اختیارات نظامی و جنگی ترامپ محدود شود!
این لایحه یک سازش دو حزبی واقعی است و پیامی برای نیروهای ما مبنی بر این مسئله ارسال می کند که مبارزه علیه تروریست ها مسئله ای مرتبط با جمهوری خواهان یا دموکرات ها نیست. برخی معتقدند نسخه فعلی این لایحه، قدرت نظامی را برای رئیس جمهور گسترش خواهد داد. این حرف نادرست است. لایحه ما یک پیشرفت قابل توجه در مقایسه با سکوت کنونی کنگره در برابر اقدامات ترامپ است.
عصر خبر: انتقاد به اقدام نظامی ترامپ در سوریه و تلاش برای تکرار آن در این کشور و تهدید دیگر کشورها، از سوی رسانه ها و سیاستمداران این کشور ادامه دارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «تیم کاین» نماینده دموکرات آمریکایی در یادداشتی در روزنامه واشنگتن پست نوشت: کنگره، در سایه رهبری هر دو حزب جمهوری خواه و دموکرات در طول چندین سال اخیر از رای گیری برای آغاز اقدامات نظامی در دیگر کشورها اجتناب کرده و به رئیس جمهور اجازه داده است که هر زمانی هر جنگی را که می خواهد به راه اندازد. این شانه خالی کردن کنگره از زیر بار مسئولیت به قدری زیاد است که سه دولت پس از حمله 11 سپتامبر 2011 از مجوز استفاده از زور علیه تروریست ها برای توجیه اعزام نیروهای آمریکایی به بیش از 12 کشور بهره برده اند.
در حال حاضر ترامپ معتقد است که می تواند حملات موشکی علیه سوریه را آغاز کند و جنگ جهانی علیه تروریسم را بدون نیاز به مجوز کنگره گسترش دهد. اگر حملات موشکی علیه سوریه بدون مجوز کنگره انجام شود، هیچ مانعی برای جلوگیری از اقدام نظامی دولت علیه ایران یا کره شمالی هم وجود نخواهد داشت؛ همانگونه که برخی از مشاوران رئیس جمهور به طور علنی دولت را تشویق به این کار می کنند.
اکنون زمان آن است که کنگره دست به اقدامی بزند. ما باید قدرت نامحدودی که رئیس جمهور معتقد به داشتن آن است، برداریم. ما باید به شیوه ای دو حزبی عمل کنیم تا مشخص کنیم که چه اقدام نظامی، رئیس جمهور می تواند و یا نمی تواند در برابر گروه های تروریستی انجام دهد. و ما باید روشن کنیم که اقدام نظامی علیه یک کشور مستقل، به جز برای دفاع از آمریکا در برابر حمله قریب الوقوع، نیاز به تصویب مجوز جداگانه کنگره دارد.
سناتور «باب کورکر» و من با هم گفت و گو کرده و لایحه نظامی جدیدی را برای رسیدن به این اهداف طراحی کرده ایم. اگر این لایحه تصویب شود، مجوز بلامنازع سال 2001 را لغو خواهد کرد. بر اساس این مجوز، به دولت اختیار تام داده می شد که بدون هیچ محدودیتی جنگ علیه تروریسم را علیه هر کشوری آغاز کند. در سایه لایحه پیشنهادی ما، کنگره برای تصویب ادامه اقدام نظامی علیه القاعده، داعش، طالبان و گروه هایی که به آنها اعلام وفاداری کرده اند، باید رای گیری کند. این کار یک فرآیند سریع ایجاد خواهد کرد که کنگره می تواند بر اساس آن، هر تغییری را در میادین نبرد مورد بازنگری قرار دهد و در صورت صلاحدید نمایندگان، این تغییرات را رد کند. و یک فرآیند سریع برای بازنگری، لغو یا گسترش اقدام نظامی علیه این گروه های تروریستی هر چهار سال یکبار ایجاد می کند.
این لایحه یک سازش دو حزبی واقعی است و پیامی برای نیروهای ما مبنی بر این مسئله ارسال می کند که مبارزه علیه تروریست ها مسئله ای مرتبط با جمهوری خواهان یا دموکرات ها نیست. برخی معتقدند نسخه فعلی این لایحه، قدرت نظامی را برای رئیس جمهور گسترش خواهد داد. این حرف نادرست است. لایحه ما یک پیشرفت قابل توجه در مقایسه با سکوت کنونی کنگره در برابر اقدامات ترامپ است.
نزدیک به 17 سال است که کنگره در مقابل جنگ افروزی های روسای جمهور به هیچ اقدامی دست نزده و این لایحه به این نهاد قدرت می دهد تا تصمیم بگیرد ارتش ما در کجا بجنگد و در صورت لزوم مانع هر اقدام نظامی شود.
دیگران استدلال کرده اند که این لایحه جنگ های دائمی ای به راه خواهد انداخت. باز هم این حرف درست نیست زیرا این لایحه، کنگره را ملزم به بازبینی اجباری هر اقدام نظامی در هر چهار سال یک بار می کند. و مهمتر از همه، مشخص می کند که رئیس جمهور نمی تواند از این مجوز استفاده کند تا جنگ را علیه هر کشوری – از جمله ایران، کره شمالی و سوریه – ادامه دهد.
این لایحه چیزی ورای بازگرداندن قدرت کنگره بر مبنای قانون اساسی است. این لایحه تاکید بر این مسئله است که ما به سربازان مان اجازه نمی دهیم زندگی و سلامت خود را به خطر بیاندازند، مگر اینکه کنگره جلسه برگزار کند و دریابد که ماموریت نظامی در راستای منافع ملی ماست.
امتناع ما از انجام وظیفه مان، تبعات وسیع تری دارد. با یک ارتش داوطلب، شمار کمی از فرزندان اعضای کنگره هم وارد جنگ ها خواهند شد. ما مجبور نیستیم جنگ کنیم، زیرا یاد گرفته ایم که آن را همچون کارت اعتباری به نسل های آینده منتقل کنیم، و ما می توانیم بعضی از تلاش های جنگی را به پیمانکاران خصوصی برون سپاری کنیم و اگر بتوانیم از رای دادن به آن جلوگیری کنیم، برخی مدعی اند که می توانند به طور کامل از پاسخگویی اخلاقی برای جنگ و عواقب آن فرار کنند.
تلاش های کنگره برای فرار از بار مسئولیت به ترامپ این توانایی را داده تا در هر زمانی که بخواهد جنگ کند.