معیارهای ازدواج خانم بازیگر در ۴۲ سالگی! +عکس
سیمرغ: در مسیر انتخاب شغل عده کمی عشق
و علاقه را اصلی‌ترین عامل انتخاب برمی‌شمارند و بر اساس احساس قلبی شان
پیش می‌روند. اما معمولا همین عده قلیل به اوج موفقیت حرفه‌ای می‌رسند و
بعدها الگویی برای جوانانی می‌شوند که در مرحله گزینش راه قراردارند.
سحر زکریا هم جزو همین دسته افراد بوده است. او با عشق
و تعلق خاطر به حرفه بازیگری روی آورده و با صرف نهایت انرژی و سعی و
تلاشفراوان توانسته در این حیطه تا سرحدامکان از نردبان کامیابی بالا
برود.گفت‌وگوی ما با او را بخوانید.
برای خوانندگان بفرمایید که کی و کجا به دنیا آمده اید؟
من
متولد 28 آذر سال 1352 هستم و در گیلان به دنیا آمدم اما شناسنامه‌ام از
اراک است. مادرم گیلانی است و از آنجا که پدرهای قدیم دوست داشتند
شناسنامهفرزندشان به نام شهر خودشان ثبت شود، پدر من هم شناسنامه مرا در
اراکگرفت.
کجا بزرگ شدید؟
پدرم مهندس برق
بود وکارش طوری بود که او را به شهرهای مختلف منتقل می‌کردند. به همین
دلیل منتا سال پنجم دبستان زندگی در شهرهای مختلف ازجمله همدان، ملایر،
کرمانشاه،فومن، لاهیجان، رشت و بسیاری مناطق دیگر را تجربه کردم. از سال
پنجم دبستانبه شهر تهران آمدیم و زندگی را در اینجا ادامه دادیم.
این نقل مکان‌ها برای شما آسان بود؟
حقیقتش
خیلی سخت بود. در زندگی ما انسان‌ها عادت نقش زیادی ایفا می‌کند و همه ما
دوست داریم به شرایط قابل قبول دوروبرمان عادت کنیم. من هم بعد از گذشت
مدتی به محیط اطراف خود عادت می‌کردم. در هر مدرسه‌ای که بودم با خلق و خوی
بچه‌ها می‌ساختم و کم‌کم چیزهایی از آنها یاد می‌گرفتم. اما زودتر از آن
که بتوانم از بودن با دوستانی که به آنها عادت کرده بودم لذت ببرم، وقت
منتقل شدن به شهر دیگر می‌رسید و ما باز باید از آن شهر می‌رفتیم و این
برای هیچ کودکی خوشایند نیست.
از دوران کودکی خاطرات جدایی زیاد
دارم، اما بعدها متوجه شدم که جدایی هم بخشی از زندگی است. هر چیزی که روزی
شروع می‌شود روز دیگری به انتها می‌رسد و رفتن و جداشدن بخش لاینفک زندگی
است. ما انسان‌ها باید درس زندگی را بیاموزیم. خیلی چیزها را دوست داریم
اما بالاجبار باید روزی آنها را از دست بدهیم.
کمی راجع به پدرومادرتان صحبت کنید و بگویید که در دوران کودکی چه نوع رفتاری با شما داشته‌اند.
