كرباسچي: چمران بهانه است، نمیخواهند محسن هاشمی شهردار شود
رقابت احزاب اتفاقي طبيعي است اما رقابتها نبايد مبتني بر تعصب باشد. اينكه چمران به شوراي شهر بيايد يا نه، چه تفاوتي خواهد داشت؟ اين فرد ١٢ سال در شوراي شهر بود، چه چيزي را متحول كرد؟ اگر عضو شورا شود، مقابل ٢٠ نفر چه كاري ميتواند انجام بدهد؟ اين سبك برخورد در مجموعهاي كه ادعاي شنيدن سخن مخالف را دارد، درست نيست. آيا نسبت به فردي كه احيانا يك كلمه حرف مخالفي داشته باشد، وحشت دارند؟ اين شأن اصلاحطلبان نيست كه نخواهند يك نفر حرف مخالف بزند. اين يك بهانه براي اين است كه فرضا افرادي با هاشمي مساله دارند و نميخواهند ايشان به عنوان شهردار انتخاب شود.
غلامحسين كرباسچي، دبيركل حزب كارگزاران انتقاد کم سابقه ای از اعضاي شوراي شهر تهران مطرح کرده است.
به گزارش عصر خبر، کرباسچی معتقد است که شوراي شهر يك سال شهرداري تهران را بين زمين و آسمان نگه داشته و عملا كار مثبتي در پايتخت اتفاق نيفتاده است.وی تاکید دارد نگرانی اعضای شورای شهر برای ورود چمران به شورا بهانه است و در واقع آنها با شهردار شدن محسن هاشمی مخالف هستند.
در ذیل گفتگوی دبيركل حزب كارگزاران را با روزنامه اصلاح طلب اعتماد را می خوانید:
محسن هاشمي وابستگي حزبي به كارگزاران دارد و اينكه گفته بود كه جهانگيري با شهردار شدنش موافق است، اعضاي شوراي شهر با اين موضوع مخالفت كردهاند. برآورد شما چيست؟موضوعي كه از برخوردها و صحبتها در مورد انتخاب شهردار جديد ميتوان استنباط كرد، اين است كه شوراي شهر با اين نوع عملكرد يك سال شهرداري تهران را بين زمين و آسمان نگه داشته و عملا كار مثبتي در پايتخت اتفاق نيفتاده است. فقط هشدار ميدهم كه شوراي شهر با اين عملكرد غير از آنكه خود را به لحاظ كاري زير سوال ميبرد، مجموعه اصلاحطلبان و افرادي كه آنها را به مردم معرفي كردهاند، نيز زير سوال ميبرد. مگر شوراي شهر چند سال قرار است كار كند؟ ٤ سال اين شورا ميتواند كار كند كه يك سال از آن، در شك و ترديد چه كسي را معرفي كنيم يا چه كسي را معرفي نكنيم سپري شده است. متاسفانه مهمترين دغدغه امروز اعضاي شوراي شهر آن است كه چه كسي ميثاقنامه را امضا كرده است. از ميان ٢٨ كانديداي معرفي شده، ٢٥ نفرشان آمادگي و توانايي اداره شهر تهران را ندارند. اين نوع رفتار غير از آنكه آبروي شوراي شهر تهران را ميبرد، آبروي اصلاحطلبان را هم برخواهد برد.
براي انتخاب شهردار جديد رقابتي ميان احزاب اصلاحطلب شكل گرفته است. اين رقابت را مثبت ارزيابي ميكنيد؟رقابت احزاب اتفاقي طبيعي است اما رقابتها نبايد مبتني بر تعصب باشد. اينكه چمران به شوراي شهر بيايد يا نه، چه تفاوتي خواهد داشت؟ اين فرد ١٢ سال در شوراي شهر بود، چه چيزي را متحول كرد؟ اگر عضو شورا شود، مقابل ٢٠ نفر چه كاري ميتواند انجام بدهد؟ اين سبك برخورد در مجموعهاي كه ادعاي شنيدن سخن مخالف را دارد، درست نيست. آيا نسبت به فردي كه احيانا يك كلمه حرف مخالفي داشته باشد، وحشت دارند؟ اين شأن اصلاحطلبان نيست كه نخواهند يك نفر حرف مخالف بزند. اين يك بهانه براي اين است كه فرضا افرادي با هاشمي مساله دارند و نميخواهند ايشان به عنوان شهردار انتخاب شود.
ارزيابي شما از اين مخالفت چيست؟نميدانم چه تحليلي پشت سر بحثهاي سياسياي از اين دست وجود دارد. برخي متصور هستند كه چون تهران درگير گرفتاري و مشكلات زيادي است و همچنين وضعيت بودجه و اقتصاد شهرداري به نحوي نيست كه بتوانند تغيير و تحول اساسي در شهر ايجاد كنند، بهتر است با مطرح كردن چنين بحثهاي سياسي، دعواها و مخالفت كردن با هر حرفي كه در جايي گفته ميشود، نظر افكار عمومي را جلب كنند. اين افراد مسائلي مانند شفافيت، گذشته و آينده را مطرح ميكنند تا از نظر افكار عمومي رايشان را از دست ندهند؛ فكر ميكنند اگر با كسي كه در جايي گفته فردي براي شهرداري خوب است، مخالفت كنند، باعث ميشود كه در افكار عمومي راي بالايي بگيرند. در حالي كه مساله افكار عمومي اتفاقا اين است كه شهر تهران به درستي اداره شود. مسالهشان اين است كه گرفتاري ترافيك و حمل و نقل حل شود. دغدغههاي امروز شوراي شهر تهران در شأن يك شوراي برآمده از راي مردم نيست.