فیلمی از خزعلی معاون زنان رئیس جمهور در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که در آن صحبت‌های خانم معاون به صورت هم‌زمان در حال ترجمه بود. فیلم به گونه‌ای بود که به نظر می‌رسید خانم خزعلی در حال لب زدن است و روی آن صدای انگلیسی گذاشته‌اند تا این‌گونه القا شود که او به انگلیسی صحبت می‌کند.

معاونت امور بانوان در توضیحی قابل قبول ماجرا را اینگونه شرح داد:« پیام ویدیویی خانم خزعلی به نشست کمیسیون مقام زن، با زبان فارسی ضبط شده اما براساس پروتکل‌های سازمان ملل، صدای اصلی حذف و برای پخش در اجلاس صدای مترجم روی آن قرار داده شده. طبق پروتکل، پیام‌های ویدیویی تنها با زبان انگلیسی و بدون زیرصدا قابل پذیرش است.»

در این نوشتار می‌خواهم از تصمیم خانم خزعلی برای فارسی حرف زدن و ترجمه آن توسط یک مترجم مسلط به زبان انگلیسی که لهجه خوبی هم دارد تشکر کنم. این شکل ارتباط با دیگران بسیار بهتر از انگلیسی حرف زدن و خواندن برخی از مقامات است.

هنوز که هنوز است، انگلیسی حرف زدن علی آبادی سرپرست وزارت نفت در دولت احمدی نژاد و یا دیگر چهره‌های سیاسی و دولتی را فراموش نکرده‌ایم.

اینگونه انگلیسی حرف زدن اگر اتفاق نیفتد بسیار امر خوب و پسندیده‌ای است. بهتر است دیگر مقامات هم از خانم خزعلی الگو برداری کنند و اجازه بدهند مترجم منظور آنها را به طرف‌های مقابل برساند. مترجم هم‌زمان در سازمان‌ها و نهادها برای این کار حقوق می‌گیرد و اصلا اشکالی ندارد در صورتی که به متن پیش روی خود مسلط نیستیم اجازه بدهیم که آنها پیام مدنظر ما را به درستی به گوش دیگران برسانند. فارسی حرف زدن بهتر از انگلیسی پر از غلط و اشکال است.

البته باید به این نکته هم اشاره کرد که چرا برخی از مقامات رسمی کشور که مدرک دکترای دانشگاهی دارند، چنین سطح پایینی در زبان انگلیسی دارند؟

این هم نشان از ضعف شدید سیستم آموزشی کشور است. ایرانی‌ها از مدرسه انگلیسی خواندن را شروع می‌کنند و اگر به دانشگاه بروند، آنجا هم زبان می‌خوانند و این خواندن ادامه دارد. اگر سیستم زبان آموزی در دانشگاه و آموزش و پرورش درست بود، الان بسیاری از مردم می‌توانستند به یک سطح خوبی از انگلیسی برسند.

البته نکته‌ای که برای ترجیح فارسی حرف زدن به جای انگلیسی سخنرانی کردن به آن اشاره شد، شامل تیم مذاکره کننده هسته‌ای یا دیپلمات‌های ایرانی نمی‌شود. خیلی عجیب است که در مذاکرات احیای برجام تیم ایرانی با مترجم حضور پیدا می‌کند و اعضای تیم به ویژه راس آن، قدرت انتقال پیام به زبان انگلیسی را ندارند و این برای کسانی که مردم آنها ار دیپلمات خطاب می‌کنند، شایسته نیست.

زبان انگلیسی ابزار مذاکره است و اگر تیم مذاکره کننده به این زبان رسمی دنیا چه خوب یا بد، مسلط نباشند، نمی‌توانند به خوبی حرف طرف مقابل را درک و پیام خود را منتقل کنند. با واسطه حرف زدن برای مذاکرات رسمی در سطح رئیس جمهور است. دیپلمات‌ها حتما باید به زبان رایج دنیا حرف بزنند. به ویژه اینکه در این سطح از گفت‌وگو دقت به جزئیات گاهی از خود کلیات مهم‌تر است.

به ویژه اینکه خود همان فرنگی‌ها بر این باور هستند که شیطان در جزئیات است: (The devil is in the details”)