پدر
من به راستی و درستی و صداقت اهمیت بسیارزیادی می‌دهد و همواره از ما
می‌خواست که تاسرحدامکان راست بگوییم حتی اگر همان حرف راست به ضررمان
باشد. او یک زندگی قاعده‌مند را برایمان شکل داده و به ما یاد داد که
احترام گذاشتن به قوانین درست زندگی چه نتایج گهرباری می‌تواند داشته باشد و
درمقابل تخطی از اصول شناخته شده زندگی به چه مشکلاتی خواهد انجامید. او
همه چیز را به ما آموزش داده و از ما می‌خواهد همواره به عاقبت کار خود
بیندیشیم. مادرم هم بانویی بسیار بامحبت و باحوصله است که وقت زیادی صرف
فرزندانش می‌کرد و توجه فراوانی به ما دارد. پدرومادر ما تکیه‌گاهی امن
برای من و یگانه خواهرم بوده و هستند و با رعایت اخلاقیات کمک کردند که ما
در محیطی آرام و عاری از هرنوع خشونت رشدکنیم و پرورش بیابیم؛ چیزی که
متاسفانه در میان والدین جوان امروزی به مراتب کمتر دیده می‌شود. بچه‌های
الان آن صبر و تحمل و فداکاری را که ما پیشتر از والدین خود می‌دیدیم
دریافت نمی‌کنند و بسیاری از آنها در خانواده‌هایی رشد می‌کنند که متاسفانه
خودخواهی و مادی‌گرایی در آن حرف اول را می‌زند.
رابطه‌تان با خواهر چطور است؟
خواهرم
از من چهارسال کوچک‌تر است، ازدواج کرده و یک فرزند دارد. معمولا خواهرها
در سنین کودکی و نوجوانی با هم کمی لج و لجبازی دارند، اما در دوران
بزرگسالی به ارزش واقعی یکدیگر پی می‌برند. خواهر نازنینم نزدیک‌ترین کس من
است و همواره نقش یک مونس مهربان را برای من ایفاکرده است. من و او از
لحاظ اخلاقی با هم تفاوت‌های زیادی داشته‌ایم. او شخصیت آرامی دارد و من
همیشه در پی تحرک و هیجان بوده‌ام. شاید اینها در دوران کودکی ما را کمی از
هم دور می‌کرد اما ما دونفر سال‌هاست که یادگرفته‌ایم چگونه باهم کنار
بیاییم و حالا برای هم به دو یار غمخوار تبدیل شده‌ایم.
در چه دانشگاهی تحصیل کرده‌اید؟
ما
دوره اولی بودیم که در کنکور سراسری جهاد دانشگاهی شرکت می‌کردیم. من در
دانشگاه آزاد در رشته ادبیات نمایشی قبول شدم اما چون اراک بود نرفتم. در
جهاد دانشگاهی تهران تئاتر قبول شدم و همان‌جا تحصیل کردم.
پس واقعا با نیت بازیگری جلورفتید.
بله، دقیقا همین‌طور است. به این شغل علاقه داشتم.
ارتباطتان با مردم چگونه است؟
همیشه
سعی می‌کنم رابطه خوبی با آنها داشته باشم حتی اگر در شرایط روحی مناسبی
نباشم و روز سختی را پشت سر گذاشته باشم. یک بازیگر با مردم زندگی می‌کند و
همین مردم‌اند که باعث رشد و ترقی اش می‌شوند. وقتی یک مادر را می‌بینم
کهجلو می‌آید و از من و همکارانم تشکر می‌کند که باعث شادشدن فرزندانش
شده‌ایم با تمام وجود مسرور می‌شوم و تمام خستگی‌های زندگی از تنم به در
می‌رود. مردم ما بسیارخوب و مهربانند و من به معنای واقعی قدردان لطف و
محبت آنها هستم.
کدام نقشتان را از بقیه بیشتر دوست داشته‌اید؟
من
کاملا اتفاقی وارد حیطه کمدی شدم اما درهرصورت بیشتر کارهای من طنز بوده
است. نقشم را در قهوه تلخ دوست داشتم چون با کارهای دیگرم متفاوت بود. از
نقشم درپاورچین هم خوشم می‌آمد. در فیلم زن دوم هم که با آقای الوند کار
کردم راضی‌ام. از نقشم در فیلم تله با این که خیلی کوتاه بود خوشم می‌آمد.
من اکثر نقش‌هایم را دوست دارم اما کارهایی داشته‌ام که از آنها رضایت
چندانی حاصل نکرده‌ام ولی درهرصورت معاش ما از این طریق است و باید
کارکنیم.
