سینوسهای فکی، اظهار كرد: ایجاد عفونت در
بیماری سینوزیت که سینوسهای پیشانی و فکی را درگیر میکند موجب میشود بوی
بدی از دهان فرد خارج شود.
وی عنوان کرد: اگر گلودردی که شخص به
آن مبتلا میشود همراه با عفونت باشد بوی عفونت لوزهها را میتوان از طریق
دهان فرد احساس کرد.
نظری افزود: ممکن است در اثر عفونت گوش
میانی نیز بوی بد دهان احساس شود، زیرا گوش میانی از طریق دو مجرا به حلق
متصل میگردد و بوی عفونت این عضو را می توان از طریق دهان حس کرد.
این
دندانپزشک درباره بوی بد ایجاد شده در بیماریهای مربوط به ریه، دیابت و
یا ناراحتیهای دستگاه گوارش مانند ورم معده و یا زخم معده، اظهار كرد: در
تمامی این بیماریها، بوی بد را میتوان از دهان شخص بیمار حس کرد، به طوری
که در بعضی از افراد دیابتی که در مرحله پیشرفته بیماری هستند و کنترلی در
خصوص بیماری خود انجام نداده اند میتوان بوی استون را از دهان آنها احساس
کرد.
به گفته نظری، میتوان بوی بد دهان را طی چهار مرحله درمان
به طور کامل از بین برد و اگر در هر مرحله بوی بد دهان قطع شد نیازی به طی
کردن مراحل بعدی درمان نيست.
وی گفت: در مرحله ابتدایی درمان، شخص
باید به دندانپزشک مراجعه کرده و دهان و دندانهای خود را به لحاظ رفع
پوسیدگی، جرمگیری، بیماریهای لثه، دندانهای نهفته مشکل دار و سینوزیت که
سینوسهای فکی را درگیر میکند، بررسی و درمان کند و در صورت باقی ماندن
بوی بد دهان وارد مرحله بعدی درمان شود.
این دندانپزشک ادامه داد:
در مرحله بعدی شخص باید به یک متخصص گوش و حلق و بینی براي بررسی عفونت
گوش میانی مراجعه کند و اگر در این مرحله نیز به نتیجهای نرسید باید در
مرحله بعد به سراغ متخصص دستگاه تنفس و ریه برود و در صورت وجود آبسههای
ریوی و یا عفونتهای ریوی آنها را درمان کند.
وی افزود: اگر با طی
مراحل گفته شده هنوز هم بوی بد دهان باقی مانده بود شخص باید در مرحله
پایانی به متخصص دستگاه گوارش مراجعه کند و اگر مشکلی در دستگاه گوارش خود
داشت آن را درمان کند.
به گفته نظری با طی مراحل درمان گفته شده میتوان از بوی بد دهان به طور کامل رهایی یافت و یا حداقل آن را تحت کنترل در آورد.
این
دندانپزشک ادامه داد: تنها موردی که با انجام این مراحل درمان، بهبودي
حاصل ميشود مربوط به بیماران دیابتی است که در مرحله پیشرفته بیماری قرار
دارند و کنترلی در خصوص پیشرفت بیماری خود انجام ندادهاند.