سخن امام خمینی(س) به روحانیت در خصوص حاکمیت اسلام

عصر خبر: به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم امام خمینی(س)،13 مهر 1362 در حسینیه جماران در حضور مهدوی کنی، محمد رضا (دبیر کل جامعه روحانیت مبارز تهران) – رستگاری – اعضای جامعه روحانیت مبارز تهران – نمایندگان دفاتر سازمان تبلیغات اسلامی سراسر کشور – اعضای دفتر تبلیغات قم – طلاب خارجی مقیم ایران – نمایندگان طلاب قم – روحانیون تربت حیدریه – روحانیون اهل سنت و مرزنشینان خراسان در خصوص حاکمیت اسلام در ایران و وظایف روحانیون سخنرانی کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آستان،متن این سخنرانی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
هرچه داریم از خداست
در آستانه ماه بزرگ محرم خوشحالم که مواجه شدم با علمای اعلام و وعاظ عزیز و فضلای حوزه‌ها. ما در این آستانه ماه محرم مصیبت‌های بزرگی دیدیم. دزفول واندیمشک که همه جوانان ما بودند، برادران ما بودند، خواهران ما بودند، عزیزان ما بودند، اینها به دست عمال امریکا و آنهایی که به اسلام عقیده ندارند و ضد اسلام هستند شهید شدند و دنیا در این باب ساکت است. رسانه‌های گروهی دنیا، غایت حرفی که می‌زنند این است که عراقی‌ها می‌گویند آنها ما را، ایرانی‌ها ما را بمباران کردند، ایرانی‌ها هم می‌گویند آنها. با اینکه می‌آیند می‌بینند مصیبت‌ها را، لکن این سازمان‌های باصطلاح حقوق بشر به جای اینکه ظالم‌ها را محکوم کنند، مظلوم‌ها را محکوم می‌کنند. و من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی، به این ملت قدرتی بدهد که در مقابل همه رنج‌ها و در مقابل همه مصیبت‌ها ایستادگی کند. و همان طوری که ما در آستانه یک ماهی واقع شدیم که آن ماه به ما تعلیم می‌دهد که باید همان نحوی که مولای شما حسین بن علی – سلام الله علیه – فداکاری کرد و همه چیز خودش را در راه اسلام فدا کرد، شما هم که شیعیان او هستید، محبان او هستید، باید اقتدا به او کنید و هرچه دارید بدهید. و ما هیچ نداریم،هرچه داریم از خدای تبارک و تعالی است و چیزی نداریم که در راه او بدهیم، آنی که از اوست، در راه او می‌دهیم. همه از او هستیم، جوانان ما از او هست، اموال ما از اوست، همه چیز ما از اوست، و ما در راه او این چیزها را فدا می‌کنیم، و از خود اوست که در راه او فدا می‌شود. مطالب زیاد است که در این محضر باید عرض کنم و من قدرت بیان همه را ندارم. لکن بعض مسائل که به نظر من در این برهه زمان اهمیت شایانی دارد، لازم است که تذکراً عرض کنم.
ترسیم خطوط مختلف، راه جدید دشمنان
از شیاطین غافل نباشید. این شیاطین به هر چیزی که می‌توانند متشبث می‌شوند و به هر راهی می‌خواهند در دل این ملت رخنه کنند. قضیه حمله نظامی آن قدرها مهم نیست، جوابش را بحمدالله سلحشوران اسلام می‌دهند و داده‌اند. رسانه‌های گروهی هم دیگر حرف هایشان تاثیری ندارد در دنیا، برای اینکه معلوم شده است که اینها چکاره‌اند و مسائل‌شان یک مسائلی است که باور نمی‌کنند، نمی‌توانند بازی بدهند ملت‌های ما را.
آنچه که امروز آنها دست به آن زده‌اند قضیه ایجاد – به خیال خودشان – تفرقه است، مثلا می‌گویند راه فلان مقام، خط فلان مقام چی است و خط فلان مقام هم مقابل اوست. دو مقامی که هر دو و سایر مقامات همه با هم هستند و در همه چیزها با هم دوست و برادر هستند، و آنها خودشان می‌دانند که راهی جز همان راهی که همه دارند ندارند، لکن ساده دل‌ها ممکن است که گاهی باور کنند. راه فلان حوزه چی هست، راه فلان حوزه چی هست، راه فلان آقا چی هست، راه فلان آقا چی هست، راه روحانیون فلان قسم‌شان چی است، راه فلان قسم‌شان چی است. خطوط مختلفی آنها عرضه می‌کنند و به مردم می‌خواهند بباورانند که یک همچو مسائلی هست در ایران و اینها هر کدام یک خط خاصی دارند، در صورتی که مسئله اینطور نیست، هیچ خطی جز خط اسلام در ایران نیست و همه با هم در یک خط هستند. آقایانی که در ماه محرم و صفر منبر می‌روند وظایف زیادی در این ابوابی که ما الآن در آن هستیم دارند. یکی همین محکوم کردن‌ این کسانی که یک همچو حرف‌هایی را می‌زنند، که کی خط چه دارد و کی خط چی.
باید به مردم گفت که اینها دشمنان شمایند که می‌خواهند به شما مطالبی عرضه کنند که شما را از بعضی مقامات یا از همه دلسرد کنند.
امروز همه مقامات با هم هستند، همه رؤسایی که در کار هستند، همه اینها با هم هستند و همه برای اسلام دلسوزی می‌کنند و برای اسلام حرکت می‌کنند، خطوط مختلفی ما نداریم در ایران. اینها افترایی است که دشمن‌های ما و ایادی آنها درست می‌کنند. بعد از اینکه مأیوس شدند از قیام مسلحانه، و مأیوس شدند از حمله و از راه‌های مختلفی که تاکنون اعمال کردند، حالا این هم یک راهی است که پیش گرفته‌اند، که «حوزه علمیه قم» چه می‌گوید و حوزه «روحانیت مبارز تهران» چی می‌گوید، و رؤسا، فلان رئیس با چند نفر یک راهی دارند، فلان رئیس با چند نفر راه دیگری دارند، روحانیین هر جا یک مطلبی دارند، در صورتی که مسائل این نیست. من می‌دانم که شما خودتان هم می‌دانید این را، لکن ساده دل‌ها ممکن است که باور کنند.
منبع:صحیفه امام جلد 18ص169