در زندگی خود چه مسائلی را اصلی‌ترین عوامل رشد و تحول شخصیتی‌تان می‌دانید؟
رسیدن
به 40 سالگی یکی از فوق‌العاده‌ترین معجزات زندگی است. نمی‌دانم چه رازی
در این سن نهفته است که چنین بلوغی را برای انسان پدید می‌آورد اما آن را
حس کرده‌ام و در آن سن خود را به مراتب کامل تر و پخته‌تر از دوران قبلی،
حتی 39 سالگی می‌دانستم. البته شاید این اتفاق برای همه نیفتد و عده‌ای
همچنان در دوران نپختگی به سر می‌برند. من در این دوران احساس می‌کنم که
دیگر دستخوش یک سری احساسات که با تفکر و عقلانیت منافات دارد قرار
نمی‌گیرم و از این بابت بسیار خشنودم.
خیلی‌ها با میانسالی و پیری
مشکل دارند اما به نظر من اصلا بد نیست.فردی که درست زندگی کند و سعی
داشته باشد از روزهایی که در این زندگی به اوارزانی شده به بهترین نحو
بهره ببرد در دوران میانسالی به نوعی احساسرضایت دست می‌یابد که غیرقابل
جایگزین است. من در این سن احساس می‌کنم کهاز گذشته خود حتی با وجود
خوبی‌ها و بدی‌ها باز هم رضایت دارم و این برایمبسیار ارزشمند است. همیشه
ارتباط بسیارخوبی با خدای مهربان خود داشته‌ام ودر اثر این ارتباط،
آرامشی وصف‌ناپذیر را در قلب خود حس می‌کنم. گاهی چیزیرا از خدای خود
خواسته‌ام که به آن نرسیده‌ام و بعدا حکمت آن را متوجه شده وبسیار
سپاسگزارش شده‌ام.
برای ازدواج چه معیارهایی دارید؟
انسان
اگر احساس می‌کند واقعا با پیوندبستن با دیگری کامل‌تر می‌شود باید
ازدواجکند. بعضی مردها می‌خواهند تمام شخصیت همسرشان را در دست خود
بگیرند، حتیشغل همسر که او برایش زحمت کشیده است. به همین دلیل ترجیح
می‌دهم یا ازدواجنکنم یا با مردی ازدواج کنم که مرا درک کند و برای عقاید
من احترام قائلشود. خوب نیست که خانم‌ها از خود استقلال مالی نداشته
باشند و از سر اجبارنیازهای مادی مجبور به ازدواج شوند. زن و شوهر باید
برای هم مانند دو دوستخوب باشند که دست در دست هم مسیر زندگی را کامل
می‌کنند. من پدرومادری خوب ومهربان داشتم و شاهد ارتباط انسانی آنها با
هم بودم. آن روابط زیبای دورانگذشته در زندگی‌های امروزه کمتر دیده
می‌شود، اما همان درست بود و افرادیکه می‌خواهند با هم ازدواج کنند باید
سعی داشته باشند از همان زندگی‌هاالگو بگیرند.
نظرتان راجع به مهریه‌های سنگین چیست؟
به
هیچ وجه قابل قبول نیست. دختری که برای خود مهریه‌ای سنگین می‌بندد از
همان ابتدا ثابت می‌کند که قصد سازگاری نداشته و ازدواج را با نوعی تجارت
اشتباه گرفته است. ما در این جامعه به کرات می‌بینیم دخترانی که فقط شش ماه
زندگی کرده و بلافاصله مهر خود را به اجرا گذاشته‌اند. چرا باید این
اتفاقات بیفتد؟ مگر این سبک زندگی معادل خوشبختی است. ای کاش ما به همان
فرهنگ سالم و لطیفی که در نسل‌های قبلی داشتیم برگردیم و دوباره بتوانیم
طعم شیرین خوشبختی را از اعماق وجود بچشیم.
نظرتان راجع به زن سالاری و مردسالاری چیست؟
من
که در مقام یک زن نمی‌توانم مردسالاری را به هیچ وجه بپذیرم. زن و مرد
هردو انسانند و باید از حقوقی معقول و درست برخوردار باشند. کسی که
می‌خواهد سالار باشد درواقع تلاش می‌کند به حق دیگری تجاوز کند و این قابل
قبول نیست. زن و مردی که می‌خواهند با هم زندگی کنند باید کنار هم باشند،
نه مقابل هم.
کمی بیشتر از زندگی خصوصی‌تان بدانیم. آشپزی تان چطور است؟
بقیه
که راضی‌اند. من از آن دسته افراد هستم که با علاقه غذا می‌پزم و
خوشبختانه معمولا دستپختم خوب از آب درمی آید. خورش بادمجان، آلواسفناج و
ماکارونی‌ام را دیگران دوست دارند. آشپزی بخش بسیارمهمی از وجود یک زن است و
من به این مساله اعتقاد دارم.
تا چه اندازه به انجام کارهای خانه می‌پردازید؟
خیلی زیاد. بیشتر کارهای خانه را خودم انجام می‌دهم.
سال‌هاست
که انواع و اقسام وسایل تجملاتی و به دردنخور مثل خیار ریزکن و تخم مرغ
پزو سایر ابزارهایی مانند اینها وارد بازار لوازم خانگی شده است که به
هیچوجه کاربرد ضروری ندارند اما بعضی از خانم‌ها به شدت از آنها استقبال
می‌کنند و حتما اصرار دارند آخرین مدل هرکدام را در گوشه گنجه آشپزخانه
خودداشته باشند. در این مورد چه نظری دارید؟
اینها به چه دردی
می‌خورد؟همان وقتی که ما برای آشپزی صرف می‌کنیم یک دنیا ارزش دارد و
نوعی لطافتویژه به وجودمان می‌بخشد. حیف نیست که ما این زمان را برای
آشپزی نگذاریم ودر عوض به خریدن لوازم غیرضروری بپردازیم. درست است که یک
خانم شاغل وقتسبزی پاک کردن ندارد و باید آن را آماده تهیه کند اما همین
آماده خریدن‌هاهم حد دارد. از این گذشته، من خانم‌های زیادی را می‌شناسم
که خانه دارند ووظایف چندانی ندارند و درعوض زندگی خود را با نشستن پای
فیسبوک واینستاگرام پرکرده‌اند.
چرا یک خانم خانه دار باید از زیر
کار روزانه دربرود و وقتش را با یکچنین اموری پرکند. ما مسیر تکنولوژی را
به اشتباه رفته‌ایم. ما تکنولوژی راوارد این زندگی کرده‌ایم اما از
فرهنگ استفاده آن بسیار عقب مانده‌ایم.وسیله‌ای به بازار آمده برای این
که لیموترش را داخلش بگذارید و برای شماآب بگیرد. مگر ما نمی‌توانیم با
دست آب یک قاچ لیموترش را بگیریم که اینکار را با دستگاه انجام می‌دهیم؟
به فرض که زندگی به راحت ترین شکل ممکندربیاید، نهایتش ملال و افسردگی
است. چرا در زمان پدربزرگ‌ها ومادربزرگ‌های ما که این همه وسایل تفریحی
نبود کسی افسرده نمی‌شد و همه تاآخرین لحظه شادوپرنشاط زندگی می‌کردند
اما الان با وجود این همه تکنولوژی ووسایل تفریحی، جوانان ما تا این
اندازه ملول شده اند؟ بیکاری یکی ازاساسی‌ترین عوامل افسردگی است و ما
باید از آن به دور باشیم.
اهل هنرهای خانگی مثل خیاطی و بافتنی هستید؟
بله،
من بافتنی را دوست دارم و زیاد انجام داده‌ام. به‌تازگی در یکی از
صحنه‌های فیلمبرداری قراربود من بافتنی کنم و بچه‌های صحنه فکر می‌کردند من
این کاررا بلد نیستم. وقتی میل و کاموا به دست گرفتم و بافتم تعجب کردند.
قدیم تر قلاب بافی هم می‌کردم و از انجام آن لذت می‌بردم. به نظر من برای
هر زنی لازم است تاحدودی با هنرهای خانگی آشنا باشد تا بتواند کار
خانوادهرا راه بیندازد و همچنین از هنرمندی خود لذت ببرد. اما متاسفانه
چندسالیاست که هنر بسیاری از خانم‌های جوان محدود به گوشی بازی شده و
آنها را درهرجایی وابسته به موبایل می‌بینیم. فایده سرکشی شبانه روزی در شبکه‌های اجتماعی که درواقع باید آنها را شبکه‌های انفرادی بدانیم، چیست؟
به مساله خوبی اشاره کردید. نحوه استفاده درست از این شبکه‌ها را به چه نحو می‌دانید؟
شاید
داشتن آنها درمواقعی فایده داشته باشد اما اندازه آن نهایتا نیم ساعت در
روز است و نه بیشتر از آن. من خودم در ایسنتاگرام جملات مولانا و جملات
زیبا می‌گذارم اما این کار را در حد محدود انجام می‌دهم و بس. ما باید از
این ابزارها برای بهبود زندگی استفاده کنیم، نه این که صبح تا شب را با
صدای دنگ دنگ آن پرکنیم و وقت و زمان ارزشمندمان را با این عوامل پیش
پاافتاده هدر بدهیم.
در سفرهایی که کرده‌اید از اهالی کدام منطقه بیشتر خوشتان آمده است؟
به
نظر من مردمی که کنار آب زندگی می‌کنند خونگرم‌ترند و به همین خاطر از
مردم شمال و جنوب بیشتر خوشم می‌آید. شیرازی‌ها را هم خیلی دوست دارم.
به چه نوع موسیقی علاقه دارید؟
هم
پاپ گوش می‌کنم و هم سنتی. کارهای آقایان همایون شجریان و عصار را دوست
دارم و از شنیدن آلبوم باران تویی گروه چارتار هم لذت می‌برم.
درمیان سریال‌های قدیمی کدام را بیشتر دوست داشتید؟
سربداران، هزاردستان، پدرسالار و آرایشگاه زیبا را به‌خاطر می‌آورم که از دیدنشان بسیار لذت می‌بردم.
چه ورزش‌هایی می‌کنید؟
پیشتر
ورزش رزمی کیک بوکسینگ می‌کردم، بدنسازی و شنا می‌رفتم و بسیاری ورزش‌های
دیگر را انجام می‌دادم. هنوز هم ورزش کردن را دوست دارم و گاهی انجام
می‌دهم اما بازیگری گاهی ما را شش ماه کامل درگیر می‌کند و فرصت ورزش را از
ما می‌گیرد.
نظرتان راجع به عمل‌های جراحی زیبایی چیست؟
مردم
ما بشدت دچار افراط شده‌اند. یک دختر 20 ساله خودبه خود زیباست زیرا از
جوانی بهره مند است. اما قدر این زیبایی را نمی‌داند و چهره خود را دست
جراح و تزریق کنندگان ژل و بوتاکس می‌سپارد. تقلید این کار میان جوانان
آنها را از بکر و اصیل بودن درمی آورد و یک عده فتوکپی تحویل جامعه می‌دهد.
ای کاش دخترها یاد بگیرند به جای توجه بیش از حد به زیبایی ظاهری به
زیبایی باطنی شان بپردازند که به مراتب دوست داشتنی‌تر و جذاب‌تر خواهندشد.
برای حفظ تناسب اندام خود چه می‌کنید؟
تا
جایی که بتوانم ورزش می‌کنم اما وقتی به دلیل کار نمی‌توانم ورزش کنم به
رژیم غذایی خود توجه می‌کنم و سعی می‌کنم مصرف مواد چاق‌کننده را به حداقل
برسانم.
طب سنتی را قبول دارید؟
بله،
صددرصد. درمان‌های گیاهی بسیار کارسازند. شیرین‌بیان برای معده درد معجزه
می‌کند، عرق شاتره و عرقیجات خنک برای کبد و کلیه عالی‌اند، مصرف آب نارنج و
آب در صبح ناشتا برای آنها که معده درد ندارند بسیار مفید است.
